Τη συρρίκνωση αρχικά της δευτεροβάθμιας δημόσιας εκπαίδευσης – και έπεται συνέχεια – ξεκινά μεθοδικά ο Υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης με τις νέες του νομοθετικές ρυθμίσεις. Με την τροπολογία του 195/13 8.7.2024 στο σχέδιο νόμου με τίτλο «Οργανισμός Ακαδημία Αθηνών» που θα συζητηθεί σύντομα στη Βουλή, μεταφέρει 1.723 οργανικές θέσεις εκπαιδευτικού προσωπικού ειδικοτήτων ( γαλλικών, αγγλικών, γερμανικών, καλλιτεχνικών, πληροφορικής, μουσικής, θεατρικής αγωγής) από την δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην πρωτοβάθμια.
Με την ίδια τροπολογία καταργεί 1.555 οργανικές θέσεις της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (500 φιλόλογους, 300 μαθηματικούς, 300 φυσικούς, 255 γυμναστές, 200 θεολόγους) και δημιουργεί ακριβώς τον ίδιο συνολικά αριθμό οργανικών θέσεων Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού και Ειδικού Εκπαιδευτικού Βοηθητικού Προσωπικού σε σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Φροντίζει δηλαδή να λειάνει το έδαφος για να προχωρήσει με όσο το δυνατόν λιγότερες αντιδράσεις στο επόμενό του βήμα. Φαινομενικά ενισχύει την πρωτοβάθμια και την ειδική εκπαίδευση που έχουν (όπως ακριβώς και η δευτεροβάθμια εκπαίδευση) τεράστια προβλήματα έλλειψης προσωπικού, για να προσπαθήσει να διχάσει την κοινή γνώμη και το εκπαιδευτικό κίνημα. Και η δευτεροβάθμια εκπαίδευση; Εκεί την απάντηση τη δίνει το σχέδιο νόμου που ο Υπουργός έχει καταθέσει στο opengov.gr για δημόσια διαβούλευση μέχρι τις 16/7. Τίτλος του σχεδίου νόμου: «Ρυθμίσεις για την Ψηφιακή Εκπαιδευτική Πύλη και το Ψηφιακό Φροντιστήριο, επαγγελματικός προσανατολισμός στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, μέτρα στήριξης του εκπαιδευτικού συστήματος στις απομακρυσμένες περιοχές και λοιπές ρυθμίσεις του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού».
Στο σχέδιο νόμου αυτό, είναι πλέον καθαρή η πρόθεση του Υπουργού να κλείσει σχολικές μονάδες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Θεσμοθετεί δήθεν το «ψηφιακό φροντιστήριο», δίνει όμως τη δυνατότητα στον κάθε Υπουργό Παιδείας από εδώ και στο εξής, με απόφασή του να διευρύνει τη λειτουργία της ψηφιακής εκπαίδευσης και σε άλλες τάξεις σχολικών μονάδων όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης και σε επιπλέον μαθήματα. Επίσης να τροποποιούνται τα μαθήματα, για τα οποία παρέχεται ψηφιακή εκπαίδευση, το είδος της εκπαίδευσης (σύγχρονη ή ασύγχρονη ή συνδυασμός αυτών), η έναρξη και λήξη λειτουργίας της ψηφιακής εκπαίδευσης για κάθε σχολικό έτος, οι ώρες διδασκαλίας, ο τρόπος συμμετοχής των μαθητών και των εκπαιδευτικών, καθώς και οι όροι και οι προϋποθέσεις της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Δίνει επίσης τη δυνατότητα δημιουργίας «αυτόνομων τάξεων γυμνασίου» σε απομακρυσμένες – ορεινές περιοχές. Στη θέση σημερινών σχολείων που προφανώς θα καταργηθούν!
Γι’ αυτό άλλωστε τους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων που «έδωσε» από τη δευτεροβάθμια στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση (με την τροπολογία) φροντίζει στο υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου να μπορεί να τους αξιοποιήσει και στις αυτόνομες τάξεις γυμνασίου στις οποίες μπορούν να συμπληρώνουν το ωράριό τους. Κοπτική ραπτική με εκπαιδευτικούς «δρομείς» όχι μόνο από σχολείο σε σχολείο για να συμπληρώσουν ώρες διδασκαλίας αλλά και από βουνό σε βουνό πλέον. Με εσάνς κοινωνικής ευαισθησίας για να προχωρήσει σε καταργήσεις σχολικών μονάδων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, χωρίς να δεχθεί ισχυρές αντιδράσεις από τους πολύπαθους χώρους της πρωτοβάθμιας και της ειδικής εκπαίδευσης. Αυτά για αρχή από έναν υπουργό που θέλει σταδιακά να αντικαταστήσει στον μέγιστο βαθμό που θα του επιτρέψουν οι αντιστάσεις της κοινωνίας, την δια ζώσης εκπαίδευση με την εξ αποστάσεως. Αν δηλαδή, δεν εναντιωθεί το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας σε αυτή την πρωτίστως αντιπαιδαγωγική στρατηγική της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης ως βασικού πυλώνα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, τα αρνητικά αποτελέσματα της οποίας είδαμε και βλέπουμε γλαφυρά αμέσως μετά την χρήση της την περίοδο της πανδημίας.
Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση ως ισχυρός πυλώνας της εκπαίδευσης μπορεί ίσως να εφαρμόζεται σε χώρες με τεράστιες αποστάσεις όπως γίνεται στην Αυστραλία. Δεν μπορεί όμως να είναι τίποτα παραπάνω από μια συμπληρωματική μέθοδος για έκρυθμες καταστάσεις όπως μια πανδημία σε χώρες όπως η Ελλάδα. Σε μια χώρα δηλαδή που στερείται βασικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων, παροχών και υποδομών (πλην της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης) σε σύγκριση με εκπαιδευτικά συστήματα όπως της Αυστραλίας.
Αυτοί οι προβληματισμοί βέβαια δεν αφορούν κατ’ ελάχιστο μια κυβέρνηση όπως η σημερινή. Που ξεκινά από τα «ψηφιακά φροντιστήρια» για να μετατρέψει σε λίγο καιρό με τη μέθοδο της σαλαμοποίησης την δημόσια εκπαίδευση σε μια τεράστια «ψηφιακή τάξη», με καλό πουρμπουάρ στους μεσάζοντες του δήθεν «ψηφιακού εγγραμματισμού» και συνυπεύθυνους της αύξησης του λειτουργικού αναλφαβητισμού!
Ο Χρήστος Πιλάλης είναι πρώην διευθυντής γραφείου αναπληρωτή υπουργού Παιδείας, πρώην διευθύνων σύμβουλος του ΙΝΕΔΙΒΙΜ.
