Το ντοκιμαντέρ «Μαίρη, Μαριάννα, Μαρία: Τα άγνωστα ελληνικά χρόνια της Κάλλας» αποκαλύπτει άγνωστους θησαυρούς.
Από τα πρώτα κιόλας λεπτά του ντοκιμαντέρ του Βασίλη Λούρα αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν παρακολουθεί άλλο ένα αφιέρωμα στη Μαρία Κάλλας, αλλά μια μοναδική μαρτυρία, ένα άγνωστο κομμάτι του παζλ ακόμη και για εμάς τους Ελληνες, το οποίο έλειπε από την τεράστια φιλμογραφία γύρω από τη μέγιστη λυρική τραγουδίστρια. Πόσοι από εμάς αναγνωρίζουμε τα σπίτια στα οποία έζησε στην Αθήνα την οκταετία από το 1937 μέχρι το 1945 και υπάρχουν ακόμη; Πόσοι από εμάς θα φανταζόμασταν ότι θα ακούγαμε σε παλιές ηχογραφήσεις τον κακοποιητικό λόγο, που δηλητηρίασε την έφηβη ψυχή της, από τους ανταγωνιστές που τη φθονούσαν για το τεράστιο ταλέντο της; Πόσοι από εμάς που περνάμε κάθε μέρα από την πλατεία Κλαυθμώνος γνωρίζουμε ότι εκεί, στο ανοιχτό θέατρο της Λυρικής Σκηνής, τραγούδησε την πρώτη της «Τόσκα» το 1942, σε ηλικία 19 ετών; Πόσοι περνώντας από την οδό Κοδριγκτώνος ξέρουμε ότι εκεί μελετούσε με τις ώρες, στο σπίτι της δασκάλας της Ελβίρα ντε Ιντάλγκο; Πόσοι ξέρουμε ότι όταν έφυγε για τη Νέα Υόρκη το 1945 ήταν ήδη ολοκληρωμένη πριμαντόνα, πανέτοιμη να κατακτήσει τον κόσμο; Πόσοι μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα την ακούγαμε και θα τη βλέπαμε να τραγουδάει «Καβαλερία Ρουστικάνα» σε μια τοπική γιορτή στη Λευκάδα το καλοκαίρι του 1964 και μάλιστα με φωνή χωρίς προβλήματα; Και πόσοι θα περιμέναμε ποτέ να την ακούσουμε να τραγουδάει λίγες μέρες προτού πεθάνει με φωνή θεϊκή, χάρη σε μια αρχειακή αποκατεστημένη μαγνητοταινία, ένα ακόμη μοναδικό και άκρως συγκινητικό ντοκουμέντο που μας πρόσφερε η ταινία;
Αυτή τη φωνή, που έγινε από πολύ νωρίς κραυγή για να κρύψει τη φτώχεια, την πείνα στην Αθήνα της Κατοχής, το ακραίο μπούλινγκ, τον φθόνο, ποτέ δεν την απαρνήθηκε, ποτέ δεν δέχτηκε ότι την έχασε οριστικά. Και όπως έκανε για όλα στη ζωή της, πάλευε να την κατακτήσει ξανά και ξανά. Το χειροποίητο ντοκιμαντέρ του Λούρα (και του συν-σκηνοθέτη της ταινίας Μιχάλη Ασθενίδη) για τη βιωματική σχέση της Κάλλας με την Ελλάδα, τις εμπειρίες ζωής και θανάτου, τα τραύματα, τα πρώτα επιτεύγματα και την ιστορική σχέση της με το Ωδείο Αθηνών και την Εθνική Λυρική Σκηνή δεν είναι απλώς μια ταινία με απλές προσθήκες στο βιογραφικό της μεγάλης ντίβας. Είναι μέρος της ουσίας της, κομμάτι του μύθου της, κεντρική φιγούρα του μεγάλου ψηφιδωτού που εάν έλειπε τίποτε δεν θα ήταν το ίδιο.
INF0
Η ταινία θα προβάλλεται από τις 14 Απριλίου στο Cinobo