Κοιτάζοντας σήμερα 17 Νοέμβρη του 2021 τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων είναι δύσκολο να μην βγάλεις ένα πρώτο συμπέρασμα το οποίο επιβεβαιώνεται όταν τις ξεφυλλίσεις.
Ο Τύπος και τα ΜΜΕ που στηρίζουν την εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα κυβέρνηση Μητσοτάκη προσπαθεί χοντροκομμένα να απαξιώσει την ίδια την εξέγερση του Πολυτεχνείου, το νόημά της, τα συνθήματά της και βεβαίως την επέτειο.
Και απουσιάζει ουσιαστικά από την πρώτη σελίδα και απαξιώνεται στο εσωτερικό από στρατιά νεοφιλελεύθερων δημοσιογράφων.
Η αλήθεια είναι πως για την κυβέρνηση Μητσοτάκη που εν καιρώ πανδημίας κατόρθωσε λίγο-πολύ να ελέγξει τις αντιδράσεις -παρά τις κατά καιρούς εξαιρέσεις- να χτυπήσει τους διαδηλωτές με ΜΑΤ και δακρυγόνα και να εκφοβίσει ενώ παράλληλα περνούσε ότι νεοφιλελεύθερο και αντιδραστικό από τη Βουλή, αυτή τη στιγμή αμφισβητείται μετά και τις συνεχείς αποτυχίες της.
Σύμφωνα με πληροφορίες, μετά και τα νέα δεδομένα από τις ελεγχόμενος λίγο-πολύ δημοσκοπήσεις και τον έλεγχο των ΜΜΕ με δώρα σε καναλάρχες και λίστες Πέτσα, οι αντιδράσεις του κόσμου τους ανησυχούν.
Αντιδράσεις που εμφανίστηκαν σταδιακά από τις φωτιές και την καταστροφική στάση της κυβέρνησης, από την αποτυχία του ελέγχου της πανδημίας με το τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές αλλά και στις τσέπες των νοικοκυριών αλλά και την πλήρη αποτυχία της κυβέρνησης να πείσει.
Όπως φαίνεται η επέτειος της αυθόρμητης αντίδρασης του Πολυτεχνείου σε μια στρατιωτική χούντα θα μπορούσε να εμπνεύσει σήμερα ένα κίνημα αντίστασης σε μια κυβέρνηση που θυμίζει όλο και περισσότερο τον έλεγχο των στρατιωτικών πάνω από την Ελλάδα με μια άλλη στρατιά «αρίστων και επιτελικών».
Έτσι λοιπόν, μετά τα ελεγχόμενα από την κυβέρνηση τηλεοπτικά δίκτυα που όσο και αν θέλουν δεν μπορούν να κρύψουν τους τραγικούς αριθμούς της καθημερινής ενημέρωσης για την πανδημία και τις φωνές των ειδικών, σήμερα δύο εφημερίδες (μεταξύ πολλών) προσπαθούν να αποδομήσουν –παντελώς χοντροκομμένα- την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου για περισσότερη Ελευθερία, Δικαιοσύνη και Δημοκρατία.
Η «Καθημερινή» του ομίλου Αλαφούζου ξεχνά παντελώς την επέτειο από την πρώτη σελίδα, με μόνον ένα κτύπημα πάνω δεξιά που παραπέμπει σε δύο περισσότερο προσβλητικά και απαξιωτικά κείμενα της τρίτης σελίδας που ασχολούνται με τον κοινωνικοοικονομικό αντίκτυπο της εξέγερσης στην… περιοχή του Πολυτεχνείου.
Ναι, καλά ακούσατε!
Μια ανάλυση για την περιοχή χωρίς καμία αναφορά στην ουσία του πολυτεχνείου που θυμίζει απάτητα παπούτσια του πρωθυπουργού σε σαλόνι με ένα «drink» στο χέρι να μιλά περί ανέμων και υδάτων, για κέρδη και επιχειρηματικές δραστηριότητες…
Σε ανάλογο κλίμα αλλά με τάση ουσιαστικής απαξίωσης και «Τα Νέα» του ομίλου Μαρινάκη που κάπου χαμένο στην πρώτη σελίδα είναι ένα χτύπημα για… κάποιο Πολυτεχνείο που σημάδεψε τις ζωές μας…
Μην τους παρεξηγείτε. Το απαξιώνουν σε κάθε τους δημοσίευμα εντός της εφημερίδας με τη συνδρομή του νεοφιλελεύθερου δημοσιογραφικού δυναμικού του.
