Η Γαλλία είναι η τελευταία από τις χώρες που αποχωρούν από μια αμφιλεγόμενη συνθήκη για την ενέργεια (ECT), που προστατεύει τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στα ορυκτά καύσιμα από αλλαγές πολιτικών που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τα κέρδη τους.
Συνεπής με τη συνθήκη του Παρισιού
Μιλώντας μετά τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες την Παρασκευή, ο γάλλος πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, δήλωσε ότι η αποχώρηση από την ECT ήταν «συνεπής» με τη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα. Η δήλωση του Μακρόν ακολουθεί μια πρόσφατη ψηφοφορία από το πολωνικό κοινοβούλιο για έξοδο από τη συνθήκη των 52 εθνών και τις ανακοινώσεις της Ισπανίας και της Ολλανδίας ότι και αυτές ήθελαν να βγουν από το καθεστώς.
Νωρίτερα την Παρασκευή, ένας σύμμαχος του Μακρόν στις Βρυξέλλες, ο γάλλος ευρωβουλευτής Πασκάλ Κανφέν, είπε: «Πρέπει να βγούμε από τη συνθήκη γιατί καταλήγουμε να μηνυόμαστε από πολυεθνικές εταιρείες μέσω ιδιωτικών δικαστηρίων που μας εμποδίζουν να εφαρμόσουμε τις πολιτικές μας για το κλίμα».
Εκσυγχρονισμός της συνθήκης
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει προτείνει έναν «εκσυγχρονισμό» της συμφωνίας, ο οποίος θα τερματίσει την πληγή των μυστικών δικαστηρίων επενδυτών και κράτους μεταξύ των μελών της ΕΕ. Αυτό το σχέδιο αναμένεται να συζητηθεί σε συνάντηση στη Μογγολία τον επόμενο μήνα.
Η γαλλική αποχώρηση θα χρειαστεί περίπου ένα χρόνο για να ολοκληρωθεί, και σε αυτό το διάστημα, η συζήτηση στο Παρίσι πιθανότατα θα προχωρήσει σε τρόπους εξουδετέρωσης ή μείωσης της διάρκειας μιας «ρήτρας λήξης ισχύος» στο ECT που επιτρέπει αναδρομικές αγωγές.
Προστασία εταιρειών
Η συνθήκη για τον ενεργειακό χάρτη θεσπίστηκε το 1994 για να προστατεύσει τις δυτικές εταιρείες ενέργειας που δραστηριοποιούνται σε πρώην σοβιετικές χώρες. Επιτρέπει στις εταιρείες να μηνύσουν τις κυβερνήσεις που θεσπίζουν πολιτικές που θα μπορούσαν να υπονομεύσουν τις αναμενόμενες οικονομικές αποδόσεις τους.
Ενδεικτικά, η βρετανική εταιρεία Rockhopper έλαβε 241 εκατ. ευρώ σε αποζημίωση μετά από απαγόρευση εξόρυξής της από την ιταλική κυβέρνηση. Οι επικριτές έχουν εκτιμήσει ότι το τελικό κόστος αποζημίωσης για τις εταιρείες ορυκτών καυσίμων θα μπορούσε να ανέλθει σε περισσότερα από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια.