Οσο ανεβαίνει η θερµοκρασία ανεβάζουµε κι εµείς στα ψηλά ράφια της ντουλάπας χαλιά και χειµωνιάτικα. Υπάρχουν βέβαια κι αυτοί που είναι έτοιµοι να ξανακατεβάσουν χλαµύδες και περικεφαλαίες και να διαδηλώσουν στις λαοσυνάξεις παρέα µε τον Βουκεφάλα και τη Γοργόνα. Μουσικό χαλί το τραγούδι του Μαρκόπουλου «Στη Μακεδονία του Αλέξανδρου» και σε γιγαντοοθόνη το δάκρυ του Κωνσταντίνου Καραµανλή.
Απανωτά τα διπλωµατικά επεισόδια των προηγούµενων ηµερών. Λες και ήταν συνεννοηµένες Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία και Τουρκία να βάλουν την Ελλάδα στο ρινγκ και να τη βαράνε µε µικρά ή µεγάλα χτυπήµατα, ανάλογα µε τις δυνάµεις τους. Η περίπτωση του Εντι Ράµα είναι η πιο αµελητέα και εµπίπτει στην παροιµία «Μπέστε σκύλοι, αλέστε». ∆εν προλάβαµε να ευχαριστήσουµε τον Αλβανό πρωθυπουργό για τις ιδέες που µας έδωσε να νοικιάζουµε στάδια και πλατείες για προεκλογικές εκστρατείες και άρχισαν πάλι να αφρίζουν τα ήρεµα νερά των Πρεσπών. Μια κυβέρνηση που επί πέντε χρόνια δεν επικύρωσε στη Βουλή τα µνηµόνια, δεν συγκάλεσε το Ανώτατο Συµβούλιο, δεν προστάτευσε τα εµπορικά σήµατα κ.λπ., τώρα οδύρεται και διαµαρτύρεται που η Βόρεια Μακεδονία διά στόµατος της προέδρου και του πρωθυπουργού της φαίνεται να αθετεί τη συµφωνία.
Η Ντόρα Μπακογιάννη άφησε στην άκρη την πίστη της στην πολιτική ορθότητα και µίλησε για τους ρεµπεσκέδες του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γεωργιάδης και ο Βορίδης ψάχνουν να βρουν καλούς κοµπιουτεράδες που θα εξαφανίσουν από το διαδίκτυο τις παλιές τους δηλώσεις, η Νικολούλη αναζητά τον Σαµαρά στα νοσοκοµεία µήπως έχει πάθει αφωνία και ο Μητσοτάκης έδωσε εντολή στον Σκρέκα να προσθέσει στο καλάθι του νοικοκυριού –µέχρι τουλάχιστον τις εκλογές– µακεδονικό χαλβά και κάνα δυο κιλά «µπατριωτισµό» σε προσιτή τιµή.
Ο Ελληνας πρωθυπουργός προτού αναλάβει την εξουσία είχε το χάρισµα της προφητείας και του λαϊκισµού κι έλεγε στον Τσίπρα: «Ανταλλάξατε το σκοπιανό µε τις µειώσεις των συντάξεων». Τώρα ο καλεσµένος στο σαράι του Ερντογάν στεναχωρήθηκε που η Μονή της Χώρας µετατράπηκε σε τζαµί κι ας ήταν γνωστό εδώ και χρόνια. Κατάπιε µαζί µε το κεµπάπ και την τουρκική µειονότητα της Θράκης και πριν καλά καλά το χωνέψει ήρθε και η αµφισβήτηση για τη δηµιουργία των θαλάσσιων πάρκων. Επί της θητείας του ψηφίστηκε το τουρκολιβυκό µνηµόνιο, προχώρησε το εξοπλιστικό πρόγραµµα της γείτονος, η ΕΕ έπαψε να της τραβά τ’ αυτί και αποµακρύνθηκε διπλωµατικά η Αθήνα από τη Λευκωσία διότι η Κύπρος κείται µακράν. Ολα αυτά όµως για τον Κυρ. Μητσοτάκη δεν ανήκουν στην προάσπιση των εθνικών συµφερόντων. Για εκείνον πατριωτισµός είναι η αποστολή όπλων στην Ουκρανία, η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών και η εξασφάλιση µιας ήρεµης τουριστικής περιόδου. ∆εν µπορεί, π.χ., ο Σουηδός να πίνει τον καφέ του στη Ρόδο και να πετάνε πάνω από το κεφάλι του µαχητικά αεροπλάνα.
Τι κρίµα που την εθνική µειοδοσία τη διέπραξε τελικά η Μαρίνα Σάττι µένοντας στην ενδέκατη θέση και τόλµησε να ασκήσει εξωτερική πολιτική µ’ ένα χασµουρητό. Από µια µεριά προτιµότερο από τον βαθύ ύπνο, στοιχειωµένο από πολιτικές εξαπατήσεις που ναυαγούν τόσο στα αβαθή ύδατα των Πρεσπών όσο και στα θολά νερά της γαλάζιας πατρίδας και του Turkaegean.