Ο χρόνος έχει σταθεί αμείλικτος στο σπίτι της ΕΠΟΝ στη Δουκίσσης Πλακεντίας. Θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως μνημειακός χώρος ένδοξης αντίστασης για την Αριστερά εφόσον κάποια από τις μεγάλες οργανώσεις της ή το ίδιο το κράτος αναλάμβανε την ανάδειξή του. Σε πρόσφατο ιστορικό περίπατο της δημοτικής κίνησης Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα εντοπίσαμε κι άλλα «ενοχλητικά» σημεία που αφήνονται βορά στη λήθη ή την αόρατη χείρα της αγοράς: Προσφυγικά, φυλακές Αβέρωφ (ούτε πλακέτα), ιδίως δε το κολαστήριο της Ειδικής Ασφάλειας. Κερασάκι στην τούρτα της αδιαφορίας το Μουσείο Βάσως Κατράκη – Εικαστικό Κέντρο Χαρακτικής στο Αιτωλικό· μοναδικό ως θεματικό μουσείο και χώρος εξέλιξης της χαρακτικής, αλλά από χρόνια παντελώς εγκαταλειμμένο και απαξιωμένο. Το μετεμφυλιακό κράτος εξακολουθεί να εκδικείται καθετί που θυμίζει Αριστερά. Α.Π.
Η εκδικητική πλευρά της Ιστορίας
