Το μοτίβο των «εξαφανισμένων» ερωτήσεων –δις τελευταία στο μπρίφινγκ των πολιτικών συντακτών από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο προς την ερώτηση του Documento– εντάσσεται στο πλαίσιο της πολιτικής που καταλογίζει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη η συνομοσπονδία επτά διεθνών οργανώσεων Τύπου Media Freedom Rapid Response (MFRR): για «εμμονή της με τον έλεγχο της πληροφορίας» κάνει λόγο στο πολυσέλιδο πόρισμά της σχετικά με την κλυδωνιζόμενη κατάσταση της ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα έπειτα από την ολοκλήρωση της αποστολής του κλιμακίου που έκανε έρευνα στη χώρα.
Σε αυτό το πόρισμα-κόλαφο γινόταν λόγος για την καθυστέρηση στην έρευνα της δολοφονίας Καραϊβάζ και για το συμβόλαιο θανάτου για τον Βαξεβάνη, μιλούσε για αποκλεισμούς (λίστα Πέτσα κ.ά.) και για παρακολουθήσεις δημοσιογράφων με κυβερνητική εντολή. Όλα αυτά συνέθεταν τον έλεγχο της πληροφορίας, τόσο το ποια είδηση θα φτάσει στην κοινή γνώμη όσο και το πώς θα φτάσει, αν θα διαθλαστεί ή θα αντιστραφεί.
Αν δεν μπορείς να ελέγξεις μια είδηση, μπορείς να τη διαστρεβλώσεις. Με αυτή τη λογική, από τα μικρότερα μέχρι τα μεγάλα θέματα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αφενός συγκροτεί ένα μεγάλο μιντιακό τείχος μέσα από το οποίο αδυνατεί να περάσει οποιαδήποτε πληροφορία δεν είναι αρεστή, αφετέρου απαξιώνει και «εξαφανίζει» οποιαδήποτε ενοχλητική είδηση, ερώτηση ή διαδικασία.
Έτσι, δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει στα ΜΜΕ σε περίοπτη θέση την απάντηση της κυβέρνησης ή στελεχών της σε θέμα που έχει παίξει πρωτοσέλιδα και εντατικά σε αντιπολιτευόμενο και μη ΜΜΕ, από το «πόθεν έσχες» και τα έγγραφα του γαλλικού δημοσίου μέχρι τις παρακολουθήσεις δημοσιογράφων και τις αποκαλύψεις για τη Novartis. Υπάρχει όμως μια μικρή λεπτομέρεια: εμφανίζεται η απάντηση αλλά απουσιάζει η ερώτηση. Κάποιος απαντά στον «αέρα». Κι αυτό μόνο όταν απαιτείται κάποια απάντηση, αλλιώς αδιαφορεί και αποσιωπάται από τη δημόσια σφαίρα η «ενοχλητική» ερώτηση.
Πώς μπορεί να υπάρχει σωστή ενημέρωση με αυτές τις συνθήκες; Αυτό επισήμαινε το κονσόρτσιουμ των διεθνών δημοσιογραφικών οργανώσεων. Υπό αυτό το πρίσμα το ερώτημα είναι αν οι ελλιπώς ενημερωμένοι πολίτες μπορούν να έχουν πλήρη εικόνα για την κατάσταση και τις εξελίξεις, αφού η ενημέρωση εργαλειοποιείται. Σε τελική ανάλυση, αυτό που διερευνούν όλοι, από το MFRR μέχρι την Κομισιόν, είναι το επίπεδο της ελευθερίας του λόγου ως βασική συνιστώσα της δημοκρατίας σε κάθε χώρα, από την Ουγγαρία του Ορμπάν, την Τουρκία του Ερντογάν και τη Ρωσία του Πούτιν έως την Ελλάδα του Μητσοτάκη.
