Την 30/1/22 ο πρωθυπουργός από του βήµατος της Βουλής παραβίασε το τεκµήριο αθωότητας και αναφερόµενος σε δηµοσιογράφους, ως προς τους οποίους είναι εκκρεµής η δικαστική έρευνα για ποινικά αδικήµατα, εξέφρασε τη βεβαιότητά του για την ενοχή τους και µάλιστα µε ιδιαίτερη εµπάθεια (συµµορία – υπόκοσµος κ.λπ.). Με τον τρόπο αυτό ηθέλησε να προκαταλάβει τη δικαστική κρίση και να υποδείξει στο ∆ικαστικό Συµβούλιο ποια θα πρέπει να είναι η απόφαση που πρόκειται να εκδώσει. Αυτό συνιστά καταφανή προσπάθεια χειραγώγησης των δικαστών και πλήρη έλλειψη σεβασµού προς την ανεξαρτησία της ∆ικαιοσύνης.
Και δύο ηµέρες αργότερα, την 1/2/22, ο πρωθυπουργός επισκέφθηκε την Εθνική Σχολή ∆ικαστικών Λειτουργών και απευθυνόµενος προς τους αποφοίτους της Σχολής ανέφερε ότι «στο πρόσφατο παρελθόν υπήρξαν ωµές παρεµβάσεις της πολιτικής εξουσίας στο έργο σας». Και τους συνέστησε «να κλείσουν τα αυτιά τους σε
οποιαδήποτε απειλή».
Τίθεται το εύλογο ερώτηµα: Τόσο πολύ και µε τόσο προκλητικό τρόπο υποτιµά ο πρόεδρος της εκτελεστικής εξουσίας τη νοηµοσύνη των δικαστικών λειτουργών και όλων των Ελλήνων πολιτών; Και επίσης τίθεται το εύλογο ερώτηµα εάν εννοούσε τις απειλές που εκτοξεύονταν από µερικούς από τα ελεγχόµενα πολιτικά πρόσωπα αναφορικά µε το σκάνδαλο Νοvartis και τις µηνύσεις που κατέθεσαν τα ίδια αυτά πρόσωπα κατά των εισαγγελέων που διενεργούσαν την έρευνα.
Σε καµία άλλη χώρα τα πολιτικά και άλλα δηµόσια πρόσωπα που ελέγχθηκαν για διαφθορά δεν διανοήθηκαν να «απειλήσουν» καταθέτοντας µηνύσεις εναντίον των εισαγγελέων και ανακριτών που ερευνούσαν τις υποθέσεις τους και εναντίον των δικαστών που τους εδίκασαν (π.χ. ο πρόεδρος της Γαλλίας Σαρκοζί, ο πρόεδρος του Ισραήλ Νετανιάχου, ο πρόεδρος της Ισπανίας Ραχόι, ο πρόεδρος της Ολυµπιακής Επιτροπής της Βραζιλίας Νούζµαν, ο κυβερνήτης του Ρίο Καµπράλ κ.λπ.).
Με τις µηνύσεις, τις κατατεθείσες από ορισµένους από τους ελεγχόµενους για το σκάνδαλο Novartis πολιτικούς, εναντίον των εισαγγελέων κατά της διαφθοράς, κατά τη διάρκεια της διενεργούµενης από τους εν λόγω εισαγγελείς σχετικής έρευνας, καθώς και µε τις λεκτικές απειλές κάποιου εκ των ελεγχόµενων υπουργών, µε αποκορύφωµα την αναφερθείσα στην αρχή του παρόντος δηµόσια παρέµβαση – υπόδειξη του πρωθυπουργού, προκλήθηκαν δικαιολογηµένα ερωτήµατα και υπόνοιες στους πολίτες ως προς το εάν οι διατάξεις των εισαγγελέων περί αρχειοθέτησης των υποθέσεων αυτών είναι αποτέλεσµα αµερόληπτης κρίσης ή είναι άραγε προϊόν πολιτικών παρεµβάσεων και απειλών. Ετσι έπληξαν και µε τον τρόπο αυτό την αξιοπιστία και το κύρος της ∆ικαιοσύνης, για την οποία, κατά τα λοιπά και κατά περίπτωση, εκφράζουν το ενδιαφέρον τους.
Οι ακέραιοι δικαστικοί λειτουργοί, οι οποίοι σέβονται την ιδιότητά τους (και έτσι είναι στη συντριπτική πλειοψηφία τους, µε λίγες εξαιρέσεις), έχουν επίγνωση του χρέους τους και δύνανται να διαφυλάττουν οι ίδιοι το κύρος της θεσµικής τους θέσης και την ανεξαρτησία της ∆ικαιοσύνης. ∆εν χρειάζονται συστάσεις και υποδείξεις από τα µέλη της κυβέρνησης και µάλιστα από τα συγκεκριµένα πρόσωπα, τα οποία κατ’ επανάληψη έχουν προσβάλει τη ∆ικαιοσύνη και τους λειτουργούς της. Εξαρτάται, λοιπόν, από τους ίδιους τους δικαστές και εισαγγελείς να αποδεικνύουν εµπράκτως ότι η ∆ικαιοσύνη είναι πράγµατι ανεξάρτητη και να µη δίνουν δικαιώµατα για δυσµενή σχόλια µε την έκδοση αποφάσεων οι οποίες, λόγω των αντιφάσεων και των προφανών σφαλµάτων τους, δεν πείθουν για την ορθότητά τους. Πρέπει να επιδεικνύουν σθένος και γενναιότητα και να «απωθούν» τυχόν πιέσεις και παρεµβάσεις, από οποιονδήποτε κι αν προέρχονται.
Ακούστε, κύριε πρωθυπουργέ!
Η Βασιλική Θάνου – Χριστοφίλου είναι επίτιμος πρόεδρος Αρείου Πάγου, πρώην πρωθυπουργός
