Μετά την απόφαση της διαιτησίας για την Eldorado Gold, «η επόμενη φάση είναι να κληθεί η εταιρεία να αναλάβει συγκεκριμένες έμπρακτες δεσμεύσεις και να δώσει χρονοδιάγραμμα εκπλήρωσης των υπολειπόμενων συμβατικών της υποχρεώσεων», είπε ο ειδικός σύμβουλος του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σταύρος Ραπτόπουλος
Η Eldorado Gold θα κληθεί πλέον να αναλάβει συγκεκριμένες έμπρακτες δεσμεύσεις και να δώσει χρονοδιάγραμμα εκπλήρωσης των υπολειπόμενων μελετών, γι’ αυτό και δεν πανηγυρίζει, όπως μεγάλη μερίδα των καθεστωτικών ΜΜΕ που αποτελούν το… fan club της, σημείωσε ο ειδικός σύμβουλος του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σταύρος Ραπτόπουλος, μιλώντας Στο Κόκκινο.
Συνδυάζοντας τα τρία σκέλη της απόφασης της διαιτησίας, το συμπέρασμα είναι ότι η εταιρεία δεν παραβιάζει τη σύμβαση… ακόμα, όπως είπε χαρακτηριστικά.
Μετά την απόφαση της διαιτησίας για την Eldorado Gold, «η επόμενη φάση είναι να κληθεί η εταιρεία να αναλάβει συγκεκριμένες έμπρακτες δεσμεύσεις και να δώσει χρονοδιάγραμμα εκπλήρωσης των υπολειπόμενων συμβατικών της υποχρεώσεων», είπε ο κ. Ραπτόπουλος.
Σημείωσε εξάλλου ότι αν και τόσο η πλευρά του Δημοσίου όσο και η πλευρά της εταιρείας κράτησαν χαμηλούς τόνους μετά την απόφαση, «μεγάλη μερίδα των καθεστωτικών ΜΜΕ, το φερόμενο fan club της εταιρείας, ζητωκραυγάζουν για νίκη της εταιρείας κτλ, αλλά η ίδια δεν το κάνει».
Νωρίτερα, ο ίδιος διευκρίνισε ότι αυτή «η διαιτητική διαδικασία είχε τρία σκέλη, εκ των οποίων στα δύο έχει δικαιωθεί το Ελληνικό Δημόσιο με ομοφωνία», παραθέτοντάς τα αναλυτικά:
Το πρώτο σκέλος είναι αυτό με το οποίο «επικυρώνει για μία ακόμη φορά και άπαξ και διά παντός ότι σκοπός της επένδυσης πρέπει να είναι η πλήρης καθετοποίηση της μεταλλουργίας, η παραγωγή καθαρών ράβδων χρυσού, αργύρου και άλλων μετάλλων στην Ελλάδα», ενώ «μέχρι σήμερα εξάγει χρυσοφόρα συμπυκνώματα, μία πρώιμη μορφή, χαμηλότερης αξίας και φορολογητέας ύλης κυρίως, στην Κίνα, την Ναμίμπια και άλλες χώρες για την τελική επεξεργασία».
Το δεύτερο σκέλος είναι αυτό όπου «αναφέρεται ότι οποιαδήποτε παρέκκλιση από αυτό το τελικό σχέδιο θα συνιστά στο μέλλον παράβαση και αθέτηση της σύμβασης».
Το τρίτο σκέλος είναι αυτό στο οποίο «το Ελληνικό Δημόσιο ζητούσε να αναγνωριστεί και σήμερα υπαρκτή παράβαση και αθέτηση της σύμβασης, αυτό η διαιτησία δεν το έκανε δεκτό, μέχρι στιγμής».
«Το συμπέρασμα είναι, συνδυάζοντας αυτά τα τρία σκέλη που επιδίκασε το δικαστήριο, ότι η εταιρεία δεν παραβιάζει ακόμα τη σύμβαση. Αυτό αυτονοήτως οδηγεί στο συμπέρασμα ότι θα κληθεί άμεσα από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, να προβεί με συγκεκριμένες πράξεις και όχι λεκτικά σε συγκεκριμένες πράξεις, να συμπληρώσει τις τεχνικές μελέτες που λείπουν, ώστε η επένδυση να προχωρήσει έχοντας διασφαλίσει την πλήρη προστασία του περιβάλλοντος, κυρίως έναντι του αρσενικού».
