Τόλμησα χθες να σχολιάσω στο twitter την κατάχρηση του photoshop από την Πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ, Φώφη Γεννηματά. Δηλαδή ουσιαστικά την πολιτική της απόφαση, (γιατί για πολιτική απόφαση να εκτεθεί με τέτοιο τρόπο πρόκειται) να εμφανίζεται στην προωθητική καμπάνια του κόμματος σαν 20χρονη φοιτήτρια και, κυρίως, ως μια άλλη.
Έγραφα στην ανάρτηση: “Οι μέχρι γελωτος πειραγμένες φωτογραφίες της Φώφης δεν είναι απόρροια ματαιοδοξίας.Προκειται για συνολικοτερη απωθηση της πραγματικότητας. Άλλο είναι πολιτικά και άλλο πιστεύει ότι ειναι.Το κακό είναι πως θεωρεί ότι το πιστεύει και ο κόσμος”.
Ποιος είδε το Θεό, ακόμη και αυτόν του photoshop και δεν τον φοβήθηκε. Δεκάδες τρολς επιστρατεύτηκαν για να βεβαιώσουν πόσο σεξιστής και άθλιος είμαι, ενώ δεν έλειψαν τα σχόλια του Άδωνη και των ομοίων του. Επειδή δεν έκανε μόνο η Γεννηματά κατάχρηση του photoshop, αλλά συχνά πυκνά γίνεται και κατάχρηση των όρων για να κατηγορηθεί κάποιος, ας ξεκινήσουμε από τα απλά. Σεξιστής είναι αυτός που κάνει έμφυλες διακρίσεις και αναπαράγει προκαταλήψεις λόγω του φύλου. Τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει για τη Φώφη Γεννηματά. Δηλαδή η κρίση μου δεν σχετίζεται με το γεγονός ότι είναι γυναίκα αλλά με την ανόητη αντίληψη πως μπορεί κάποιος να είναι θελκτικός πολιτικά αρκεί να ικανοποιεί μια συγκεκριμένη, σε βαθμό παραποίησης εικόνα.
Όλοι οι άνθρωποι και σίγουρα και οι πολιτικοί έχουν φιλαρέσκεια στο βάθος του εαυτού τους που μπορεί να εκφράζεται με διάφορους τρόπους. Αν κάποιος διαφωνεί, ας κοιτάξει τους τζίρους της βιομηχανίας ομορφιάς και τις διαφημίσεις στην τηλεόραση. Εκτός από ελάττωμα θεωρώ πως αυτή η φιλαρέσκεια που σέβεται το μέτρο, μπορεί να είναι και κίνητρο για τους ανθρώπους. Τους κάνει να θέλουν να είναι ευπρεπείς εμφανισιακά, ευπαρουσίαστοι και ευχάριστοι.
Στην περίπτωση της Γεννηματά, το μέγεθος της φιλαρέσκειας που επιδεικνύει, κατά την άποψή μου, αποδεικνύει και την πολιτική της δόμηση και για αυτό έγινε αντικείμενο κριτικής. Το να επιλεξεις να εμφανίζεσαι ως κλώνος της Σαμπρίνας, δηλώνει την αντίληψη που έχεις για την πολιτική και την προσέλκυση ψηφοφόρων. Σημαίνει υποβιβασμός της πολιτικής στο επίπεδο της (ψευδους) εικόνας που πηγάζει από την ματαιοδοξία σου. Ο πολιτικός (και υπήρξαν πολλοί τους οποίους έκρινα) που βλέπει με ευχαρίστηση τον εαυτό του να εμφανίζεται ως κάποιος άλλος στις φωτογραφίες και ικανοποιείται από αυτό, μπορεί να αγαπά τα φίλτρα του photoshop αλλά δεν έχει κανένα φίλτρο που να τον εμποδίζει να γίνεται ρεζίλι και να μείνει στο πραγματικό πεδίο της πολιτικής που είναι οι ιδέες και η πολιτική πράξη.
Φυσικά η κυρία Γεννηματά έχει δικαίωμα να χρησιμοποιήσει καθ’ υπερβολή τεχνικά μέσα για να δώσει στον εαυτό της ό,τι μορφή θέλει, αλλά η πρακτική της μοιραία δείχνει και πού βάζει τον πήχυ στη δημόσια εμφάνισή της. Τον βάζει στην πολιτική και τις πολιτικές θέσεις ή στο στείρο ναρκισσισμό;
Αν επιτρέπεις στους επικοινωνιολόγους σου και τον εαυτό σου να εκτεθείς με τέτοιο τρόπο, δεν προκαλείς μόνο σχόλια αλλά ορίζεις το πολιτικό σου επίπεδο και την αμετροέπειά σου.
Δεν πρόκειται καν για φιλαρέσκεια, αλλά για λειτουργία σε ένα άλλο ανύπαρκτο και φαντασιακό επίπεδο. Και αυτό ακριβώς ήταν το σχόλιό μου. Συνολικά η κυρία Φώφη Γεννηματά, λειτουργεί στη σφαίρα του πολιτικού φαντασιακού. Άλλο είναι και άλλο νομίζει ότι είναι. Διαχειρίζεται τα υπολείμματα ενός κόμματος, με πολιτικό στόμφο και έλλειψη κάθε σεμνότητας που πηγάζει από το μίσος που έχει για τον ΣΥΡΙΖΑ. Καταλαβαίνει ίσως πως αυτό που θα ήθελε να γίνει, ηγέτης μιας προοδευτικής παράταξης , δεν μπορεί να γίνει, όχι μόνο γιατί δεν μπορεί να υπάρξει προοδευτική παράταξη με Βενιζέλους και Κεγκέρογλου, αλλά κυρίως, γιατί αυτή η παράταξη υπάρχει και έχει αρχηγό και κυβέρνηση. Οι ομιλίες της Φώφης στη Βουλή είναι ένα απαύγασμα χαρακτηρισμών προς τον Αλέξη Τσίπρα με κατά τα άλλα πενιχρό λεξιλόγιο και ρηχό πολιτικό λόγο. Επιμένει να αποδίδει στον εαυτό της μια υπόσταση που δεν έχει και αυτό είναι επιζήμιο και για το κόμμα της και για την ίδια. Αυτή τη φορά απλώς χρησιμοποίησε και το photoshop.
Είναι επίσης σοβαρό, ότι η Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, επιλέγοντας τη λογική του ωραιοποιημένου προτύπου δίνει ακριβώς το συμπέρασμα και το παράδειγμα πως η γυναίκα κρίνεται από την εξωτερική εμφάνιση ως ένα εμπόρευμα σε ένα σεξιστικό κόσμο. Αντί να διαμαρτυρηθεί γιατί οι άνθρωποί της χρησιμοποίησαν απέναντι στην ομορφιά του ανθρώπου και του πολιτικού το πρότυπο της ομορφιάς του φαίνεσθαι, γίνεται προωθητής και καταναλωτής της εικόνας για την εικόνα.
Ποιός τελικώς είναι ο σεξιστής;
(Πηγή:koutipandoras.gr)