Μετά την Επανάσταση, τι; Αφού πρώτα ανέτρεψε παγιωμένες οθωμανικές_x000D_
ιεραρχίες τώρα εκαλείτο να τις αντικαταστήσει.
Το πρόβλημα αυτό ταλάνισε τους Ελληνες μετά τη νίκη του αγώνα για την Ανεξαρτησίας. Αποδείχτηκε πως η ελληνική περιπέτεια μόλις άρχιζε το 1830. Μέσα από σωρούς ερειπίων η χώρα προσπαθούσε να γίνει ένα κράτος με νεωτερικές φιλοδοξίες. Με στέρεη βάση το νωπό επαναστατικό πνεύμα και τα ριζοσπαστικά Συντάγματα Επιδαύρου και Τροιζήνας τα οποία βρισκόντουσαν στην πρωτοπορία του ευρωπαϊκού φιλελευθερισμού.
Στον αντίποδα τα καπετανάτα, οι πατριαρχικές αγκυλώσεις, οι κομματικοί φατριασμοί. Και οι ανεκπλήρωτες προσδοκίες πως η συμβολή στη νίκη της Επανάστασης θα «εξαργυρωνόταν» με κάποια δημόσια θέση ή ένα δωρεάν κομμάτι από τις δημόσιες γαίες.
Στο τεύχος παρακολουθούμε την πορεία του κουτσουρεμένου βασιλείου με τους 750.000 κατοίκους και τα 47,000 τετραγωνικά χιλιόμετρα που κατέληγε βόρεια στη γραμμή Αμβρακικού-Παγασητικού. Την δολοφονία του Καποδίστρια, το πρώτο από τα 6 Πρωτόκολλα του Λονδίνου (3 Φεβρουαρίου 1830) και την ανάρρηση στο θρόνο του 17χρονου Οθωνα το 1832. Ο οποίος κυβέρνησε με τους Βαυαρούς του –λιγότερο ή περισσότερο ανεξέλεγκτα- μέχρι το 1862.
Εξετάζουμε την τριακονταετία που χαρακτηρίστηκε από ανατροπές πολιτικών συμμαχιών, παλιές έχθρες και νέες φιλίες, κομματικές πατρωνίες, ανάπτυξη της μάστιγας της ληστείας, ανταρσίες ακόμη και εμφύλιες συγκρούσεις. Ερμηνεύονται κοινωνικά οι ιδιόμορφες ριζοσπαστικές επιβιώσεις σύμφυτες με τον μοναρχισμό, η εισαγωγή της καθολικής ψηφοφορίας των ανδρών και η πλήρης μεταμόρφωση του Κωλέττη όταν ανέβηκε στην πρωθυπουργία το 1844: Σε φορέα ενός αλυτρωτισμού που ήθελε το Βασίλειο βάση εξόρμησης κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και πρόδρομο της «Μεγάλης Ιδέας».
Όμως η περίοδος που εξετάζεται χαρακτηρίστηκε όμως κι από τη μεταμόρφωση του «χωριού» των 4.000 κατοίκων στην πολύφερνη Αθήνα που φιλοδόξησε να αναστήσει πολεοδομικά και αρχιτεκτονικά το «αρχαίον κάλλος». Με τα ρυμοτομικά σχέδια των Κλεάνθη-Σάουμπερτ και Φον Κλέντσε, με την «τριλογία» των αδελφών Χάνσεν (Βιβλιοθήκη, Πανεπιστήμιο, Ακαδημία) καθώς και τα μεταγενέστερα μνημειακά κτίσματα των Τσίλερ και Καυτατζόγλου.
