Η Έλενα Ακρίτα σχολιάζει μέσα από το news24/7 τα όσα έχει γράψει η Σοφία Γιαννακά για τη συμμετοχή του Γιώργου Νταλάρα στη Συναυλία Ειρήνης, αφιερώνοντάς της κι ένα ποίημα του Καβάφη.
«Ο εξευτελισμός σου να γίνει τέλειος».
Μίκης Θεοδωράκης
Η Σοφία Γιαννακά πιάνει στο στόμα της τον Γιώργο Νταλάρα.
Η Σοφία Γιαννακά.
Τον Νταλάρα.
Με αφορμή τη συναυλία Ειρήνης, η ολίγιστη λέει ότι ο μεγάλος τραγουδιστής είναι “αφελής” και “κάνει κουταμάρες”.
Η Γιαννακά το λέει αυτό.
Για τον Νταλάρα το λέει αυτό.
Η Γιαννακά.
Για τον Νταλάρα.
Η Γιαννακά. Μια που δεν έχει πετύχει ούτε σπανακόρυζο στη ζωή, δίνει ντιρεκτίβα σε κάποιον που βρίσκεται πενήντα χρόνια στην απόλυτη κορυφή του métier του. Και βρίσκεται εκεί όχι μόνο από το ταλέντο του, όχι μόνο από τη σκληρή δουλειά αλλά κι από την εξυπνάδα και τους ευφυείς χειρισμούς του.
Εν ολίγοις ο Νταλάρας τη Γιαννακά περίμενε για να γίνει φίρμα.
Τι κάνεις όταν εσύ έχεις αποτύχει στη ζωή σου; Κουνάς το δάχτυλο στους καλύτερους σου.
Η Σοφία Γιαννακά είναι μια γυναίκα που το μόνο της επίτευγμα σε αυτή τη ζωή είναι να λασπογραφεί με πένα δεκάχρονου στο σάιτ του πρώην συζύγου της.
Αν έφευγε από εκεί, κανένα σάιτ δεν θα την έπαιρνε, τι να την κάνει άλλωστε με τις εκθέσεις Δημοτικού που γράφει.
Η Γιαννακά παρακαλούσε να μπει στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά έφαγε πόρτα. Τώρα γλείφει απεγνωσμένα την κυβέρνηση αλλά ούτε εκεί την θέλουν. Οι αναγνώστες της δεν είναι οι παραδοσιακοί δεξιοί που έχουν κάποιες αρχές. Είναι τα ούγκανα, οι κυρπαντελήδες, οι μακονομάχοι, είναι κι ο όχλος που διψά για αίμα στην αρένα. Σε αυτούς απευθύνεται κι αυτοί την διαβάζουν.
Όμως.
Η Σοφία Γιαννακά δεν έχει διαβάσει Καβάφη.
Αν η Σοφία Γιαννακά είχε διαβάσει Καβάφη θα διαπίστωνε ότι από το ποίημα «Οροφέρνης» μόνο η φωτογραφία της λείπει:
«…κι ανίκανα, και μισοζαλισμένη
κάτι εζήτησε να ραδιουργήσει,
κάτι να κάμει, κάτι να σχεδιάσει,
κι απέτυχεν οικτρά κι εξουδενώθη».
Η Σοφία Γιαννακά ήθελε να γίνει κάποια στη ζωή της. Δεν έγινε η καημένη. Κι επειδή δεν έγινε, τα βάζει με αυτούς που έγιναν. Φτύνει μίσος και χολή για τους καλύτερους της. Τόσο μπορεί. Τόση είναι.
«Το τέλος του κάπου θα γράφηκε κι εχάθη·
ή ίσως η ιστορία να το πέρασε,
και, με το δίκιο της, τέτοιο ασήμαντο
πράγμα δεν καταδέχθηκε να το σημειώσει».
Καβάφης, μουστάκια.
