Η Γαλλίδα ηθοποιός μιλάει για τη νέα της ταινία «Τενόρος» και για την ανακουφιστική λειτουργία της κωμωδίας.
Η Μισέλ Λαρόκ, η έµπειρη κωµικός που το όνοµά της έχει συνδεθεί µε µερικές από τις πιο πετυχηµένες κωµωδίες του γαλλικού σινεµά των τελευταίων χρόνων, πρωταγωνιστεί στον «Τενόρο» όπου υποδύεται µια καθηγήτρια φωνητικής στην όπερα του Παρισιού που παίρνει υπό την προστασία της έναν ταλαντούχο ράπερ ο οποίος βιοπορίζεται ως ντελιβεράς.
Ο χαρακτήρας σας παρουσιάζει ειδικό ενδιαφέρον καθώς αποπνέει µια αίσθηση προσιτής ανθρωπιάς σε ένα ρόλο που στο σινεµά έχει αποδοθεί πολλές φορές προβλέψιµα και µε έντονο διδακτισµό. Πώς σχεδιάσατε τη δική σας ερµηνεία;
∆ιασκέδασα πολύ παίζοντας αυτό τον χαρακτήρα γιατί τον αγάπησα πολύ. Είναι αληθινή καλλιτέχνης, έχει αφιερώσει τη ζωή της στην τέχνη της όπερας, έχει µια µορφή τρέλας, φαντασίας όπως µόνο οι µεγάλοι καλλιτέχνες έχουν. Της αρέσει ιδιαίτερα να µεταδίδει τις γνώσεις της και ενώ ο χρόνος της είναι περιορισµένος δεν σταµατά ποτέ να ανακαλύπτει κάποιο νέο ταλέντο της όπερας. Είναι πολύ απαιτητική αλλά παραµένει πάντα γενναιόδωρη. Μου αρέσει επίσης που ποτέ δεν νοιάζεται για την καταγωγή τής τελευταίας της ανακάλυψης. Η τέχνη ξεπερνά τα πάντα για εκείνη. Για να προετοιµαστώ για τον ρόλο παρακολούθησα µαθήµατα από καθηγήτρια (πρώην τραγουδίστρια) που διδάσκει µεγάλα ταλέντα της όπερας. Και αναζήτησα, όπως κάνω πάντα, γύρω µου να βρω ένα ή περισσότερα παραδείγµατα που θα µπορούσαν να µε εµπνεύσουν και να µε βοηθήσουν να δηµιουργήσω αυτό τον χαρακτήρα.
Ποιο ήταν το πλέον αναπάντεχο ή αξέχαστο περιστατικό που ζήσατε στη διάρκεια των γυρισµάτων του «Τενόρου»;
Να µοιραστώ κάτι µαζί σας; Οσοι έπαιξαν τους µαθητές µου ήταν πραγµατικοί τραγουδιστές της όπερας που ήξεραν πολύ περισσότερα για την όπερα από εµένα. Και εγώ έπρεπε να µοιάζω πολύ σίγουρη για τον εαυτό µου –εννοώ στον χαρακτήρα που υποδύθηκα– για να τους εξηγώ πώς πρέπει να τραγουδούν. Καθώς ήταν καλοί ηθοποιοί µε άκουγαν µε ορθάνοιχτα αυτιά και όλο αυτό µε έκανε συχνά να µην µπορώ να συγκρατήσω τα γέλια µου. Επίσης θεωρώ τον MB14 εξαιρετικό καλλιτέχνη. Να σηµειωθεί πως είναι η πρώτη του ταινία και έπαιξε µε συγκλονιστικό ρεαλισµό. Εγινε ο Τενόρος µέσα σε µόλις δύο µήνες – σκεφτείτε ότι δεν ντουµπλάρεται όταν τραγουδάει στην ταινία.
Είναι ο κόσµος της όπερας ένας χώρος ελιτίστικος και κάπως σνοµπ;
Πιστεύω ότι τα πράγµατα όσο προχωρά ο χρόνος αλλάζουν. Θεωρώ ότι στον συγκεκριµένο χώρο πλέον οι καταστάσεις εκδηµοκρατίζονται. Αλλωστε οι σηµερινοί σπουδαίοι τραγουδιστές της όπερας προέρχονται από χαµηλά στρώµατα. Επίσης όλα είναι πιθανά από όπου κι αν προέρχεται κανείς.
Τι σας αρέσει περισσότερο στις κωµωδίες και ποιο είναι κατά τη γνώµη σας το βασικό χαρακτηριστικό στη γαλλική κωµωδία;
Μου αρέσει το γεγονός ότι µερικές φορές µπορούµε να ελαφρύνουµε κάποιες δύσκολες στιγµές που βιώνει ο κόσµος στην καθηµερινότητά του. Μου αρέσει που προτείνουµε µια διαφορετική οπτική σε συγκεκριµένες καταστάσεις. Το γεγονός ότι άνθρωποι που νιώθουν µόνοι δεν είναι µόνοι χάρη στην ιστορία που τους αφηγούµαστε. Το χιούµορ επιτρέπει να µεταδοθούν πολλά µηνύµατα. Είναι δύσκολο να γενικεύσουµε όταν µιλάµε για γαλλικές κωµωδίες. Αυτές που µου αρέσει να υπηρετώ είναι οι κωµωδίες στις οποίες ο καθένας µπορεί να ταυτιστεί µε κάποιον τρόπο.
Από την εποχή του «Εραστή της κοµµώτριας» µέχρι τον «Τενόρο» έχετε παίξει σε πολλά φιλµ κυρίως εµπορικού χαρακτήρα. Ποιος και γιατί είναι ο ρόλος και η ταινία που θα κουβαλάτε για µια ζωή µαζί σας;
Το «Ενα αγόρι στα ροζ» (Ma vie en rose) του Αλέν Μπερλινέρ που κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Είναι µια δραµεντί στην οποία υποδύοµαι τη µητέρα ενός µικρού αγοριού που ισχυρίζεται ότι είναι κορίτσι. Αυτή η ταινία έκανε τον γύρο του κόσµου και σηµάδεψε όλους όσοι την είδαν.
Πώς και γιατί επιλέξατε το επάγγελµα της ηθοποιού;
Επειδή µου γεννιούνταν συναισθήµατα διαβάζοντας ορισµένα κείµενα και ήθελα να τα µεταδώσω σε άλλους.
Τα τελευταία χρόνια έχετε στραφεί στη σκηνοθεσία. Ποια ανάγκη σας εξυπηρετεί ή καλύπτει η συγκεκριµένη απόφαση;
Είµαι απόλυτα υπεύθυνη για τον τρόπο που επιλέγω να αφηγηθώ µια ιστορία. Η σκηνοθεσία λοιπόν είναι το κατάλληλο µέσο ώστε να καταθέσω στη µεγάλη οθόνη τις πληροφορίες που έχω συγκεντρώσει παρατηρώντας την ανθρώπινη ψυχή και όσα επιθυµώ να µοιραστώ γι’ αυτή. Είναι η προσωπική µου ενέργεια που επιθυµώ να µεταδίδω όταν βρίσκοµαι πίσω από την κάµερα.
Ποια είναι η αγαπηµένη σας µουσική και ποιον τραγουδιστή ή συγκρότηµα δεν βαριέστε ποτέ να ακούτε ξανά και ξανά;
Λατρεύω τη ροκ µουσική. Τους Rolling Stones και τον Ντέιβιντ Μπάουι. Και δεν τους έχω βαρεθεί καθόλου.
