Eπιστρέφοντας στη χώρα μετά από ένα ευλογημένο τετραήμερο απουσίας, βρήκα τον Κυριάκο Μητσοτάκη να μιλάει στα πρωινάδικα των Τσιμτσιλήδων, την Παναγιωταρέα να τιτιβίζει σε διάλεκτο Παναγιώταρου και τα μέσα του Μαρινάκη να ανοίγουν κουβέντα για πλεούμενα. Τα ζούμε στ’ αλήθεια αυτά που ζούμε ή μήπως βρισκόμαστε σε φάση ομαδικής αυθυποβολής;
Υπάρχει αναποφάσιστος που θα έγερνε υπέρ της ΝΔ βλέποντας τον ατσαλάκωτο γόνο του Μητσοτακέικου και του Χάρβαρντ, να υποδύεται τον χαζοχαρούμενο γείτονα της διπλανής πόρτας; Ή τον πάμπλουτο και διωκόμενο από τη δικαιοσύνη πρόεδρο του Ολυμπιακού, σε ρόλο υπερασπιστή της εργατιάς και των λαϊκών στρωμάτων;
Η εύκολη εξήγηση για την τακτική που ακολουθεί η αξιωματική αντιπολίτευση είναι ότι με τα γαλάζια γυαλιά της βλέπει τον γάιδαρο δεμένο. Ειδάλλως, μιλάμε για στρατηγική αυτοχειρίας. Ή απελπισίας.