Μετά από 30 χρόνια, το πρωί της Δευτέρας, τα ιαπωνικά φαλαινοθηρικά έβαλαν πλώρη για να κυνηγήσουν φάλαινες έχοντας – και με τη βούλα – τη στήριξη της κυβέρνησης.
Είχε προηγηθεί η επίσημη αποχώρηση της χώρας από τη Διεθνή Επιτροπή Φαλαινοθηρίας στις αρχές του έτους, με την οποία άρθηκε και το τελευταίο «εμπόδιο» για την επιστροφή της χώρας στην πρακτική του κυνηγιού φαλαινών για εμπορικούς σκοπούς.
Τρεις ολόκληρες δεκαετίες, τρωγόταν με τα ρούχα του το Τόκιο για την αποχή του από την εμπορική φαλαινοθηρία. Η συμμετοχή του στη Διεθνή Επιτροπή Φαλαινοθηρίας δεν μπορούσε να συμβαδίσει με το εμπορικό κυνήγι και την θανάτωση των κητωδών θηλαστικών, ορισμένα είδη εκ των οποίων είχαν βρεθεί υπό την απειλή εξαφάνισης.
Πλέον, ο βραχνάς της συμμετοχής στο διεθνή οργανισμό, που στόχο έχει τη διατήρηση του αριθμού φαλαινών σε ασφαλή επίπεδα, προσπεράστηκε. Πέντε φαλαινοθηρικά (δύο από τα βόρεια της χώρας και τρία από τις νοτιοδυτικές ακτές) ξεκίνησαν, με τα τεράστια καμάκια τους καλυμμένα κάτω από μουσαμάδες, για το κυνήγι της φάλαινας.
227 φάλαινες αναμένεται να σκοτώσουν συνολικά έως τα τέλη Δεκεμβρίου, σύμφωνα με την εθνική επιτροπή αλιείας, η οποία απέφευγε να ανακοινώσει τον ακριβή αριθμό μέχρι να ολοκληρωθεί η Σύνοδος των G20 στην Οσάκα, ελπίζοντας ότι θα αποφύγει τη διεθνή κατακραυγή τις ημέρες που λόγω της Συνόδου τα φώτα ήταν στραμμένα ούτως ή άλλως επάνω της.
Πάντως, η τριακονταετής αποχή της Ιαπωνίας από τη φαλαινοθηρία για εμπορικούς σκοπούς πρακτικά δεν σήμαινε ότι η θανάτωση φαλαινών είχε κοπεί μαχαίρι. Εκμεταλλευόμενη ένα «παραθυράκι» στον κανονισμό της Διεθνούς Επιτροπής Φαλαινοθηρίας που επιτρέπει το κυνήγι φαλαινών για «ερευνητικούς σκοπούς», έστελνε τα πλήρως εξοπλισμένα φαλαινοθηρικά της στην Ανταρκτική και συνέχιζε να πουλά στην ιαπωνική αγορά το πολύτιμο κρέας, η κατανάλωση του οποίου αποτελεί μέρος της μαγειρικής παράδοσης της χώρας.
Οι ψαράδες ελπίζουν, τώρα, να εκτοξεύσουν ξανά τα ποσοστά της κατανάλωσης του κρέατος φάλαινας, τα οποία έχουν μειωθεί κατακόρυφα τα τελευταία 60 χρόνια: από 200.000 τόνους το χρόνο τη δεκαετία του ’60, όταν αποτελούσε σημαντική πηγή πρωτεΐνης στη διάρκεια της μεταπολεμικής περιόδου, σε λιγότερο από 5.000 τόνους τα τελευταία χρόνια.
Στην πραγματικότητα, η νέα γενιά της ιαπωνικής κοινωνικής δεν έχει μάθει να μαγειρεύει και να τρώει το συγκεκριμένο κρέας. Αυτό είναι και το νέο «στοίχημα» που θα κληθούν να κερδίσουν οι Ιάπωνες έμποροι εις βάρος των κητωδών θηλαστικών.
