Οι φαρμακοποιοί σε απόγνωση, οι φαρμακαποθήκες στο κυνήγι του κέρδους και οι χρόνια πάσχοντες σε κίνδυνο, αφού κάποιοι αναγκάζονται να διακόψουν προσωρινά τη θεραπεία
Μεγάλη ανησυχία και εύλογη αναστάτωση έχει προκαλέσει σε ασθενείς αλλά και στους φαρμακοποιούς η μακρά λίστα με τα φάρμακα που βρίσκονται σε έλλειψη. Από τη μια πλευρά είναι οι ασθενείς που αναγκάζονται να πηγαίνουν από το ένα φαρμακείο στο άλλο για να βρουν το φάρμακό τους και από την άλλη οι φαρμακοποιοί που αδυνατούν να εκτελέσουν τις συνταγές των πελατών τους, με αποτέλεσμα να σπαταλούν εργατοώρες στα τηλέφωνα με τις φαρμακαποθήκες μήπως και καταφέρουν να βρουν τουλάχιστον κάποια από τα σκευάσματα που κρίνονται απολύτως απαραίτητα για την αγωγή των απεγνωσμένων αρρώστων.
Οπως καταγγέλλουν στο Documento ασθενείς και φαρμακοποιοί, το τελευταίο διάστημα το πρόβλημα έχει ενταθεί, με αποτέλεσμα σε κάποιες περιπτώσεις άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας να αναγκάζονται είτε να διακόπτουν προσωρινά τη θεραπεία τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κατάστασή τους, είτε να αλλάζουν σκεύασμα έπειτα από καθοδήγηση των γιατρών τους.
Οι ελλείψεις «χτυπάνε» τους χρόνια πάσχοντες
«Υπάρχουν κάποιες θεραπείες που δεν έχουν φάρμακα αντίστοιχα για να τα αντικαταστήσουμε και αυτές είναι οι πιο δύσκολες ελλείψεις» εξηγεί ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Ηρακλείου Αριστοτέλης Σκουντάκης.
«Είχα δύο συνταγές στο φαρμακείο με αντικαρκινικά φάρμακα τα οποία ήταν σε έλλειψη και οι ασθενείς αναγκάστηκαν να αναβάλουν τη θεραπεία τους. Είναι αδιανόητο να συμβαίνει κάτι τέτοιο» καταγγέλλει στο Documento και συνεχίζει: «Συνήθως υπάρχει μια διαδικασία, δηλαδή όταν δεν έχω το φάρμακο προσπαθώ να βρω κάποιο άλλο για να το αντικαταστήσω –πάντα σε συνεννόηση με τον γιατρό– για να συνεχιστεί η θεραπεία».
Οπως μάλιστα μας επισημαίνει ο Χρήστος Δαραμήλας, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων – Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη, η κατάσταση είναι ακόμη πιο δύσκολη για τους χρόνια πάσχοντες: «Εχουμε ελλείψεις σε χάπια που έχουν να κάνουν με τον ζακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και έχουμε ελλείψεις και σε ινσουλίνες που σχετίζονται με τον διαβήτη τύπου 2 και τύπου 1. Οσον αφορά τα χάπια, είναι αναγκαίο η θεραπευτική αγωγή που παίρνει ένας πάσχων να είναι συνεχόμενη. Δηλαδή αν αφορά τη λήψη ενός ή δύο χαπιών την ημέρα, η λήψη θα πρέπει να επαναλαμβάνεται καθημερινά διότι το χάπι κάνει επίπεδα, οπότε φτάνει στο σημείο που μπορεί να βοηθά τον ασθενή ύστερα από τρεις τέσσερις συνεχόμενες μέρες. Οταν ο ασθενής πηγαίνει στο φαρμακείο στις 28 του μηνός και δεν μπορεί να εκτελέσει τη συνταγή του επειδή δεν υπάρχει διαθέσιμο το φάρμακο, αυτό σημαίνει ότι βγαίνει εκτός θεραπευτικής παρακολούθησης, οπότε για να μπορέσει να ρυθμιστεί –ακόμη κι αν πάρει τη μεθεπόμενη επόμενη ημέρα το χάπι– θέλει μία εβδομάδα. Αυτό σημαίνει ότι ο ασθενής μία φορά τον μήνα χάνει για πέντε μέρες την ισορροπία στη διαχείριση της πάθησής του».
