Ο Κόμπο Αμπέ γεννήθηκε το 1924 στο Τόκιο και μεγάλωσε στο Μούκντεν της Μαντζουρίας που τότε τελούσε υπό ιαπωνική κατοχή. Η μετεγκατάσταση της οικογένειας λόγω της εργασίας του πατέρα (ήταν γιατρός) είχε ως αποτέλεσμα την πνευματική απομάκρυνση του συγγραφέα από την ιαπωνική πολιτιστική παράδοση. Σύμφωνα με τους περισσότερους κριτικούς αυτός είναι ο λόγος για τον μη ιαπωνικό χαρακτήρα και τη θεματική του έργου του. Όπως σημειώνει ο Στέλιος Παπαλεξανδρόπουλος στην εισαγωγή του βιβλίου «Η γυναίκα της άμμου» (εκδόσεις Άγρα) του οποίου επίσης υπογράφει τη μετάφραση από τα ιαπωνικά, η έλλειψη σταθερής πατρίδας και η απότομη απώλεια της γης των παιδικών και νεανικών χρόνων του Αμπέ διαμόρφωσαν έναν άπατρι, παγκόσμιο άνθρωπο, ο οποίος εντάσσεται στο ρεύμα της προσπάθειας για διεθνισμό της ιαπωνικής λογοτεχνίας, όπως αυτό εκφράζεται μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το πιο γνωστό έργο του, η «Γυναίκα της άμμου», δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1962. Η ιστορία αφορά έναν συλλέκτη εντόμων ο οποίος μια μέρα του Αυγούστου αφήνει το Τόκιο και ταξιδεύει με το τρένο για να φτάσει σε μια ακτή όπου θα αφιερώσει την καλοκαιρινή του άδεια στη μελέτη εντόμων που ζουν σε αμμώδεις περιοχές. Ωστόσο τα ίχνη του χάνονται και η αστυνομία έπειτα από λίγες μέρες σταματάει να τον ψάχνει, θεωρώντας ότι αποσύρθηκε κάπου για να θέσει τέλος στη ζωή του. Μετά το πέρας επτά χρόνων από αγνοούμενος κηρύσσεται νεκρός. Ελάχιστοι γνωρίζουν τι πραγματικά του έχει συμβεί. Μεταξύ αυτών μια γυναίκα με την οποία ζει σε κατάσταση ομηρίας σε μια μεγάλη τρύπα στο έδαφος, από την οποία δεν μπορούν να βγουν διότι τους έχουν αφαιρέσει τη σκάλα. Σύντομα θα καταλάβει ότι είναι αδύνατο να αποδράσει.
Όπως συνηθίζεται στην ιαπωνική λογοτεχνία όλα συμβαίνουν χαμηλόφωνα, διότι οι εσωτερικές ζυμώσεις είναι πολύ σημαντικότερες από όσα διαδραματίζονται ανοιχτά. Οι κόκκοι της άμμου που καταδυναστεύουν τη ζωή του ήρωα λειτουργούν σαν υπενθύμιση του πεπερασμένου χρόνου της ανθρώπινης ύπαρξης. Το βιβλίο του Κόμπο Αμπέ θα μπορούσε να διαβαστεί επίσης ως σχόλιο πάνω στα στάδια του πένθους, στη συγκεκριμένη περίπτωση της ζωής εν τάφω που καλείται να ζήσει ο αλλοτριωμένος άνθρωπος της μεταπολεμικής μεγαλούπολης. Αρχικά ο ήρωάς του δεν καταλαβαίνει τι του έχει συμβεί και νομίζει ότι είναι θέμα χρόνου να επιστρέψει στην οικεία πραγματικότητα. Στη συνέχεια θυμώνει με την παράλογη κατάσταση που βιώνει και αρχίζει να ξεσπάει. Σύντομα αντιλαμβάνεται ότι η ζωή του δεν είναι στα χέρια του και εν τέλει περνάει φάση εσωτερικής ανασυγκρότησης ώστε να κατορθώσει να αποδεχτεί τη νέα κατάσταση πραγμάτων.
