Οσοι έχουν δει το «Γάμος αλά ελληνικά» θα θυμούνται ασφαλώς τον Γκας Πορτοκάλος, τον πατέρα της νύφης, που πιστεύει με καμάρι ότι σχεδόν όλες οι ξένες λέξεις έχουν ελληνική ρίζα. Ακόμη και το γιαπωνέζικο κιμονό συνδέεται γλωσσικά με τον χειμώνα. Εκείνος βέβαια ήταν λόγω του ρόλου του αφελής, για να παράγεται το κωμικό στοιχείο, η περίπτωση όμως του Αδωνη Γεωργιάδη είναι τραγελαφική επειδή βγάζει χρήματα από την προγονοπληξία και τους αρχαίους συγγραφείς. Αυτοί που έχουν το κουράγιο να ρίξουν μια ματιά στον λογαριασμό της Ελληνικής Αγωγής στο Facebook θα έχουν την αίσθηση ότι παρακολουθούν παράσταση του Ζαραλίκου. Δεκάδες γραμματικά, εκφραστικά και συντακτικά λάθη και με επινοημένες συχνά λέξεις. Το ίδιο ισχύει και για την προέλευση των λέξεων, που τις προσαρμόζει στο κλέος του έθνους ανάδελφου. Αίγυπτος π.χ. είναι η χώρα που κείται υπτίως του Αιγαίου, ενώ ο παράδεισος, παρότι είναι περσική λέξη, κατά τον αντιπρόεδρο της ΝΔ προέρχεται από το «παρά» + τον μέλλοντα του δεύσω=βρέχω. Γιατί σιωπά, άραγε, ο λαλίστατος σε άλλες περιστάσεις Μπαμπινιώτης;
Το ζήτημα δεν είναι μόνο πολιτικό. Την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή όπου συγκρούεται το νόμιμο με το ηθικό μάλλον δεν την έχει διαβάσει. Την ημιμάθειά του βέβαια την πούλησε και στο υπουργείο Παιδείας μέσω του ΙΕΠ, αλλά ένας καλόπιστος πολίτης εύλογα αναρωτιέται: Δεν υπάρχει ένας υπεύθυνος να ελέγξει τις ανακρίβειες και τις παραποιήσεις των αρχαίων κειμένων που τα ράβει στα μέτρα του για να προβάλει τις ομοφοβικές, ρατσιστικές και εθνικιστικές απόψεις του; Τα παραδείγματα είναι πολλά, θα μείνουμε ωστόσο σε ένα περιστατικό που αφηγούνται τόσο ο Πλούταρχος όσο και ο Διογένης ο Λαέρτιος. Οταν είχε έρθει στην Ελλάδα ο Σκύθης ηγεμόνας Ανάχαρσις, στην επίσκεψή του στο σπίτι του Σόλωνα ο Αθηναίος νομοθέτης πρώτα ρώτησε ποιος ήταν και μετά τον καλοδέχτηκε. Ο Αδωνης όμως λογοκρίνει το σημείο της συνάντησής τους και γράφει: «Ο Σόλων δεν του είπε “περάστε” που θα ήθελαν οι σημερινοί θολοκουλτουριάρηδες». Την ίδια παραχάραξη κάνει για την ομοφυλοφιλία και ούτε φυσικά αναφέρει ότι η Αθήνα ήταν γεμάτη με ναούς ξένων θεοτήτων, παρότι αυτός ωρύεται για τα τζαμιά των μουσουλμάνων. Θυμίζει τον ήρωα από το «Κουρδιστό πορτοκάλι» που τον αναγκάζουν να διαβάσει την Καινή Διαθήκη για να αναμορφωθεί κι εκείνος φαντασιώνεται ότι είναι λεγεωνάριος που μαστιγώνει τον Χριστό. Παρόμοια καπηλεία έκανε και ο Κασιδιάρης όταν έλεγε: «Βαδίζουμε στα χνάρια της σπαρτιατικής Κρυπτείας, που έπληττε αθόρυβα τους εσωτερικούς εχθρούς της πόλεως» για να δικαιολογήσει της εξορμήσεις της Χρυσής Αυγής εναντίον των μεταναστών και κάθε κοινωνικής μειονότητας.
Αλλά τι περιμένεις από έναν άνθρωπο που δήλωνε ότι το αγαπημένο του βιβλίο είναι το «Ας μιλήσουμε για Εβραίους» του Κ. Πλεύρη; Η Ελληνική Αγωγή είναι ένα άντρο όπου επωάζονται με ύπουλο τρόπο το εθνικιστικό φαντασιακό και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οσο δε για τις εξελίξεις που τον αφορούν, θα τις μετέφραζε κάπως έτσι: «Ουκ οίδα τις κατέθηκεν αφθόνους μνας εις τον εμόν λογαριασμόν. Χάριν έχω όμως τη του Κεραμέως θυγατρί, διότι εκ των φοιτώντων μειρακίων και άλλας πολλάς πορισθήσομαι».
H Χρύσα Κακατσάκη είναι φιλόλογος ιστορικός Τέχνης