Η δολοφονία ενός σεκιουριτά φωτίζει την αθέατη πλευρά του κόσμου της μισθωτής εργασίας. Είναι τα παιδιά ενός κατώτερου θεού. Είναι εν πολλοίς όλοι αυτοί που μάχονται (χωρίς εισαγωγικά) για το μεροκάματο. Που πεθαίνουν ή τραυματίζονται εν ώρα εργασίας και ουδείς ασχολείται μαζί τους. Είναι ο αθέατος κόσμος της μαύρης, υποασφαλισμένης και υποαμειβόμενης εργασίας. Είναι η σύγχρονη εκδοχή του δόγματος της δουλοπαροικίας «ή προσαρμόζεσαι και ζεις επικινδύνως για το μεροκάματο του τρόμου ή πεθαίνεις της πείνας». Οταν βέβαια συμβεί το μοιραίο οι εργοδότες «μαζεύονται» για να μην αναλάβουν τις ευθύνες τους και το κράτος αποτραβιέται για να κρύψει τις πομπές υπουργών όπως ο Γιάννης Βρούτσης.
Σε όλα αυτά έρχεται η συσκότιση των συστημικών ΜΜΕ. Πώς θα κρύψουν τις πομπές της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε βάρος των μισθωτών; Πώς θα αποκρύψουν την ολοκάθαρη αλήθεια της απογύμνωσης των ελεγκτικών μηχανισμών της αγοράς εργασίας που έχει κάνει την παραβατικότητα της εργοδοσίας να χτυπήσει κόκκινο μετά το 2019; Θέλουμε απόδειξη για τις εγκληματικές πράξεις και παραλείψεις των υπουργών Γ. Βρούτση, Κωστή Χατζηδάκη και Αδωνη Γεωργιάδη; To 2018 καταγράφηκαν 46 θάνατοι εν ώρα εργασίας, το 2019 καταγράφηκαν 51 και το 2022 ο αριθμός των θυμάτων διπλασιάστηκε φτάνοντας τους 104! Για το 2020 και το 2021 που ήταν εν μέρει κλειστή η οικονομία λόγω πανδημίας οι αριθμοί για τους θανάτους είναι πλασματικοί καθώς δεικνύουν 31 εργατικά δυστυχήματα για το 2021 και 41 για το 2020.
Ηδη από τον Ιούλιο του 2019, όταν ανέλαβε για πρώτη φορά την πρωθυπουργία ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο τότε υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης φρόντισε να αποψιλώσει το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), κλείνοντας το μάτι στην εργοδοτική αυθαιρεσία· μετά ήρθε ο Κ. Χατζηδάκης να φορτώσει τον καθημερινό κάματο με το ελαστικό οκτάωρο που γινόταν δεκάωρο και εξακόντισε την επικινδυνότητα στις βαριές εργασίες. Κάπως έτσι φτάσαμε στον διπλασιασμό των θανατηφόρων εργατικών δυστυχημάτων το 2022. Κάπως έτσι περιμένουμε εκ νέου αύξηση των θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων λόγω της πρόσφατης καθιέρωσης του 13ωρου ως ημερήσιου ορίου εργασίας σε δύο εργοδότες – που μπορεί να είναι ο ίδιος αν έχει δύο διαφορετικούς ΑΦΜ.
Αυτό όμως που πλέον καθίσταται καταφανές είναι ότι στην εργασιακή γαλέρα που ονομάζεται ελληνική αγορά εργασίας δεν στάζουν μόνο ο ιδρώτας και η εξαθλίωση. Εδώ μιλάμε για νεκρούς καθημερινά, οι δολοφονίες των οποίων όχι μόνο συγκαλύπτονται αλλά σκυλεύονται και τα πτώματα. Ως τέτοια μπορεί να εκληφθεί η πλειονότητα των θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων, διότι στις περισσότερες περιπτώσεις υφίστανται τερατώδεις παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας αναφορικά με την τήρηση των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας.
