Δεν ξέρω αν το έχουμε καταλάβει ακόμη αλλά η διεθνής των ηλιθίων (ηγετών), λαϊκιστών και αρκούντως δεξιών άρχισε να παράγει αποτελέσματα στο παγκόσμιο χωριό.
Ο πανηλίθιος του πλανήτη βομβάρδισε ξαφνικά το Ιράκ (το οποίο η χώρα του έχει υπό κατοχή από τον πόλεμο στον κόλπο) βγάζοντας τους Ιρακινούς στο δρόμο.
Αμέσως μετά δολοφόνησε και έναν Ιρανό στρατηγό με μεγάλη δημοφιλία στον σιιτικό κόσμο ο οποίος είχε εγγράψει χιλιόμετρα στις μάχες κατά των θεοπάλαβων του Χαλιφάτου. Προηγουμένως η χώρα του με τη σφραγίδα δήθεν δημοκρατικών ηγετών μετέτρεψαν την (αραβική) Άνοιξη σε βαρύ (πλανητικό) χειμώνα.
Έξυπνο, αλλά στο μεσοδιάστημα η περιουσία των ισχυρών της γης χτύπησε κόκκινο.
Την ίδια ώρα η Σιβηρία κάηκε, ο Αμαζόνιος έγινε παρανάλωμα και η Αυστραλία Κούγκι. Κοινή συνισταμένη η δεξιά, ακροδεξιά, λαϊκιστική ηλιθιότητα. Ο Μπολσονάρο αγαπά τον Τραμπ κι εκείνος του ανταποδίδει το φλερτ. Ο Πούτιν είναι φίλος με τον Τραμπ κι οι δύο τους είναι φίλοι με τον Ερντογάν που θεωρεί ότι η Τουρκία συνορεύει με την Ανταρκτική.
Ο άλλος, ο Αυστραλός δεξιός, που τον έβγαλε ο Μέρντοχ (αχ αυτά τα media) και τον χρηματοδότησε ο μεγιστάνας του λιγνίτη βλέπει τη χώρα του να λαμπαδιάζει σαν πασχαλινός Ιούδας. Για να μη γράψω για τον Όρμπαν που δεν θέλει να ακούει για περιορισμό της χρήσης λιγνίτη και τα ξαδέλφια του στην Πολωνία. Προσθέστε και τον Βρετανό ελληνιστή με την κουπ Τραμπ με το Brexit σημαία για να καταλάβετε που βαδίζει ο πλανήτης. Κοινή συνισταμένη των ηλιθίων λαϊκιστών δεξιών που παριστάνουν τους ηγέτες η άρνηση της κλιματικής αλλαγής, η επιστροφή στη μάσα του εθνικού κράτους, η αποστροφή στους Μαδούρους του πλανήτη και άλλες δεξιές ομορφιές!
Και η Αριστερά που είναι παρακαλώ η Αριστερά;
Σε διαρκή νιρβάνα ή στην αναζήτηση του χαμένου παραδείσου του υπαρκτού σοσιαλισμού (μέχρι να έρθει δεν θα μείνει ούτε κασκέτο από εργάτη στον καπιταλιστικό μας παράδεισο) αν δεν επισκέπτεται τους εργάτες στα λιγνιτωρυχεία όπως κάνει στην Αυστραλία.
Να μη ξεχάσω, ανεβάζει και στα social media βιντεάκια με τον λαό της Χιλής να τραγουδά στις πλατείες Βίκτορ Χάρα, ο οποίος αναρωτιέται πως είναι δυνατόν να γεννιέσαι πολίτης δεύτερης κατηγορίας και το ιδιωτικοποιημένο εκπαιδευτικό σύστημα να εξασφαλίζει ότι τέτοιος θα μείνεις μέχρι να σου βγει η ψυχή. Πλάκα δεν έχει το παγκόσμιο χωριό μας;
Το βάζουμε φωτιά με την κλιματική αλλαγή, το τινάζουμε στον αέρα με τις «έξυπνες» βόμβες μας, το πάμε όλο και πιο δεξιά με τους πρόσφυγες που φεύγουν να γλιτώσουν από τα παραπάνω και το στριμώχνουμε στη γωνία της λιτότητας για να βγαίνουν οι προϋπολογισμοί. Αν είχα χιούμορ (που δεν έχω) θα έλεγα ότι ο πλανήτης είναι μια μικρογραφία του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Άλλωστε οι ημεδαπές ελίτ ήταν πάντοτε πρωτοπόρες, στην ηλιθιότητα θα κόλλαγαν…
