Ένα αναξιόπιστο δείγμα DNA έστειλε στο εδώλιο τον Κώστα Καλαρέμα για μια επίθεση έξω από το υπουργείο Πολιτισμού που έγινε… δεκαέξι χρόνια πριν. Το δικαστήριο τον αθώωσε κατά πλειοψηφία 5-2 με τους δύο εφέτες να μειοψηφούν με τη στάση του ενός να αποτελεί προσβολή για τον θεσμό της Δικαιοσύνης καθώς ψήφισε «ένοχος» ενώ κοιμόταν σε όλη τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας.
«Τέτοιες ακρότητες είχαμε πάντα όταν στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη ήταν ένας συγκεκριμένος υπουργός. Είτε επί ΠΑΣΟΚ είτε επί Νέας Δημοκρατίας. Αυτό καταδεικνύει μία εμμονή. Πρόκειται για ένα εμμονικό άτομο που όταν αναλαμβάνει προϊστάμενος τον πιάνει μια τρέλα να φτιάξει δικογραφίες κατά ατόμων συγκεκριμένου πολιτικού χώρου». Με αυτά τα λόγια φωτογραφίζοντας τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη έκλεισε την αγόρευσή του ο Γιάννης Ραχιώτης συνήγορος υπεράσπισης του Κώστα Καλαρέμα ο οποίος κατηγορούνταν – και αθωώθηκε – για απόπειρα έκρηξης στην επίθεση που είχε σημειωθεί στο υπουργείο Πολιτισμού τον Ιούλιο του… 2007.
Το παράλογο χρονικό της δίωξης
Πως όμως ένας άνθρωπος βρέθηκε να κατηγορείται δεκατέσσερα χρόνια αργότερα και να δικάζεται δεκαέξι χρόνια μετά το συμβάν που του αποδόθηκε;
Τον Ιούλιο του 2007, άγνωστοι επιτέθηκαν με βόμβες μολότοφ στο κτίριο του υπουργείο Πολιτισμού και στα αυτοκίνητα του τότε υπουργού Γιώργου Βουλγαράκη και της φρουράς του, στα Εξάρχεια. Μάλιστα ένας εκ των ανδρών της φρουράς του υπουργού, πυροβόλησε στον αέρα -σε πυκνοκατοικημένη περιοχή- με αποτέλεσμα τα επεισόδια να σταματήσουν και οι άγνωστοι να αποχωρήσουν. Στο σημείο βρέθηκαν τότε μία τσάντα πλάτης που περιείχε δύο φιάλες βουτανίου, ενώ λίγο πιο πέρα ένα πλαστικό μπουκάλι αναψυκτικού με μικρή ποσότητα βενζίνης.
Η υπόθεση τέθηκε στο αρχείο αφού οι δράστες δεν ταυτοποιήθηκαν. Ωστόσο δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια μετά, ο Κώστας Καλαρέμας, κλήθηκε να απολογηθεί ενώπιον του ανακριτή για τις κατηγορίες της απόπειρας ανθρωποκτονίας κατά συρροή και της έκρηξης. Εντέλει παραπέμφθηκε σε δίκη μόνο για το αδίκημα της απόπειρας έκρηξης. Σύμφωνα με την αστυνομία υπήρξε ταύτιση του γενετικού του υλικού στον ιμάντα της τσάντας και στο στόμιο του μπουκαλιού που είχαν βρεθεί έξω από το υπουργείο.
Η ταύτιση αυτή ήρθε μετά από έρευνα των αρχών στο σπίτι του το 2020. Αξίζει όμως να σημειωθεί πως γενετικό υλικό του ίδιου είχε συλλεχθεί από την ΕΛΑΣ το 2012 και το 2009 χωρίς ωστόσο να γίνει ταυτοποίηση με την υπόθεση του 2007.
Έτσι, όχι μία, αλλά δύο Εκθέσεις Εργαστηριακής Πραγματογνωμοσύνης του Τμήματος Ανάλυσης Βιολογικών Υλικών, δεν κατάφεραν να «βρουν» αυτό που «εντόπισε» η τρίτη.