Πάρης Βάκης, ένας ανώνυμος σεκιουριτάς
Κανένα συστημικό ΜΜΕ δεν προσπάθησε να μάθει το πραγματικό όνομα ενός ανθρώπου που σκοτώθηκε εν ώρα εργασίας γυμνός από προστατευτικά μέσα, διότι έτσι αποφάσισε η εργοδότρια εταιρεία και το δέχτηκε ώστε να μειώσει το κόστος της φύλαξης η εταιρεία στην οποία ανήκε το εργοτάξιο φωτοβολταϊκών. Το χειρότερο όλων; Αυτό που αποκαλύπτει σήμερα το Documento. Ο γνωστός στον χώρο των οργανωμένων φιλάθλων της ΑΕΚ με το παρατσούκλι «Πάρης Βάκης», κατά κόσμον Παρασκευάς Καραγιαννόπουλος, εργαζόταν ανασφάλιστος. Για να ακριβολογούμε, η εργοδότρια εταιρεία DVC Security Services Ιδιωτική Επιχείρηση Παροχής Υπηρεσιών Ασφαλείας ΕΕ, ετερόρρυθμη εταιρεία με κεφάλαιο 10.000 ευρώ, είχε δηλώσει ότι ο Πάρης Βάκης εργαζόταν –τουλάχιστον έτσι είχε δηλωθεί– από Δευτέρα έως Παρασκευή με ωράριο 08.00-16.00. Ετσι όμως ο σύγχρονος αυτός σκλάβος λάμβανε πολύ μικρή αμοιβή και σίγουρα δεν λάμβανε νυχτερινά, κυριακάτικα ούτε υπερωρίες. Πληροφορίες από το οικείο περιβάλλον του κάνουν λόγο για 14ωρη απασχόληση από τις 16.00 έως τις 06.00! Σε κάθε περίπτωση, η ώρα που σκοτώθηκε ο άνθρωπος αυτός, ξημέρωμα της 15ης Ιουλίου 2023, ενώ εργαζόταν σε εποχούμενη υπηρεσία, δεικνύει το ψευδές της δήλωσης για το ωράριο απασχόλησής του.
Πράξη πρώτη: Η δολοφονία
Είναι ένα «πολύπρακτο» δυστύχημα που δεικνύει αφενός τη δράση των Ρομά, με την αστυνομία απούσα στις περιοχές Ζεφυρίου, Ανω Λιοσίων, Ασπροπύργου, αφετέρου την έλλειψη κρατικών ελέγχων για τις συνθήκες εργασίας στον χώρο των υπηρεσιών ιδιωτικής ασφάλειας και καθαριστριών. Οπως μας καταγγέλλουν οι οικείοι του, ο Παρ. Καραγιαννόπουλος στάλθηκε στο στόμα του λύκου γυμνός. Σύμφωνα με αυτές τις καταγγελίες, ήταν μόνος στην εποχούμενη υπηρεσία, το όχημα δεν διέθετε κουμπί πανικού ούτε GPS, ενώ δεν του είχε δοθεί ασύρματος ούτε καν εταιρικό τηλέφωνο ώστε να μπορεί να ειδοποιήσει σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Οσο για το φρουρούμενο εργοτάξιο; Δεν διέθετε κάμερες ασφαλείας ούτε καν περίφραξη. Ολα αυτά σε μια ιδιαιτέρως επικίνδυνη περιοχή με την αστυνομία απούσα.
