Ο καπιταλισμός διεθνώς βρίσκεται στη βαθύτερη ίσως κρίση του μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και το μέγεθος της κρίσης και οι επιπτώσεις της στην Ελλάδα είναι πολύ οξυμένα.
Δεν υπάρχει πια καμιά διεθνής φωνή που να μιλάει ούτε καν για κρίση με γρήγορη ανάκαμψη. Στην Ελλάδα, όπου η καπιταλιστική οικονομία πέρασε πρόσφατα από μια κρίση, αποτέλεσμα της οποίας ήταν η συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 25%, αναμένεται μείωση του ΑΕΠ της τάξης του 15% ή ακόμη και 20% μέσα σε μια χρονιά, κατάσταση που δεν έχει προηγούμενο.
Η καπιταλιστική κρίση δεν οφείλεται στον κορονοϊό. Το αποδεικνύει το μέγεθός της όπως και το ότι σε διεθνές επίπεδο, πολύ πριν από την εμφάνιση του κορονοϊού, οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις οξύνονταν στη βάση μιας μεγάλης κλίμακας υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου που οδήγησε σε αρνητικά επιτόκια, σε εκτόξευση του συνολικού χρέους, σε επιβράδυνση στην ΕΕ και σε στασιμότητα στις υπόλοιπες μεγάλες οικονομίες, σε αύξηση των μέτρων προστατευτισμού κ.λπ. Ο κορονοϊός και τα μέτρα διαχείρισής του φυσικά επέδρασαν πάνω σ’ αυτό το υπόβαθρο τελικά, πυροδοτώντας τη βαθιά κρίση που βιώνουμε σήμερα. Στην Ελλάδα η πολυδιαφημιζόμενη όλο το προηγούμενο διάστημα, τόσο από τη ΝΔ όσο και απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ, –ως τάχα θαυματουργή– λύση της εξωστρέφειας συμβάλλει, όπως είχε επανειλημμένα και έγκαιρα προειδοποιήσει το ΚΚΕ, στην εκδήλωση μιας πολύ βαθύτερης κρίσης ακόμη και σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, αφού αφήνει την οικονομία ιδιαίτερα εκτεθειμένη σε διακυμάνσεις της παγκόσμιας οικονομίας και μάλιστα με πολλαπλασιαστικό τρόπο.
Χωρίς να μπορεί να προβλέψει κανείς πώς ακριβώς θα κινηθεί η οικονομία τους επόμενους μήνες, αφού σ’ αυτήν επιδρούν οι εξελίξεις στην ευρωζώνη, στο εσωτερικό των ΗΠΑ, στην κατάσταση στη ΝΑ Μεσόγειο, το δεδομένο είναι πως το ερχόμενο φθινόπωρο τα εργατικά λαϊκά στρώματα θα αντιμετωπίσουν και πάλι μια κατάσταση μαζικής ανεργίας, που ποσοστιαία μπορεί ακόμη και να ξεπεράσει τα επίπεδα της προηγούμενης κρίσης, μια νέα δραστική συρρίκνωση του εισοδήματος, μαζικό κλείσιμο μικρών επιχειρήσεων και αναπροσανατολισμό τους και ραγδαία επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, αύξηση των φόρων για να πληρωθούν τα διάφορα πακέτα ανάκαμψης, ενώ δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει νέες μειώσεις συντάξεων και μισθών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Η κυβερνητική προπαγάνδα για το τάχα σωτήριο πακέτο ανάκαμψης συγκαλύπτει την πραγματική του στόχευση. Οι πόροι του ταμείου –για το οποίο πέταξαν τη σκούφια τους όλα τα άλλα κόμματα, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ– αφορούν τη στήριξη του μεγάλου κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων στις μεταφορές, της βιομηχανίας, των τραπεζών και τελικά αφορούν την προώθηση νέου γύρου αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων. Τα προγράμματα ενίσχυσης της απασχόλησης είναι μεταμφιεσμένη «δωρεάν» εργασία για τις μεγάλες επιχειρήσεις, ενώ η στήριξη των μικρών επιχειρήσεων γίνεται με όρους τραπεζικού δανεισμού, δηλαδή αφορά την ισχνή μειοψηφία των επιχειρήσεων που τελικά δεν τη χρειάζονται. Η χρηματοδότηση κράτους – ΕΕ αφορά την ψηφιοποίηση της οικονομίας και τα έργα της λεγόμενης «πράσινης ανάπτυξης», κατευθύνονται δηλαδή στους τομείς προτεραιότητας του μεγάλου κεφαλαίου και οι εργαζόμενοι δεν έχουν να κερδίσουν κάτι απ’ αυτά.
Το μόνο που θα εισπράξουν οι εργαζόμενοι απ’ το πακέτο ανάκαμψης ή από άλλα αντίστοιχα μέτρα επεκτατικής-κεϊνσιανής διαχείρισης είναι διογκωμένα κρατικά χρέη που θα κληθούν να πληρώσουν με νέους δυσβάστακτους φόρους και περικοπές σε κρατικές δαπάνες.
Στη πραγματικότητα η άρχουσα τάξη, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο, αξιοποιεί την κατάσταση, την εκδήλωση της κρίσης και τα μέτρα διαχείρισης των επιπτώσεων απ’ τον κορονοϊό για να προχωρήσει με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις όλους τους σχεδιασμούς της. Η «κοινωνική αποστασιοποίηση» έφερε ήδη μεγάλη συγκέντρωση υπέρ των μεγάλων επιχειρήσεων ηλεκτρονικού εμπορίου σε βάρος των μικρότερων, ενώ η καθιέρωση της τηλεργασίας μπορεί να οδηγήσει κυριολεκτικά σε μια κατάσταση μόνιμης διαθεσιμότητας για εργασία, δηλαδή δραστική αύξηση της εκμετάλλευσης. Η επίκληση «εθνικής ομοψυχίας», η κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, τα μέτρα ετοιμασίας κλιμάκωσης της κρατικής καταστολής και η επίκληση στην ανάγκη να δουλέψουμε όλοι για να ξαναχτίσουμε ό,τι καταστρέφεται φωτογραφίζουν ήδη μια επόμενη μέρα έντασης της εκμετάλλευσης για να περισωθούν οι ρυθμοί ανάπτυξης.
Το ΚΚΕ καλεί τον λαό να συγκρουστεί με τα σχέδια άρχουσας τάξης – κυβέρνησης – ΕΕ που θέλουν να φορτώσουν τη νέα κρίση στις πλάτες του και να την αξιοποιήσουν για τον νέο γύρο αντιλαϊκής επίθεσης. Τώρα είναι ώρα ανασύνταξης και μάχης απέναντι στους αστικούς σχεδιασμούς που θέλουν τον λαό να πληρώσει και πάλι για τα σπασμένα της ανάπτυξης που «σχεδίασαν» και περηφανεύτηκαν γι’ αυτήν όλο το προηγούμενο διάστημα η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της. Οι καλύτερες μέρες που αξίζουν και αναλογούν στον ελληνικό λαό περνούν μέσα από τη μαχητική οργάνωση της αντεπίθεσης απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου.
Ο Γρηγόρης Λιονής είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του τμήματος οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