Ένα παρατσούκλι συνοδεύει τον Εμανουέλ Μακρόν: «ο πρόεδρος των πλουσίων». Ο χαρακτηρισμός του αποδόθηκε το 2018, όταν κατήργησε τον φόρο αλληλεγγύης στον πλούτο και τον αντικατέστησε με τον φόρο στην ακίνητη περιουσία. Με τις διαμαρτυρίες των κίτρινων γιλέκων επανήλθε στην επικαιρότητα, ενώ η πανδημία και οι ανάγκες για δαπάνες το ξαναέφεραν στην επιφάνεια.
Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση έχει ‘ρίξει’ στην οικονομία περίπου 424 δισ ευρώ, σε μια λογική να σώσουν την χώρα «με οποιοδήποτε κόστος», όπως έχει πει ο Μακρόν. Τα χρήματα αυτά όμως επιβαρύνουν το δημόσιο χρέος και η συζήτηση για μια βιώσιμη ανάπτυξη έχει ανάψει στη χώρα. Με τις προεδρικές εκλογές σε έναν χρόνο από τώρα, οι γάλλοι έχουν άποψη επί του θέματος: 72% επί των ερωτηθέντων σε δημοσκόπηση της Les Echos είναι θετικοί για την φορολογία των υψηλών εισοδημάτων. Σε αυτό έπαιξε ρόλο και η πρόθεση του αμερικανού προέδρου Μπάιντεν να επιβάλλει έναν ελάχιστο εταιρικό φόρο στις πολυεθνικές εταιρείες.
Για την δεξιά, ωστόσο, η συγκεκριμένη συζήτηση είναι ταμπού, καταφεύγοντας στην περίφημη θεωρία «trickle down economics»: αφαιρώντας τον φόρο αλληλεγγύης , ο Μακρόν ήθελε να ενθαρρύνει την οικονομική ελίτ να επενδύσει στην οικονομία, αλλά και να στείλει μήνυμα προσέλκυσης προς το εξωτερικό. Μέχρι στιγμής, οι μεταρρυθμίσεις στη φορολογία κεφαλαίου είχαν κυρίως ως αποτέλεσμα την αύξηση του εισοδήματος του ανώτερου 0,1% των νοικοκυριών και την πραγματική έκρηξη των μερισμάτων. Να σημειωθεί ότι ο φόρος στην ακίνητη περιουσία αποφέρει 2 δις ευρώ σε αντίθεση με τον φόρο αλληλεγγύης στον πλούτο, που απέφερε 5 δισεκ.
«Παραδοχή αδυναμίας»
«Φορολογείστε τους πλουσιότερους; Το κάνουμε ήδη! Το 2012, παρουσιάσαμε μια έκτακτη εισφορά για τα υψηλά εισοδήματα», υπογράμμισε από την πλευρά του ο υπουργός Οικονομίας, Μπρουνό Λεμέρ, στα μέσα Απριλίου, μπροστά στους βουλευτές. Αναφέρεται στον φόρο που δημιουργήθηκε από τον Νικολά Σαρκοζύ το 2011, μετά την οικονομική κρίση, ο οποίος σήμερα φέρνει λίγο περισσότερο από 1 δισεκατομμύριο ευρώ ετησίως.
Στην κλίμακα του γαλλικού σχεδίου ανάκαμψης των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ, η αποκατάσταση ενός φόρου αλληλεγγύης μερικών δισεκατομμυρίων δεν θα άλλαζε δραστικά την κατάσταση, υποστηρίζει ο υπουργός Οικονομικών.
Ο οικονομολόγος Τομά Πικετύ διαφωνεί. «Στον φόρο αλληλεγγύης, υπάρχει έλλειψη πολιτικής βούλησης. Καθώς οι δισεκατομμυριούχοι γίνονται πλουσιότεροι πολύ γρηγορότερα από την αύξηση του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος ή των μισθών, αναγκάζοντάς τους να συνεισφέρουν είναι το πιο λογικό πράγμα» ενώ συμπληρώνει ότι «το να μην το κάνεις αυτό είναι μια φοβερή παραδοχή αδυναμίας. Αυτό δίνει την εντύπωση στην κοινή γνώμη ότι το κράτος δεν μπορεί να κάνει τίποτα σε ζητήματα φορολογικής δικαιοσύνης».
Με πληροφορίες από Le Monde