Κάπως έτσι, τα ξημερώματα του Σάββατου 15 Ιουλίου –με δηλωμένο ωράριο από Δευτέρα έως Παρασκευή 08.00 έως 16.00– ο άνθρωπος αυτός βρέθηκε ενώπιον των τεσσάρων δολοφόνων του, οι οποίοι πρόσφατα συνελήφθησαν από την αστυνομία. Ο γνωστός με το προσωνύμιο Πάρης Βάκης αφέθηκε ολομόναχος από τις εταιρείες που χρησιμοποιούσαν τις υπηρεσίες του και το κράτος να δολοφονηθεί με τον πιο στυγνό και άνανδρο τρόπο, ανήμπορος να αντιδράσει, σε εργοτάξιο στη Φυλή. Φυσικοί αυτουργοί συμμορίες Ρομά που λυμαίνονται την περιοχή. Τέσσερις με βάση την αστυνομία Ρομά εξ Αλβανίας δολοφόνησαν έναν άνθρωπο για να κλέψουν χαλκό αξίας 30.000 ευρώ, που θα τον πουλήσουν τελικά στο 1/10 της αξίας του…
Πράξη δεύτερη: Η κάρτα εργασίας Χατζηδάκη
Απλός εργαζόμενος που δούλευε σαν το σκυλί για να θρέψει την οικογένειά του. Τι δουλειά είχε να εργάζεται ξημέρωμα Σαββάτου εκτός ωραρίου και εκτός ημερών εργασίας; Είχε προσληφθεί δύο εβδομάδες πριν και η δουλειά του δεν ήταν εύκολη. Στη Φυλή μόνος το βράδυ. Να φυλάς τι; Ούτε καν το όνομά του δεν αναφέρθηκε, μάλλον επειδή κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να το μάθει, αλλά μόνο το παρατσούκλι του. Ετσι ανώνυμος πέρασε στα ψιλά, γιατί ο θάνατος ενός εργαζόμενου θεωρείται πλέον καθημερινότητα. Κανείς αρμόδιος δεν έκανε τον κόπο να ψάξει το πραγματικό όνομά του. Αλλωστε έτσι βολεύει για τη συγκάλυψη. Είπαμε, πρόκειται για ένα εκ των παιδιών ενός κατώτερου θεού.
Ο Παρασκευάς Καραγιαννόπουλος, πατέρας, οικογενειάρχης, εργαζόμενος, δολοφονήθηκε από συμμορία Ρομά, αλλά το έγκλημα έχει και ηθικούς αυτουργούς που βαρύνονται, εξίσου με τους φονιάδες.
Τις ημέρες που χαροπάλευε στο Θριάσιο ο γιος του κατήγγειλε ότι ο πατέρας του δούλευε σε άθλιες συνθήκες χωρίς να έχει ληφθεί κανένα μέτρο προστασίας. Αποκάλυψε ότι η εγκατάσταση δεν διαθέτει κάμερες ασφαλείας ούτε υπήρχε πρόνοια άμεσης ειδοποίησης τρίτου προσώπου από τον φύλακα σε περίπτωση ανάγκης. Το κατήγγειλε δημόσια. Τα συστημικά ΜΜΕ υιοθέτησαν αόριστες αναφορές σε κάποιον «Πάρι Βάκη» που δολοφονήθηκε από συμμορίες Ρομά. Το γεγονός είναι ότι ο Παρασκευάς Καραγιαννόπουλος δέχτηκε τη δολοφονική επίθεση στις 15.7.2023, ξημερώματα Σάββατου στις 02.30-03.00, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της αστυνομίας, δουλεύοντας βραδινή βάρδια ανασφάλιστος (υποδηλωμένη εργασία ονομάζεται επίσημα) σε υπό κατασκευή φωτοβολταϊκό πάρκο στον Ασπρόπυργο.
Επαναλαμβάνουμε: Σάββατο ξημερώματα στις 3, χωρίς κανένα μέτρο ασφαλείας και, το κυριότερο: σε παράνομη βάρδια. Εδώ βρίσκεται και το ζουμί της συγκάλυψης από την πλευρά του υπουργείου Εργασίας – έχει ήδη αναλάβει δράση ο έτερος ευαίσθητος Καππαδόκης του Κυρ. Μητσοτάκη, ο ανερμάτιστος Αδ. Γεωργιάδης. Ετσι εξηγείται γιατί μέχρι τώρα το υπουργείο Εργασίας έχει κλείσει μάτια και αυτιά στη σκαστή παρανομία της παράνομης βάρδιας.