Το ερώτημα είναι αν θέλει την επένδυση η εταιρεία, όχι η κυβέρνηση
Στο ερώτημα εάν το υπουργείο θεωρεί θετική την επένδυση, ο κ. Ραπτόπουλος είπε ότι «θα αντιστρέψω το θέμα: η εταιρεία με την παρελκυστική της τακτική ως προς την υλοποίηση των υποχρεώσεών της, δείχνει ότι δεν επιθυμεί την υλοποίηση της επένδυσης όπως είναι υποχρεωμένη να την κάνει και όχι ημιτελώς. Είναι αντίστροφα τα πράγματα. Το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει κανένα έρεισμα και καμία βάση και κανένα συμφέρον να καταγγείλει μία σύμβαση, στην οποία ο αντισυμβαλλόμενος θα έχει εκπληρώσει όλες τις υποχρεώσεις του, αυτό θα σήμαινε και δυσβάσταχτες ρήτρες για το Ελληνικό Δημόσιο».
Εκτίμησε εξάλλου ότι σε περίπτωση που τελικά η επένδυση ολοκληρωθεί, «τα οφέλη για το Ελληνικό Δημόσιο, ανάλογα με τον όγκο των κοιτασμάτων που τελικά θα αξιοποιηθούν, σε βάθος 20ετίας μπορεί να φτάνουν τα 7 δισ. ευρώ, με πρόχειρους υπολογισμούς».
Παράλληλα, όφελος θα υπάρξει και στην αγορά εργασίας, καθώς «η επιμονή του Δημοσίου να επιβάλει στην εταιρεία να εκπληρώσει πλήρως τις συμβατικές υποχρεώσεις της άρα και την πλήρη μεταλλουργία, σημαίνει νέες επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας. Όσο πιο εμπροσθοβαρώς γίνει αυτό, αν δεν παραπεμφθεί η μεταλλουργία σε ελληνικές ή καναδικές καλένδες, τόσο περισσότερες θέσεις εργασίας θα αναπτυχθούν».
Το πραγματικό επίδικο
Αναφερόμενος εξάλλου αναλυτικά στην υπόθεση, ο κ. Ραπτόπουλος είπε ότι «η επένδυση στα μεταλλεία της Κασσάνδρας Χαλκιδικής έχει περιβληθεί από πολύ απαιτητικούς περιβαλλοντικούς και άλλους όρους. Η ύπαρξη χρυσού στα εκεί κοιτάσματα είναι για τη χώρα ευλογία και κατάρα, με την έννοια ότι πέραν του χρυσού, του αργύρου και άλλων μετάλλων, έχει την υψηλότερη παγκοσμίως -και μακράν- περιεκτικότητα σε αρσενικό».
«Αυτό οδήγησε το Δημόσιο ήδη από το 2012 να θέσει πολύ απαιτητικούς όρους για την διαδικασία και τους όρους της τελικής αδειοδότησης της επένδυσης, δηλαδή της τελικής έγκρισης του συνολικού επενδυτικού σχεδίου. Αυτοί οι όροι απαιτούσαν η εταιρεία να διατρέξει όλη την παραγωγική μεταλλουργική διαδικασία που θα καταλήγει σε καθαρά μέταλλα σε μία μικροκλίμακα, να κάνει δοκιμές για κάθε μία από τις φάσεις, ώστε να αποδείξει ότι το αρσενικό θα δεσμεύεται (δεν θα εκλύεται είτε με μορφή αερίων είτε σε απαράδεκτες συγκεντρώσεις στα στερεά απόβλητα)», όπως διευκρίνισε.
Ωστόσο, «η εταιρεία έχει κάνει τις μισές, είναι στη μέση του δρόμου. Αρνήθηκε και σε γραπτές επισημάνσεις του υπουργείου να εκπληρώσει το σύνολο αυτών των μελετών, άρα των συμβατικών της υποχρεώσεων. Αυτό ήταν χονδρικά και το επίδικο της διαιτησίας, ότι με την παρελκυστική της στάση η εταιρεία έδειχνε ότι δεν επιθυμεί να κατασκευάσει το πλήρες επενδυτικό σχέδιο».
Πηγή: stokokkino.gr