Κατά την απολογία του, στο δικαστήριο, ο Κ. Καλαρέμας είπε πως όταν τον κάλεσε ο ανακριτής και του γνωστοποίησε την υπόθεση αναγκάστηκε να… «γκουγκλάρει» για να καταλάβει περί τίνος πρόκειται. «Δεν μπορώ να ξέρω τι έκανα εκείνη τη στιγμή, αν δούλευα ή αν ήμουν διακοπές. (…) Τον Ιανουάριο του 2009, μετά τα γεγονότα της δολοφονίας Γρηγορόπουλου, η αστυνομία μπήκε πάλι σπίτι μου, βρήκε προσωπικά μου αντικείμενα και τα εξέτασε χωρίς να προκύψει τίποτα. Αν με ρωτούσαν τότε τι έκανα το καλοκαίρι του 2007, ίσως και να θυμόμουν. Το 2011 πάλι μπήκαν σπίτι μου, πάλι πήραν προσωπικά μου αντικείμενα και πάλι δεν προέκυψε τίποτα από τα εργαστήριά τους. Πως λοιπόν προέκυψαν το 2021;».
Απ΄ την πλευρά της η εισαγγελέας της έδρας, στην αγόρευση της προέταξε το γεγονός ότι κατά καιρούς τα αποτελέσματα εργαστηριακών εξετάσεων της ΕΛΑΣ έχουν προκαλέσει αμφιβολίες σχετικά με τον τρόπο που αυτές έχουν διενεργηθεί, πρότεινε την ενοχή του Κ. Καλαρέμα. Έφερε μάλιστα και ως παράδειγμα την υπόθεση του Τάσου Θεοφίλου ο οποίος πέρασε πέντε ολόκληρα χρόνια, άδικα στη φυλακή εξαιτίας ενός τέτοιου ελλιπέστατου δείγματος DNA.
Παρόλα αυτά όμως , πραγματοποιώντας ένα λογικό άλμα, η εισαγγελική λειτουργός είπε πως κατά την προσωπική της κρίση, η παρουσία του Κ. Καλαρέμα στο σημείο τεκμαίρεται από αυτό το ελάχιστο κομμάτι γενετικού υλικού που εντοπίστηκε και ζήτησε να κηρυχθεί ένοχος. Ο ίδιος στην απολογία του εξήγησε ότι εργάζεται σε χώρο εστίασης και έτσι θα μπορούσε να εξηγηθεί η ύπαρξη γενετικού του υλικού, για παράδειγμα στο μπουκάλι, μέσω τυχαίας μεταφοράς, ενώ αναρωτήθηκε πώς είναι δυνατόν στον ιμάντα της τσάντας να βρέθηκε μόνο το δικό του γενετικό υλικό αφού όπως είπε «από την κατασκευή μέχρι την πώληση της τσάντας, μεσολαβούν δεκάδες άνθρωποι που την έχουν πιάσει».
«Οργανώνουν διώξεις με αμελητεα στοιχεία»
Μιλώντας στο Documento ο Γ. Ραχιώτης, τόνισε ότι αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι «η καταχρηση που γινεται στην υποτιθεμενη ερευνα του DNA με πολύ αχνά στοιχεία. Δημιουργούνται δικογραφίες σε βάρος προσώπων που δεν εχουν καμια αλλη σχεση με τα αδικήματα που τους κατηγορουν. Δεν μιλάμε για ταυτίσεις DNA αλλά διάφορα λογοπαίγνια και τρικ. Στην κοινή γνώμη παρουσιάζεται ότι βρέθηκε DNA κάποιου εκει. Ωστόσο δεν βρέθηκε DNA του. Αυτό είναι ένα τρικ. Στην πραγματικότητα βρεθηκαν λιγα στοιχεια από το DNA του, τα οποία όμως μπορούν να αποδοθούν σε χιλιάδες άλλους ανθρώπους. Όπως ακριβώς αποδίδεται στον άνθρωπο-στόχο μπορεί να αποδοθεί και στον οποιοδήποτε άλλο. Φτιάχνουν δικογραφίες μόνο με αυτό».