Στην αγωνιώδη αναζήτηση για ορισμένα φάρμακά τους είναι οι ασθενείς και άλλων χρόνιων παθήσεων. «Αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό είναι ότι αυτές οι σποραδικές και σχετικά περιορισμένες σε έκταση ελλείψεις οι οποίες αντιμετωπίζονταν με κάποιον τρόπο είναι πλέον εκτεταμένες. Είναι ένα πρόβλημα που το βιώνουμε και έχει τεράστια σημασία για εμάς, εξαρτάται η ζωή μας και το βιώνουμε κυρίως οι χρονίως πάσχοντες, διότι παίρνουμε σε καθημερινή βάση και πολλά φάρμακα» λέει στο Documento ο Κωνσταντίνος Χόρτης, πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Πασχόντων από Συγγενείς Καρδιοπάθειες.
Η κερδοφορία πλήττει σοβαρά την υγεία
Το πρόβλημα της έλλειψης φαρμάκων οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, μας εξηγούν άνθρωποι του χώρου. Ενας από τους βασικούς είναι οι περίφημες παράλληλες εξαγωγές.
«Εφόσον “νομίμως” μια φαρμακαποθήκη μπορεί να εξάγει τα φάρμακα αυτά στο εξωτερικό, πάρα πολλές φαρμακαποθήκες –δεν λέω όλες– δραστηριοποιούνται περισσότερο για την κερδοφορία τους και όχι για να εξασφαλίσουν την επάρκεια της ελληνικής αγοράς» εξηγεί ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου Απόστολος Βαλτάς.
«Πέρα από τις αιτίες που υπάρχουν σε όλες τις χώρες του κόσμου, εδώ έχουμε μια ιδιαιτερότητα» επισημαίνει Αριστ. Σκουντάκης αναφερόμενος στην «παρενέργεια» που έχει προκαλέσει η χαμηλή τιμή του φαρμάκου στην Ελλάδα. «Εχουμε πάρα πολύ φτηνά φάρμακα και όσο κι αν ακούγεται παράλογο –γιατί όλοι θέλουμε να υπάρχει φτηνό φάρμακο και προσβάσιμο στους ασθενείς και να μπορεί και το ασφαλιστικό ταμείο να τα πληρώνει χωρίς να καταχρεώνεται–, αυτό δημιούργησε την εξής παρενέργεια: αυτά τα φάρμακα επειδή είναι πολύ φτηνά στην Ελλάδα και πολύ πιο ακριβά στο εξωτερικό και επειδή επιτρέπονται οι εξαγωγές από την Ελλάδα προς τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, γίνεται εισαγωγή και την άλλη μέρα φεύγουν ξανά για το εξωτερικό» καταλήγει.
Το θέμα των ελλείψεων φαρμάκων έφτασε και στη Βουλή μέσω της ερώτησης του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτη Κουρουμπλή προς τον υπουργό Υγείας Θάνο Πλεύρη, ο οποίος παραδέχτηκε ότι πράγματι υπάρχει έλλειψη φαρμάκων, με το πρόβλημα να εντοπίζεται αφενός σε φαινόμενα παράλληλων εξαγωγών, αφετέρου στην απουσία πρώτων υλών και την απροθυμία παραγωγής φαρμάκων χαμηλού κόστους.
Ο αρμόδιος υπουργός, επιχειρώντας να δώσει απάντηση η οποία να παραπέμπει σε στοχευμένες κινήσεις για λύση του μείζονος προβλήματος που άπτεται της δημόσιας υγείας, επισήμανε ότι τον Σεπτέμβριο ο ΕΟΦ προέβη σε απαγόρευση εξαγωγών 79 φαρμάκων και σύντομα θα προβεί σε επικαιροποίηση αυτής της λίστας.