Ο Πέτρος Ευθυμίου ξεκινά τη… σχετική απαξίωση αφού έχει «προοδευτικό» πρόσημο προς κατανάλωση. «Το Πολυτεχνείο δεν μένει πια εδώ» έχει ως τίτλο του άρθρο του για να παρουσιάσει ένα απονευρωμένο άρθρο όπου ωστόσο παραδέχεται πως «η εξέγερση του Νοέμβρη είναι αυθεντική και ακηδεμόνευτη».
Από εκεί και πέρα αναλαμβάνει στη στήλη του ο Γιώργος Παπαχρήστου να ανακράξει πως «Το Πολυτεχνείο δεν ζει».
Ο ίδιος προσπαθεί να υπονομεύσει το μήνυμα του Πολυτεχνείου όπου υποστηρίζει την απουσία της «αριστεράς» για να ανακράξει πως το σύνθημα το «Πολυτεχνείο ζει» είναι σύνθημα κάθε πικραμένου και κατά 99% απόντος» από το τριήμερο του ΄73! Για να καταλήξει σε αυτό που τον πονάει:
«Το Πολυτεχνείο δεν ζει, λοιπόν. Αυτό που ζει είναι η προσπάθεια της Αριστεράς να μονοπωλήσει την εξέγερση και της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς συν των παροικούντων τα Εξάρχεια να κάνουν ένα ακόμα πάρτι “επαναστατικής γυμναστικής” στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας».
Πιο νεοφιλελεύθερη γραμμή και μητσοτακική απαξίωσης κάθε αγώνα… πεθαίνεις!
Αλλά αν αυτό φαντάζει δύσκολο το κατορθώνει ο ακραία νεοφιλελεύθερος Ηλίας Κανέλλης ο οποίος συναγωνίζεται σε απόψεις τον ακροδεξιό Κωνσταντίνο Μπογδάνο.
Ο Ηλίας Κανέλλης ο οποίος έχει ξεχάσει εδώ και καιρό την παρουσία του στην αριστερά στα νιάτα του μιλά για περιθωριακούς ακτιβιστές, μπάχαλο, αταξία.
Και δίνει τα διαπίστευτήριά του σε όλους τους νεοφιλελεύθερους:
«Είναι η μεταπολιτευτική κληρονομιά που επειγόταν να βρει μια ηρωική αναφορά στη σχέση της Αριστεράς με τη χούντα και, κυριολεκτικά, αρπάχτηκε από το Πολυτεχνείο» γράφει για να θυμηθεί και τον Διονύση Σαββόπουλο…
«Κάπως έτσι γεννήθηκε η πεποίθηση που διδάσκεται κάθε χρόνο στα σχολεία, ότι τα όνειρα των αγωνιστών του Πολυτεχνείου δεν εκπληρώθηκαν ποτέ», συμπληρώνει για να χρυσώσει στο τέλος με ένα επικίνδυνο χάπι:
«Σε κάθε περίπτωση, η επέτειος του Πολυτεχνείου αντί να είναι παλλαϊκή γιορτή είναι μια μέρα βουβή, γεμάτη Αστυνομία και φόβο, όπου για μέρες παραλύει κάθε δραστηριότητα- ακόμα κι αν δεν γίνουν σοβαρά επεισόδια. Αυτό δεν μπορεί όμως να είναι το νόημα καμίας παλλαϊκής γιορτής».
Είναι βέβαιο πως η συντηρητική εξουσία θέλει τις επετείους απονευρωμένες από το μήνυμά τους. Ένα είδος κοκτέιλ πάρτι με καλεσμένους τους αξιωματούχους, δεκάρικους και ραντεβού του χρόνου.
Όπως και να ‘χει η εξουσία Μητσοτάκη – Τραπεζιτών – Επιχειρηματιών δεν είναι καθόλου ικανοποιημένοι με συνθήματα λαϊκά, δημοκρατικά.
Τα φοβούνται, όπως και φοβούνται κάθε λαϊκή διεκδίκηση και αντίσταση…
Και τώρα τα φοβούνται ακόμα περισσότερο.
Αλήθεια πιστεύει κανείς πως τα συνθήματα του Πολυτεχνείου για Παιδεία, Δημοκρατία, Ελευθερία μπορούν να θεωρηθούν πεπερασμένα;
Μπορεί κανείς να πιστέψει πως οι νόμοι Κεραμέως, οι αντεργατικοί νόμοι Μητσοτάκη, οι απευθείας αναθέσεις, τα σκάνδαλα, οι κυβερνητικής παρεμβάσεις και η αστυνομοκρατία έχουν καμιά σχέση με Δημοκρατία;
