Η εργασιακή κατάσταση που διαμόρφωσε η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη την τελευταία τετραετία θυμίζει περισσότερο μεσαίωνα για τα άτομα της νέας γενιάς. Είναι αδύνατο να την περιγράψεις χωρίς να χρησιμοποιήσεις λέξεις όπως επισφάλεια, ανασφάλεια, άγχος, ματαίωση, δυσφορία, έλλειψη προοπτικών, αδυναμία επιβίωσης. Στις αφηγήσεις των νέων οι εργασία που άλλοτε χαρακτηρίζονταν ως «ταξίδι» ή «σχολείο» για την ενηλικίωσή τους, πλέον περιγράφεται ως «σκλαβιά». Απλήρωτες υπερωρίες, πενιχροί μισθοί, αδήλωτη εργασία, μηδενική ασφάλιση είναι ορισμένοι απ’ τους πυλώνες πάνω στους οποίους δομείται πλέον η εργασιακή τους καθημερινότητα.
Η εργασιακή συνθήκη λειτουργεί απαγορευτικά προς τον σχεδιασμό του μέλλοντός τους, φαίνεται να επιφέρει σειρά ψυχολογικών και κοινωνικών συνεπειών. Τα παιδιά της γενιάς των 30 έχουν αναπτύξει ψυχοσωματικά και αυτοάνοσα νοσήματα. Στις αφηγήσεις τους η εργασία συνδέεται με συναισθήματα απογοήτευσης, θυμού, άγχους, αβοηθησίας και ματαίωσης. Κυρίως όμως συνδέεται με τη συνειδητοποίηση πως η μόνη εναλλακτική της επισφάλειας είναι η ανεργία. Η συγκεκριμένη συνειδητοποίηση, η οποία φυσικά αντανακλά στο ευρύτερο γαλάζιο αφήγημα, φαίνεται να τροφοδοτεί τον φαύλο κύκλο της εργασιακής τους εκμετάλλευσης.
Στον φιλελεύθερο λόγο η εργασία κατασκευάζεται ως κεφάλαιο προς προσφορά και βασίζεται στην ελεύθερη επιλογή. Δεν είναι λίγες οι φορές που μέσα σ’ αυτή την τετραετία ακούσαμε μέλη της κυβέρνησης να κατηγορούν τους νέους για την ανεργία τους και να λένε ανερυθρίαστα πως με τις σωστές επιλογές θα μπορούσαν να αναδείξουν την προσωπική αξία τους και να πετύχουν στην εργασιακή αρένα. Είδαμε σταδιακά τους νέους έλληνες/ελληνίδες εργαζόμενους/ ες να μετατρέπονται από ενεργά δρώντα κοινωνικά υποκείμενα πάνω στις πλάτες των οποίων στηρίζεται η παραγωγική δυνατότητα της χώρας σε άτομα εγκλωβισμένα στο δίπολο brain drain ή εργασιακός θάνατος. Είδαμε τα παιδιά της γενιάς μου με το μαχαίρι στο λαιμό να ασφυκτιούν και να προθυμοποιούνται υπ’ αυτές τις συνθήκες να εργαστούν χωρίς δικαιώματα.
Το νέο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έρχεται ως κοινωνικό συμβόλαιο να αποκαταστήσει την χαμένη εμπιστοσύνη των νέων εργαζόμενων – ανέργων απέναντι στο κράτος, να τους απεγκλωβίσει από τον εργασιακό μεσαίωνα στον οποίο τους τοποθέτησαν οι αντεργατικές πολιτικές της ΝΔ. Το πρόγραμμα αποτελείται από 11 άρθρα. Το γεγονός πως το πρώτο άρθρο προτείνει λύσεις για τα παραπάνω φανερώνει την σημαντικότητα του εργασιακού στην πολιτική ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί προτείνεται από τις πρώτες μέρες της προοδευτικής διακυβέρνησης νομοθέτηση για αύξηση μισθών και εισοδημάτων, αύξηση κατώτατου μισθού από 1η Ιουλίου του 2023 στα 880 ευρώ στον ιδιωτικό τομέα και θεσμοθέτηση της τιμαριθμικής αναπροσαρμογής στο ύψος του πληθωρισμού του προηγούμενου έτους, το ξεπάγωμα των τριετιών με σκοπό την αύξηση του νέου μισθού. Αύξηση μισθών στο δημόσιο τομέα από 1η Ιουλίου κατά 10%. Προτείνεται επίσης η θέσπιση του αφορολόγητου στα 10,000 ευρώ για όλα τα φυσικά πρόσωπα και εισοδήματα από την εργασία τους, η ένταξη στην ενιαία κλίμακα φορολόγησης όλων των φυσικών πρόσωπων,και κατάργηση τέλους επιτηδεύματος.
Ο Νίκος Γκιέργκος είναι οικονομολόγος – ελεύθερος επαγγελματίας – υποψήφιος βουλευτής Β΄ 3 Νότιος Τομέας Αθηνών
