Εθνική γιορτή σήμερα, της 25ης Μαρτίου και η Ελλάδα γιορτάζει παράλληλα τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, εν μέσω πανδημίας και άλλων καταστροφών που έχει επιφέρει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με την ελπίδα ότι θα ελευθερωθεί και πάλι από τον νεοφιλελεύθερο ζυγό…
Μέρα που είναι λοιπόν, θυμήθηκα μια άλλη επέτειο, «μαύρη» και… ποδοσφαιρική, που ζήσαμε ως Ελληνες φίλαθλοι τα μεσάνυχτα της 24ης προς 25ης Μαρτίου του 2007…
…Τότε που η εθνική ομάδα του Οτο Ρεχάγκελ αγωνιζόταν στο γήπεδο «Καραϊσκάκη» κόντρα στην … Τουρκία (τι σύμπτωση!) για τα προκριματικά του Euro 2008. Με το γενικότερο εορταστικό κλίμα να έχει συνεπάρει τους πάντες σε όλη τη χώρα. Κάτι το 1821, κάτι ο ιδανικός –για την περίσταση- αντίπαλος (Τουρκία), κάτι το εθνικό πατριωτικό φρόνημα των νεοελλήνων, κάτι το αήττητο της εθνικής μέχρι εκείνο το βράδι, κάτι ότι ήταν η κάτοχος του προηγούμενου τίτλου του Euro 2004 όπου σημείωσε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, είχαν προκαλέσει φρενίτιδα ενθουσιασμού στα αλαλάζοντα πλήθη. «Νίκη ή θάνατος» ήταν το σύνθημα. Εντάξει, όχι έτσι ακριβώς αλλά περίπου αυτό εννοούσαν…
Ολοι μαζί ενωμένοι απέναντι στον προ 200ετιας τουρκικό ζυγό ζητούσαμε και περιμέναμε από τους διεθνείς το απλό: να συντρίψει τους μπουνταλάδες γείτονες και να πάρουν πίσω το αίμα τόσων και τόσων Ελλήνων που υππέφεραν 400 χρόνια από τον τούρκικο ζυγό. Σιγά τα αβγά. Πρωταθλητές Ευρώπης ήμασταν διάολε. Ποια Τουρκία… Αλλωστε οι αριθμοί ήταν αμείλικτοι: Στο πρώτο ματς του ομίλου, είχαμε κερδίσει στη Μολδαβία 1-0. Στο 2ο παιχνίδι εντός 1-0 τη Νορβηγία και στο τρίτο κάναμε πρόβα… παρέλασης στη Βοσνία (0-4)! Πώς να γλιτώσει η Τουρκία λοιπόν;
Ελα όμως που γλίτωσε! Και όχι μόνο αυτό αλλά μας συνέτριψε με 4-1 σε μια από τις μεγαλύτερες εντός έδρας ήττες της εθνικής στο ποδόσφαιρο και το χειρότερο; Την πάθαμε παραμονή της 25ης Μαρτίου, από τον μισητό αντίπαλο και μέσα στο σπίτι του… οπλαρχηγού Γεωργίου Καραϊσκάκη! Πόση ντροπή να αντέξει ο νεοέλληνας; Πώς να ξημερώσει η εθνική επέτειος; Πόσο εθνικιστικές κορώνες να έβγαζε πια, η Χρυσή Αυγή που ήταν παρούσα στις εξέδρες και με πανό στα κάγκελα του γηπέδου; Οπου εκτός από τα ναζιστικά σύμβολα είχε κι ένα που έγραφε “Kemal was gay”, για να καταλάβετε το ποιόν και την εξυπνάδα των μελών της… Αλλά εκείνο που ενδιέφερε πρωτίστως την εγκληματική οργάνωση ήταν η προετοιμασία των Μιχαλολιακοκασιδιάρηδων να γιγαντώσουν το φίδι και να φτάσουν μετά από λίγα χρόνια να μπουν και στη Βουλή! Μη σας πως δε, ότι μπορεί από εκείνο το παιχνίδι να ξεκίνησε να μαζεύει ψηφοφόρους…
Τι κι αν η Τουρκία είχε πολύ καλή ομάδα τότε, τι κι αν η εθνική είχε τις ευκαιρίες να αποφύγει τη βαριά ήττα, το αποτέλεσμα ήταν εκείνο που μέτρησε. Ρεχάγκελ και διεθνείς ντρόπιασαν την εθνική επέτειο, εξευτέλισαν τους ήρωες της Επανάστασης τόσο, που κοκκίνησαν από εκεί ψηλά ο Καραϊσκάκης, ο Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς και ο Ανδρέας Μιαούλης. Για την Μπουμπουλίνα δεν γνωρίζω, αλλά η σύγχρονη καρικατούρα της, η περίφημη Γιάννα ντε, εκείνο το διάστημα θα πρέπει να απολάμβανε τη Ντομ Περινιόν της, στο φτωχικό της καλυβάκι κάπου στα περίχωρα του μαρτυρικού Γκστααντ στην Αυστρία.
Αντί λοιπόν εκείνο το βράδι οι διεθνείς να σηκώσουν ξανά το λάβαρο της επανάστασης απέναντι στον τούρκικο ποδοσφαιρικό ζυγό, το σήκωσαν (πάλι!) οι πολιτικοί, πρωτοστατούντος του σημαιοφόρου της οργής, του βουλευτή της ΝΔ Γεράσιμου Γιακουμάτου που δεν άντεξε και περίπου ζήτησε να περάσουν στρατοδικείο Ρεχάγκελ και διεθνείς με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. «Πληρώνουμε τσάμπα έναν Γερμανό που δεν κάνει ανανέωση και παίζουμε με τα ΚΑΠΗ» ξιφούλκησε σε απευθείας μετάδοση από τα κανάλια, λίγο μετά τη λήξη του αγώνα, ο -πολύ βαθιά- νεοδημοκράτης πολιτικός.
Χάρη σε εκείνη την επική δήλωση (ποτέ δεν ξέρεις και ποτέ δεν μπορείς να μπεις στο μυαλό του μέσου Ελληνα ψηφοφόρου…) , ο… «τουρκοφάγος» πολιτικός, που δεν άντεξε την εθνική ντροπή του «1-4», λίγους μήνες αργότερα, στις εκλογές του 2007 έσπασε τα κοντέρ. Εξελέγη πάλι βουλευτής με τη ΝΔ με 73.368 σταυρούς, τους περισσότερους που πήρε ποτέ στην πολιτική του σταδιοδρομία και ήταν 3ος στη Β’ Αθήνας, μια από τις δυσκολότερες εκλογικές περιφέρειες, αν όχι η δυσκολότερη…
Γιατί τα θυμήθηκα όμως, όλα αυτά; Γιατί απόψε η εθνική ομάδα κάνει πρεμιέρα στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ το 2022 στη Γρανάδα με αντίπαλο την πανίσχυρη Ισπανία. Ανήμερα της 25ης Μαρτίου, οπότε το νου σας ρεμάλια. Ομως ξέχασα. Με τους Ισπανούς δεν έχουμε τέτοια νταραβέρια, δεν έχουμε να χωρίσουμε κάτι. Οπότε, χρόνια πολλά και καλή λευτεριά σε όλους…