Η Γιαννακά, το Πειθαρχικό των δημοσιογράφων και η αναγκαία υποκρισία

Η Σοφία Γιαννακά, δημοσιογράφος και σύμβουλος έκδοσης του iefimerida, οδηγήθηκε στο Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ, γιατί σε άρθρο της εξέφρασε γνώμη. Δεν έχει σημασία για ποιον ή γιατί την εξέφρασε (στην προκειμένη περίπτωση για την υπόθεση των Τεμπών και τη Μαρία Καρυστιανού), αλλά ότι εξέφρασε άποψη. Αυτό από μόνο του (ότι εγκαλείται για άποψη που εξέφρασε), δηλώνει τον λογοκριτικό ρόλο του Πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ και τον ευτελισμό του οργάνου. Τα μέλη του Πειθαρχικού που παρέπεμψαν δημοσιογράφο να απολογηθεί για την άποψή του, πρέπει να περάσουν όλα από πειθαρχικό έλεγχο. Πράγμα που δεν πρόκειται να γίνει γιατί η ΕΣΗΕΑ, το Πειθαρχικό και η δημοσιογραφία, είναι αυτά που είναι.

Η στήριξή μου στη Σοφία Γιαννακά, δεν σχετίζεται με το πρόσωπό της, αλλά με το δικαίωμα κάθε δημοσιογράφου να γράφει την άποψή του χωρίς λογοκρισία και τους πεφωτισμένους δερβίσηδές της, που θέλουν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι έχουν ρόλο και ηθική. Με τη Γιαννακά, όχι μόνο με χωρίζει δημοσιογραφική άβυσσος, αλλά έχω καταδικάσει το site της και τον διευθυντή σύζυγό της Χρήστο Ράπτη, σε καταβολή περί τις 20.000 ευρώ αν θυμάμαι καλά, για αθλιότητες που έγραψε για μένα ως δήθεν χρηματοδοτούμενο από τον Καλογρίτσα. Καταδικάστηκε όχι γιατί έγραψε άποψη αλλά ψέματα. Από την άλλη εγώ αθωώθηκα σε αγωγές που μου έκανε ο Ράπτης, όταν αποκάλυψα ότι το site του, έγινε με την οικονομική συνεισφορά ενός καταζητούμενου για οικονομικά εγκλήματα. Συνεπώς με την Γιαννακά δεν με συνδέει ούτε δημοσιογραφική αλληλεγγύη ούτε και συναντίληψη περί τη δημοσιογραφία (ευτυχώς). Επιπλέον πιστεύω ότι με τον τρόπο που δημοσιογραφεί το site δεν υπερασπίζεται τη δημοσιογραφία, ενώ τα κείμενα του (μαζί και αυτά της Σοφίας Γιαννακά) είναι χαμηλού επιπέδου. Έχω δικαίωμα να το πιστεύω ή θα με καλέσει το Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ γιατί έχω αυτή την άποψη;

«Η δημοσίευσις είναι η ψυχή της Δικαιοσύνης» επιμένει η ΕΣΗΕΑ δια του αποφθέγματος του Ιάκωβου Μάγερ. Η δημοσίευση και όχι η λογοκρισία επί της δημοσίευσης. Στο δικαίωμα του δημοσιογράφου να δημοσιεύει την άποψή του δεν υπάρχουν αστερίσκοι. Είναι άπλετο, ανεμπόδιστο και ιερό. Διαφωνώ με την άποψη της Γιαννακά, με όσα έγραψε στο σύνολό τους, αλλά έχει δικαίωμα να τα γράψει και κάθε άλλος να τα αντιμετωπίσει στον δημόσιο διάλογο.

Ας πάμε τώρα στο Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ. Ίσως ο κόσμος πιστεύει ότι το Πειθαρχικό είναι ένα σπουδαίο όργανο, έμπειρων δημοσιογράφων, που αντιπροσωπεύει και προστατεύει τα ιερά και όσια της δημοσιογραφίας. Στην πραγματικότητα, είναι διαχρονικά το όργανο, που έχει επιτρέψει, οι δημοσιογράφοι να γίνονται πλασιέ συμφερόντων και διαφημιστές προϊόντων χωρίς να κινδυνεύουν να οδηγηθούν στο πειθαρχικό. Είναι το όργανο που επιτρέπει δημοσιογράφοι μέσα από αργομισθίες στο Δημόσιο και το Μέγαρο Μαξίμου, να στρέφονται ενάντια στη δημοσιογραφία και τους συναδέλφους τους. Θυμίζει έντονα το ΕΣΡ, το οποίο μέσα στην τηλεοπτική μπόχα και εξαθλίωση, είχε παρέμβει κάποτε για να κόψει την παιδική σειρά «Μπομπ ο Σφουγγαράκης» γιατί άφηνε υπονοούμενα για ομοφυλοφιλικές σχέσεις. Είναι ένα Πειθαρχικό «Μπομπ ο Σφουγγαράκης». Καρτουνοποιημένο και επικίνδυνο.