Αν λοιπόν λάβουμε υπόψη τα επίσημα έγραφα και σύμφωνα με τα στοιχεία που αποκαλύπτουμε, ο δολοφονηθείς ουδέποτε εργάστηκε ή καλύτερα ουδέποτε «δολοφονήθηκε», επειδή απλούστατα βάσει των επίσημων εγγράφων του συστήματος Εργάνη το ωράριό του από την 1η Ιουλίου 2023 που προσελήφθη στην εταιρεία σεκιούριτι ήταν 08.00-16.00 από Δευτέρα έως Παρασκευή και μάλιστα θα χρησιμοποιούσε την «ψηφιακή κάρτα εργασίας» (ξέρετε, αυτό το μεγάλο εφεύρημα του Χατζηδάκη). Και γι’ αυτό τον λόγο δεν δηλώθηκε ούτε καν πίνακας ωραρίου στην Εργάνη. Ο νοών νοείτω… Και μόνο ότι δηλώνεται φύλακας σε υπαίθριο εργοτάξιο με ψηφιακή κάρτα εργασίας κάπου δεν κολλάει, δεν νομίζετε; Ιδιαίτερα όταν η ψηφιακή κάρτα του Χατζηδάκη δεν χτυπήθηκε ποτέ.
Πράξη τρίτη: Ο «Προκρούστης» Γ. Βρούτσης
Είθισται σε κάθε δυστύχημα να αποζημιώνονται οι οικείοι από τον φταίχτη ή τους φταίχτες. Εδώ ερχόμαστε μπροστά στις συνέπειες των ολέθριων νομοθετικών πρωτοβουλιών του Γ. Βρούτση. Ηταν Ιούλιος του 2019. Ηταν η πρώτη νομοθετική του παρέμβαση ως υπουργού Εργασίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Το έκανε ο άνθρωπος που έχει αποκληθεί «Προκρούστης των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων» από τη θητεία του ως υπουργού Εργασίας της κυβέρνησης Σαμαρά (201215). Φρόντισε να καταργήσει τη συνυπευθυνότητα μεταξύ αναθέτοντος την εκτέλεση εργασίας ή έργου και εργολάβου ή υπεργολάβου. Ηταν η εμβληματική παρέμβαση της κυβέρνησης Τσίπρα με υπουργό Εργασίας την Εφη Αχτσιόγλου που είχε καθιερώσει τη συνυπευθυνότητα (άρθρο9 ν. 4554/2018). Αν δεν είχε παρέμβει σκαιά η κυβέρνηση Μητσοτάκη, τώρα η οικογένειά του θα μπορούσε να αποζημιωθεί για τη δολοφονία τόσο από την εταιρεία που λειτουργούσε το εργοτάξιο των φωτοβολταϊκών, μια κραταιά εταιρεία, όσο και από την DVC Security Services Ιδιωτική Επιχείρηση Παροχής Υπηρεσιών Ασφαλείας ΕΕ. Η πρώτη δέχτηκε για λόγους μείωσης του κόστους να περιπολεί ένας άνθρωπος και όχι δύο, και μάλιστα γυμνός από εξοπλισμό, σε μια επικίνδυνη περιοχή όπου η αστυνομία δεν ενεργεί. Η δεύτερη, η εργοδότριά του, δεν του έδωσε το παραμικρό μέσο προφύλαξης, τον έστειλε ανασφάλιστο και προφανώς δεν θα του πλήρωνε ούτε νυχτερινά ούτε εργασία κατά το Σάββατο.
Οσο για την κάρτα Χατζηδάκη και το ελαστικό οκτάωρο, τι να πει κανείς; Ολοι οι εμπλεκόμενοι, κράτος και εταιρείες, μαζί με τους τέσσερις εξ Αλβανίας δολοφόνους, μία ομάδα που δρα πολύπρακτα και εντέλει ενεργεί σαν ομάδα για να δολοφονεί, να συσκοτίζει και να κρύβει τον θάνατο των παιδιών ενός κατώτερου θεού…