Συνεχίζοντας ο συνήγορος αναφέρει ότι «αυτό είναι μια πρακτική που ξεκίνησε όχι τόσο από τους αστυνομικούς, όσο απο την πολιτική ηγεσία. Οργανώνουν διώξεις με αμελητεα στοιχεία». Παράλληλα με αφορμή την κατηγορία της απόπειρας έκρηξης που αντιμετώπιζε ο Κ. Καλαρέμας, ο Γ. Ραχιώτης συμπλήρωσε ότι ένα πράγμα που χρησιμοποιείται ως στοιχείο είναι για παράδειγμα ότι «βρίσκουν πετρέλαιο ή βενζίνη σε ενα πολιτικο στεκι και ασκούν δίωξη για κατοχή εκρηκτικων», ενώ ένα άλλο «στοιχείο» είναι πως «ξεχειλώνουν καθημερινά πράγματα και τα μετατρέπουν σε εγκλήματα». Αναφερόμενος μάλιστα στην έννοια της εκρηξης λέει ότι «διαστρευλώνουν δηλαδή την κοινη λογικη λέγοντας ότι η οποιαδήποτε ύπαρξη βενζίνης κάπου συνεπάγεται με κατοχή εκρηκτικών. Αν βεβαια το πρόσωπο είναι στόχος».
Τα κυριολεκτικά κλειστά μάτια της Δικαιοσύνης
Η παραπομπή ενός ανθρώπου σε δίκη βασιζόμενη σε τέτοιου είδους «στοιχεία», γεννά από μόνη της ένα αίσθημα έλλειψης εμπιστοσύνης προς την ελληνική δικαιοσύνη. Σε αυτή την υπόθεση όμως, αυτό δεν ήταν η μόνη παραφωνία. Ο Κ. Καλαρέμας μπορεί να αθωώθηκε αλλά αυτό δεν έγινε ομόφωνα αλλά κατά πλειοψηφία 5-2. Οι δύο εφέτες ψήφισαν να κριθεί ένοχος όπως κατηγορούνταν. Αυτό φυσικά δεν μπορεί να είναι κάτι το μεμπτό αφού, λαϊκοί και τακτικοί δικαστές καλούνται να ψηφίσουν σύμφωνα με τα όσα έχουν αποκομίσει από την αποδεικτική διαδικασία στο ακροατήριο.
Αυτό όμως που είναι μεμπτό είναι η στάση του εκ δεξιών της προέδρου τακτικού δικαστή, ο οποίος από την έναρξη μέχρι τη λήξη της διαδικασίας… κοιμόταν(!). Ο ίδιος – που ψήφισε την ενοχή του Κ. Καλαρέμα – δεν άνοιξε τα μάτια του ούτε κατά την ιερή στιγμή της απολογίας του κατηγορουμένου, δείχνοντας την απεριόριστη αδιαφορία του και ως προς τον άνθρωπο που καθόταν στο εδώλιο αλλά και ως προς τον θεσμό της ίδιας της Δικαιοσύνης, φέρνοντας δημοσιογράφους, δικηγόρους και ακροατήριο μπροστά σε μία εύστοχη αλληγορία η οποία έδειχνε με τον πιο παραστατικό τρόπο ότι η δικαιοσύνη από τυφλή τείνει να γίνει κοιμισμένη.
«Για ακόμα μία φορά επιβεβαιώνεται ότι όπου υπάρχουν λαϊκοί δικαστές προσεχουν πάρα πολύ την κατηγορία και την τεκμηρίωση της, όπως και την τεκμηρίωση της υπεράσπισης του κατηγορουμένου, ενω δεν μπορείς να πεις το ίδιο πια για τους τακτικούς δικαστές», σημειώνει κλείνοντας ο Γ. Ραχιώτης.
Υ.γ. Ακόμα και σε περίπτωση ναρκοληψίας, θα έπρεπε να είχε ζητήσει ο ίδιος, ο Εφέτης, τη διακοπή της διαδικασίας για λόγους υγείας, ως ένδειξη σεβασμού προς τον θεσμό και τα δικαιώματα του κατηγορουμένου.