Η Ένωση Εισαγγελέων, με μία ανακοίνωσή της, αναφέρεται στην πρωτοβουλία πολιτικών προσώπων (εννοεί προφανώς το ΣΥΡΙΖΑ) να θέσουν ερωτήματα για τις δύο διαφορετικές Διατάξεις αρχειοθέτησης της υπόθεσης του Άδωνη Γεωργιάδη. Η Ένωση ουσιαστικά εξηγεί πως πρόκειται για μία Διάταξη , στην οποία αφού εντοπίστηκαν συντακτικά και ορθογραφικά λάθη, υπήρξε διόρθωση και «ορθή επανάληψη» και προσθέτει πως δεν πρόκειται για κάτι ασυνήθιστο. Τις πληροφορίες που δίνει η Ένωση Εισαγγελέων, τις έχει δημοσιεύσει από το μεσημέρι το Documento, μετά από επικοινωνίες με την Εισαγγελία Οικονομικού Εγκλήματος.
Η ανακοίνωση όμως, κατά την άποψή μου, εγείρει σοβαρά θέματα, παρότι προέρχεται από μία Ένωση που μας έχει συνηθίσει να στέκεται με ευπρέπεια (περισσότερη πάντως από άλλες Ενώσεις) απέναντι στα θέματα που προκύπτουν.
1. Την απάντηση για το τι συνέβη και πώς, οφείλουν να την δώσουν οι εμπλεκόμενοι θεσμοί , οι αρμόδιοι για τη διαδικασία που ακολουθήθηκε και φυσικά τα σχετιζόμενα πρόσωπα. Ήταν δηλαδή υποχρέωση της Εισαγγελίας Οικονομικού Εγκλήματος να δώσει επίσημες απαντήσεις, ή αν επιθυμούσε ο Εισαγγελέας κύριος Π. Καψιμάλης ο οποίος ακολούθησε την διαδικασία, ώστε να ενημερωθούν οι πολίτες. Το θέμα δεν είναι η «κάλυψη» ή η δικαιολόγηση κάθε εισαγγελέα , αλλά η ενημέρωση του κοινού. Η Ένωση Εισαγγελέων, δεν αποτελεί θεσμικό παράγοντα που σχετίζεται με όσα έγιναν, ούτε έχει αρμοδιότητα ελέγχου, διευκρινίσεων, ή και τιμωρίας. Είναι ένα επαγγελματικό όργανο, ανεξάρτητα αν έχει και επιστημονική υπόσταση. Εξηγήσεις για το τι έγινε σε ένα Νοσοκομείο, δίνει η Διοίκηση του Νοσοκομείου και οι γιατροί, όχι ο ιατρικός σύλλογος.
2. Είναι παρεξηγήσιμη η διατύπωση , ότι όπως φαίνεται και αναγράφεται στη Διάταξη, υπάρχει η διόρθωση «ορθή επανάληψη». Η Διάταξη που έχει δημοσιευτεί από τον Άδωνη Γεωργιάδη δεν έχει τέτοια ένδειξη ενώ έχει ημερομηνία 24 Ιανουαρίου. Το έγγραφο που αναγράφει «ορθή επανάληψη» (ημερομηνίας 2 Φεβρουαρίου) δεν έχει δημοσιευτεί . Πώς λοιπόν γνωρίζει η Ένωση το δικόγραφο; Να υποθέσουμε πως μεταξύ των Εισαγγελέων που δεν έχουν όμως την ευθύνη των δικογραφιών, κυκλοφορούν δικόγραφα και λεπτομέρειες που αφορούν υποθέσεις για τις οποίες δεν έχουν ευθύνη;
3. Η Ένωση Εισαγγελέων, ως συνδικαλιστικό , επαγγελματικό αλλά και επιστημονικό έστω σωματείο, έχει αρμοδιότητα κρίσης γενικών θεμάτων του κλάδου ή της Δικαιοσύνης και όχι συγκεκριμένων περιπτώσεων. Αν ξεφύγει από αυτήν την αρχή, παρεμβαίνει στη Δικαιοσύνη και σε υποθέσεις που δεν έχει αρμοδιότητα. Οι βαθμίδες και τα όργανα της Δικαιοσύνης είναι συγκεκριμένα και σε αυτά δεν συμπεριλαμβάνονται οι επαγγελματικές Ενώσεις.
4. Οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι πολίτες, έχουν δικαίωμα να κρίνουν τις αποφάσεις ακόμα και τα πρόσωπα στη Δικαιοσύνη. Αυτό δεν είναι παρέμβαση αλλά δικαίωμα. Όπως αντιστοίχως παρέμβαση στην πολιτική, δεν είναι να βάλει ένα δικαστήριο στη φυλακή επίορκους πολιτικούς. Η Ελλάδα έχει καταδικαστεί από το ΕΔΔΑ, γιατί δικαστήρια καταδίκασαν δικηγόρο ο οποίος έκρινε δικαστική απόφαση και δικαστή (υπόθεση Αλφαντάκη). Συνεπώς δεν μπαίνει θέμα απαγόρευσης κρίσης, γιατί τότε καταλύουμε το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση.
5. Η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης δεν είναι κάτι δεδομένο. Γι αυτό άλλωστε στη Δικαιοσύνη λειτουργούν Πειθαρχικά Όργανα. Αν είχαμε ως δεδομένο πως αξιωματικά η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και άτεγκτη, δεν θα υπήρχαν όργανα πειθαρχικού ελέγχου και τιμωρίας. Για να δανειστώ τον καθηγητή Ποινικού Δικαίου Γιάννη Μανωλεδάκη «Η δικαστική ανεξαρτησία, δεν είναι κατ ακριβολογία «ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης» αλλά «ανεξαρτησία του δικαστή». Ο κάθε δικαστής επιβεβαιώνει ή διαψεύδει τη δικαστική ανεξαρτησία».
Θεωρώ πως είναι ανάγκη όλοι όσοι κινούμαστε στο δημόσιο χώρο , να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί σε αυτή τη χώρα μια κουλτούρα και πρακτική ενημέρωσης και διαφάνειας, χωρίς να ενεργοποιούμε αντανακλαστικά της στρεβλά νοούμενης συναδελφικής αλληλεγγύης. Οφείλουμε να είμαστε αλληλέγγυοι για να επικρατήσει η αλήθεια και να αποδοθεί Δικαιοσύνη, όχι για να είμαστε ανέγγιχτο
