Μία έκθεση φόρο-τιμής στον πολυβραβευμένο φωτορεπόρτερ Γιάννη Μπεχράκη (1960-2019) φιλοξενήθηκε στο πιο κεντρικό σημείο του κτηρίου της ευρωβουλής στις Βρυξέλλες. Οι φωτογραφίες βρέθηκαν αμέτρητες φορές στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου ενώ σήμερα ζωντανεύουν τη μνήμη τραγικών γεγονότων κρατώντας αναλλοίωτο τον συμβολισμό τους. Άλλωστε ο στόχος του ίδιου δεν ήταν άλλος από την διασφάλιση «ότι κανένας δε θα μπορούσε να πει πως δεν ήξερα» όπως συνήθιζε να λέει.
Το documentonews.gr βρέθηκε στην έκθεση και παρακολούθησε την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε προς τιμή του, όπου μίλησαν φίλοι και συνεργάτες του Γ. Μπεχράκη. Η πρωτοβουλία για την διοργάνωση πάρθηκε από τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και δημοσιογράφο Στέλιο Κούλογλου, ο οποίος δήλωσε στο documentonews.gr πως «ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει και έπρεπε να γίνει τώρα που ξανάνοιξε το ευρωκοινοβούλιο, διότι μας δόθηκε η ευκαιρία να έχουμε επισκέπτες, μιας και λόγω της πανδημίας ήταν κλειστό». «Ο Γιάννης ήταν από τους καλύτερους φωτορεπόρτερ του πλανήτη. Ήταν ένας άνθρωπος του οποίου η κάθε φωτογραφία ήταν ένα έργο τέχνης αλλά και μια δήλωση για τη φτώχεια, για τους πολέμους, για τους πρόσφυγες. Ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν δίσταζε να παρατήσει την κάμερα για να σώσει έναν πρόσφυγα. Ήταν υπεράνω αυτής της στάσης των αγγλοσαξόνων οι οποίοι λένε “δεν παίρνουμε θέση ακόμα και αν σκοτώνεται ο διπλανός μας και απλώς παρατηρούμε”, γιατί ήταν άνθρωπος. Ήταν ένας συνδυασμός ενός εξαιρετικά χαρισματικού φωτογράφου και ενός σεμνού αλλά και αγωνιστικού ανθρώπου της ζωής. Άξιζε να τον τιμήσουμε» τόνισε ο Σ. Κούλογλου. Στα εγκαίνια της έκθεσης, επίσης, βρέθηκε η σύζυγος του Γ. Μπεχράκη, Ελισάβετ Σαρρίδου, η οποία εμφανώς συγκινημένη ανέφερε πως «ο Γιάννης είχε μια ισχυρή προσωπικότητα» και «ήταν η φωνή των αδύναμων». «Αυτό τον έκανε γενναίο και ξεχωριστό δημοσιογράφο» συμπλήρωσε η ίδια, ζητώντας παράλληλα να κρατηθεί «η μνήμη του θρύλου ζωντανή».
Η εκδήλωση
Το πάνελ της έκθεσης, που ακολούθησε τα εγκαίνια της έκθεσης, ήταν «βαρύ» με τους Στέλιο Κούλογλου, Πάνο Χαρίτο (δημοσιογράφος), Τατιάνα Μπόλαρη (φωτορεπόρτερ), Άλκη Κωνσταντινίδη (φωτορεπόρτερ), Ανδρέα Μπελεγρή (δημοσιογράφος) και Ι. Κοτσιώνη (Γιατροί Χωρίς Σύνορα) να δίνουν το παρόν και να μοιράζονται ιστορίες που έζησαν μαζί με τον Γ. Μπεχράκη.
Από την αφήγηση τους γινόταν ευκόλως κατανοητό πως ο «Γιάννης» όπως τον αποκαλούσαν ήταν ένας άνθρωπος ιδιαίτερος και θυελλώδης. Βρέθηκε στη πρώτη γραμμή όλων των πολέμων του μεταψυχροπολεμικού κόσμου, από τη «Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Γάζα έως και τη Σιέρα Λεόνε» όπως τόνισε ο Α. Μπελεγρής στην τοποθέτηση του, αναφέροντας ταυτόχρονα πως ο φωτορεπόρτερ είχε «την ανυπομονησία της νιότης».
Ο Γ. Μπεχράκης ωστόσο μερικές φορές ήταν πιο μπροστά από τη πρώτη γραμμή όπως εξήγησε ο Π. Χαρίτος ενθυμούμενος μια περιπέτεια έζησε με τον Μπεχράκη στη Γάζα. Οι Ισραηλινοί ήταν έτοιμοι να εισβάλλουν από το έδαφος στη λωρίδα της Γάζας ενώ το πυροβολικό τους σφυροκοπούσε τη πόλη. Οι δημοσιογράφοι που ήταν από τη πλευρά των Παλαιστινίων περίμεναν την ισραηλινή επίθεση και ξαφνικά καταλαβαίνουν πως ο Μπεχράκης έχει φύγει. «Αυτό δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο» είπε ο Π. Χαρίτος. Ο Έλληνας φωτορεπόρτερ είχε κρυφτεί σε κάτι καλαμιές ανάμεσα στις δύο πλευρές ώστε να αποθανατίσει τις στιγμές. Οι Ισραηλινοί φαντάροι όμως τον κατάλαβαν και πήγαν να τον συλλάβουν. «Αυτός σε άθλια εβραϊκά τους εξήγησε πως ήταν ένας φωτογράφος της φύσης και προσπαθούσε να φωτογραφίσει αποδημητικά πουλιά τα οποία βρίσκονταν στη Γάζα τον Δεκέμβριο!» εξιστόρησε ο ίδιος.
«Πώς να μιλήσεις για έναν άνθρωπο που μιλούσε με τις εικόνες του» αναρωτήθηκε η Τ. Μπόλαρη συμπληρώνοντας πως «αν η ψυχή του και η καρδιά του στην αποστολή ήταν να φτάσει η εικόνα στον αναγνώστη τότε ο Γιάννης θυσίασε πολλά κομμάτια από την ψυχούλα του». Ο Άλκης Κωνσταντινίδης από τη μεριά του όντας στενός συνεργάτης του Μπεχράκη εξήγησε πως όταν είδε τη δουλειά του τελευταίου το 2000 ενθουσιάστηκε «και έγινε σκοπός της ζωής μου να κάνω αυτό». Δεκατέσσερα χρόνια μετά ήταν ο ίδιος που του είπε «εσύ μικρέ θα έρθεις μαζί μου». «Ο Γιάννης ακούσια ή εκούσια ήταν τέτοιο μέγεθος σαν άνθρωπος και σαν φωτογράφος που θα συνεχίσει να μας επηρεάζει» ανέφερε ο Α. Κωνσταντινίδης. Τέλος, για την Ι. Κοτσιώνη «αποστολή του Μπεχράκη ήταν να δώσει φωνή μέσα από τον φακό να πει την ιστορία τους» και η «ταύτιση μας με τον Γιάννη Μπεχράκη ήταν απόλυτη».
Διαβάστε επίσης:
Γιάννης Μπεχράκης: Τίμησε τη μνήμη του το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος