Εννοείται ότι ο σημερινός τίτλος είναι εμπνευσμένος από τις Τρύπες και το ομώνυμο τραγούδι τους και πάμε μια στιγμούλα να θυμηθούμε το ρεφρέν αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες:
«Στο δρόμο να με βγάλεις που ανεβαίνει
για τη δικιά σου κοντινή Αμερική
Μ’ ένα κλειδί κι ένα περίστροφο στην τσέπη
θέλω να τρέξω κατά εκεί»
Το είχε δει το έργο ο Αγγελάκας, όπως κι ο Σαββόπουλος όταν τραγουδούσε “κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ, κάτι μυστικό” στο “Περιβόλι του τρελού”. Είναι το προνόμιο (και το βαρύ φορτίο…) των σαμάνων αυτό, να αφουγκράζονται, να οσμίζονται, να ψυλλιάζονται πράγματα που ο χοντρός λαός (αθάνατε Αντρέα!) τα περνάει στο ντούκου ή τα καταπίνει αμάσητα.
Και όχι μόνο ο χοντρός λαός εδώ που τα λέμε, μιας και όλες τις τελευταίες ημέρες έχουμε ακούσει σημεία και τέρατα όχι μόνο από καραγωγείς και λαχαναγορίτας αλλά και από σοφά πλάσματα της πολιτικής ανάλυσης και της υψηλής δημοσιογραφίας. Ιδίως γι’ αυτόν τον διόλου αθώο (ή αυτιστικό…) χαιρετισμό του μίστερ Έλον, λες και ξεχάσαμε το “S.O.S. Πεντάγωνο καλεί Μόσχα” και τον διαβόητο Δόκτωρ Στρέηντζλαβ που αγωνίζονταν να κατεβάσει το δεξί του χέρι στη μισή ταινία. Το δεξί του χέρι που πήγαινε από μόνο του ψηλά, ακολουθώντας το παράδειγμα των αρχαίων Ελλήνων ή του Ντούτσε, ωραία αφορμή για καυγά. Ο Τέρυ Σάουθερν σας τα έσπαγε σε πενηνταράκια από το 1964 κιόλας για το στρατιωτικοβιομηχανικό κατεστημένο των Ηνωμένων Πολιτειών κι ο Αϊζενχάουερ είχε προειδοποιήσει για την κατηφόρα πριν καν αναλάβει ο Τζακ Κένεντυ την προεδρία. Όπως ακριβώς προειδοποίησε κι ο Μπάιντεν στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του, μια χαρά χαρίτσα τα είπε. Άλλο τώρα αν στη θητεία του έκανε τα ακριβώς αντίθετα, γιατί υπέγραφε ότι χαρτί του ‘στελνε στο Όβαλ Όφις η θεία Χίλαρυ…
Μιας και μιλάμε, όμως, για χαρτιά, θυμήθηκα τώρα και τη συμφωνία που είχαν υπογράψει η Αθήνα με την Ουάσινγκτον για την αναβάθμιση των F-16, που αν δεν κάνω λάθος μπήκε στην τελική της φάση τις τελευταίες εβδομάδες και πέταξαν στο Αιγαίο τα πρώτα Viper και κλάσανε πατάτες τα μεμέτια. Ή μαλλί, γουατέβα, δεν θα κάτσουμε να κάνουμε πλήρη ανάλυση του φαινομένου και αφού δεν άκουσα γκρίνιες από τα δικά μας τα παιδιά του ρεπορτάζ καλά πρέπει να πήγε το στόρι. Εκείνο, πάντως, που παραλίγο να μην πάει καθόλου καλά ήταν η συνάντηση του Τσίπρα με τον Τραμπ για να ανακοινωθεί και να υπογραφεί η συμφωνία των δύο δισεκατομμυρίων δολλαρίων…
Όπου βγήκε να κάνει δηλώσεις ο Ντόναλντ, πενταχαρούμενος σε φάση «δοξάστε με μπίτσεζ, δουλίτσα είπα θα σας φέρω και δουλίτσα σας έφερα», και έπεσε το χειροκρότημα στρέιτ θρου, ως και ο Αλέξης χαμογέλαγε, κουκλίτσα όλα. Για να φτάσουμε στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων και να βγει ένα γατόνι και να ρωτήσει τον Τραμπ πάνω κάτω τα εξής:
«Συγγνώμη, δηλαδή, έρχεστε εδώ και μόνο αγκαλιές και φιλιά δεν κάνετε με έναν τύπο που πριν από λίγα χρόνια σας ξέχεζε πατόκορφα και σας στόλιζε με ένα σωρό κοσμητικά επίθετα, μόνο εγκληματία και δολοφόνο δεν σας είχε πει…»
Θα περίμενε κανείς από τον θερμόαιμο Ντόναλντ να τα πάρει κρανίο επί τόπου, ν’ ανεβάσει στροφές, να φουντώσει ουρά και ν’ αρχίσει τις μπαλωθιές. Αντ’ αυτών, σήκωσε τους ώμους και δήλωσε στην κάμερα:
«Δεν τα ήξερα αυτά».
Και συνέχισε σαν να μην συνέβαινε τίποτα…
Προς γνώση και συμμόρφωση όσων νομίζουν ότι η Αμερική είναι κάτι παραπάνω από το παλιό, καλό και μπροσθόβαρο “εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν”!
Υ.Γ.: Αν δεν κάνω λάθος, η φιλοπρόοδη Λιζ Τσένυ είναι κόρη του Ντικ, του αντιπροέδρου που “ανακάλυψε” όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ και έκανε τη Μέση Ανατολή κολυμπηθρόξυλο. Δεν θυμάμαι να είχε διαφωνήσει τότε με τον ντάντι…
Πηγή: newpost.gr
Διαβάστε επίσης:
Η κρυφή συνάντηση Μητσοτάκη με Ανδρουλάκη για να βάλουν τον Βενιζέλο Πρόεδρο και η εξαπάτηση
Ταξί: Στάση εργασίας των οδηγών στην Αθήνα – Ποιες ώρες
Στο νοσοκομείο ο Αντώνης Αντωνιάδης