Έχω παραπεμφθεί στο παρελθόν στο Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ, γιατί μια κυρία αστρολόγος, χειρομάντισσα και ειδική στα κλειδιά ταρώ, έστειλε ένα mail και ζητούσε να διωχθώ πειθαρχικά για ένα τουίτ που είχα γράψει για τον Άδωνη Γεωργιάδη. Μια κυρία που επαγγέλλεται «μέλος πειθαρχικού» ανέσυρε αυτό το mail από χιλιάδες άλλα και με οδήγησε σε πειθαρχική απολογία. Ναι, χρειάστηκε η αφεντιά μου, με 37 χρόνια στη δημοσιογραφία, διεθνείς επιτυχίες, αποστολές και δύο διεθνή βραβεία, να απολογηθώ σε μια καφετζού και μια κυρία του Πειθαρχικού που σταμάτησε για λίγο τον καφέ της «για να μου δείξει εμένα» (ευτυχώς δεν είναι όλοι έτσι αν αυτό αποτελεί μια κάποια ελπίδα).

Πρόσφατα, μετά από απόλυση εργαζόμενου στο Documento, ο οποίος είχε εγγράφως αρνηθεί εργασία και εντοπίστηκε να έχει οδηγήσει σε παραβίαση του συστήματος ασφάλειας της εφημερίδας (εγκατάσταση κακόβουλου λογισμικού), το Πειθαρχικό με κάλεσε με βαρύτατους πειθαρχικούς χαρακτηρισμούς, μόνο και μόνο γιατί ο απολυμένος ήταν πρώην συνδικαλιστής και παρότι η υπόθεση έχει οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη. Από την άλλη βέβαια, τις ίδιες μέρες, όταν ο δημοσιογράφος Νίκος Μποζιονέλος, κατέθεσε στο Πειθαρχικό μηνύματα που είχε δεχθεί από συνδικαλιστή με τα οποία τον απειλούσε  και τον εκβίαζε, το Πειθαρχικό προχώρησε σε αθώωση του συνδικαλιστή γιατί θεώρησε ότι ήταν οργισμένος! Είχε τα νεύρα του δηλαδή, οπότε μπορούσε (όπως και κάθε άλλος φαντάζομαι που έχει νεύρα) να απειλεί και να εκβιάζει.

Δεν θεωρώ απίθανο, επειδή εκφράζω την άποψη που εκφράζω να με εγκαλέσει το Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ ή να με καταδικάσει εκδικητικά για την άλλη υπόθεση. Ευτυχώς γνωριζόμαστε όλοι σε αυτή τη χώρα, και είναι γνωστό ότι τη δημοσιογραφία στις πλάτες της δεν την έχουν πάρει οι γραφειοκράτες και οι βολεμένοι. Η συμπεριφορά του Πειθαρχικού κατά καιρούς , δεν είναι απλώς αυθαίρετη και προσβλητική για τους δημοσιογράφους, αλλά είναι και ποινικά ελεγχόμενη αν καταφύγει κάποιος εναντίον του. Όσοι έχουν καταφύγει στα δικαστήρια εναντίον αποφάσεων του Πειθαρχικού έχουν κερδίσει. Η περίπτωση της πειθαρχικής δίωξης της Σοφίας Γιαννακά, απλώς επιβεβαιώνει ότι οι άνθρωποι είναι αλλού και δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα γι’ αυτό και επιλέγουν να εμφανίζουν τον μικρόκοσμό τους ως κόσμο. Ο ρόλος της Ιεράς Εξέτασης (και όχι της δίκαιης εξέτασης) θεωρούν ότι τους προσδίδει εξουσία και ρόλο και αδυνατούν να καταλάβουν ότι αυτό δεν απασχολεί κανέναν δημοσιογράφο. Όχι γιατί οι δημοσιογράφοι δεν έχουν ανάγκη από Πειθαρχικό όργανο, αλλά γιατί δεν έχει καμία αξία ένα «Πειθαρχικό» εσωτερικής κατανάλωσης και υποκρισίας.

Και επειδή αναφέρθηκα στην υποκρισία, ας πάμε και στην υποκρισία όσων δηλώνουν «με τη Γιαννακά». Στο Documento και το πρόσωπό μου, συγκεντρώνονται όλες οι μορφές δίωξης και οι προσπάθειες φίμωσης της δημοσιογραφίας. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας, μέσα στη Βουλή και κατά παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας, εμφάνισε εμένα και άλλους δημοσιογράφους ως εγκληματίες. Υπουργοί και πολιτικά πρόσωπα, έχουν κάνει πάνω από 120 μηνύσεις και αγωγές εναντίον μου. Επιχειρήθηκε ο οικονομικός στραγγαλισμός της εφημερίδας με αποκλεισμό από τη διαφήμιση και στημένους φορολογικούς ελέγχους με μεγάλα πρόστιμα. Όσοι είναι με τη Γιαννακά σήμερα (και καλώς), δεν έχουν βγάλει κιχ.  Η στήριξη των δικαιωμάτων και της δημοσιογραφίας δεν είναι επιλεκτικό θέμα, «αλα καρτ». Η Δημοκρατία δεν είναι γιουβέτσι για να παραγγείλουμε «ολίγον από γιουβέτσι».