Η προσπάθεια ενοχοποίησης του θύματος ήταν κάτι που θεωρητικά όλοι περιμέναμε ότι θα συμβεί σχετικά με τον βιασμό και τη δολοφονία της 21χρονης φοιτήτριας στη Ρόδο.
Αν και στη συγκεκριμένη περίπτωση, το θύμα, εξαρχής παρουσιάστηκε ως γόνος καλής οικογενείας, προκειμένου να τονιστεί ο καθωσπρεπισμός που επιβάλλεται από το σάπιο μυαλό αυτής της κοινωνίας, στο οποίο επικρατεί η άποψη «τα θελε ο κώλος της» σχεδόν για όλα τα ανάλογα περιστατικά.
Αν λοιπόν είσαι σεμνή κορίτσι από σπίτι ή ακόμα καλύτερα και παρθένα, τότε ναι μπορείς να θεωρηθείς θύμα. Οτιδήποτε παραπάνω λειτουργεί ως ενοχοποιητικό στοιχείο.
Παρόλα αυτά ξέρουμε πολύ καλά πως όταν κάποιος θέλει να λοιδορήσει θα το κάνει.
Και ο αρθρογράφος που θα ασχοληθούμε παρακάτω κάνει αυτό ακριβώς. Λοιδορεί.
Με ένα εμετικό κείμενο, στο οποίο καλεί όλες τις νέες γυναίκες να παραδειγματιστούν (!) από το τραγικό συμβάν και να προσέχουν το πως φέρονται και τι φοράνε, προσπαθεί να επιρρίψει ευθύνες στην 21χρονη Ελένη Τοπαλούδη γιατί… «τι δουλειά είχε με αυτούς τους δύο;»
Έχει ένα δίκιο, συνήθως οι βιαστές γράφουν στο μέτωπο ένα μεγάλο ΒΙΑΣΤΗΣ.
«Η άτυχη κοπέλα ήταν προφανώς μια καλή μαθήτρια και πέρασε στο πανεπιστήμιο σε ένα πανέμορφο νησί. Ήθελε να κάνει τη ζωή της. Απόφασή της. Ανέλαβε και τα ρίσκα της» γράφει.
Αφού, εξηγεί το απαραίτητο ήταν καλή μαθήτρια -γιατί αν δεν ήταν θα υπήρχε και ένας λόγος παραπάνω για να βιαστεί και να δολοφονηθεί ας πούμε – καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αφού ήθελε να ζήσει τη ζωή της (ο τόνος φανταζόμαστε πως είναι κάπως ειρωνικός), ανέλαβε τα ρίσκα της. Λέει ανέλαβε τα ρίσκα της. Το λέει.
Ναι. Ανέλαβε τα ρίσκα της να γεννηθεί γυναίκα.
Στη συνέχεια φυσικά κατηγορεί το θύμα υποστηρίζοντας πως «δεν έπρεπε ποτέ να επιβιβαστεί σε ένα βανάκι με πρακτικά δύο αγνώστους και προορισμό ένα εξοχικό στο μέσω του χειμώνα».
«Τα παιδιά όταν αρχίζουν να ενηλικιώνονται βγαίνοντας από το σπίτι, μας αρέσει ή όχι, πρέπει να είναι υποψιασμένα. Τα κορίτσια ένα επίπεδο περισσότερο. Μερικές ελκυστικές φωτογραφίες, ένα στιλ οικειότητας και δε θέλει πολύ να βρεθεί ένας άνθρωπος στο στόχαστρο νταγκλαράδων που γύμνασαν το σώμα αλλά όχι το μυαλό και την ψυχή».
Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο συγκεκριμένος λέει ότι η 21χρονη ήταν, ελαφρώς, ανυποψίαστη, πράγμα για το οποίο ευθύνεται η οικογένειά της που δεν την πονήρεψε. Όσο για τις φωτογραφίες και για την οικειότητα, από μόνα τους αποτελούν, για τον ίδιο, πειστήριο ενοχής. Γιατί αν ο άλλος είναι βιαστής δεν φταίει αυτός, φταις εσύ που προκαλείς, που βγάζεις σέλφι με τα χείλια σουφρωμένα, που φοράς μίνι και που μιλάς σε κάποιον όταν τον γνωρίζεις.
Κουλτούρα του βιασμού. Τόσο απλά, τόσο τραγικά και τόσο σιχαμένα.
Αξίζει να επισημανθεί πως απόψεις σαν κι αυτή, είναι από τους βασικότερους λόγους που τα εν ζωή θύματα σεξουαλικών επιθέσεων, δεν καταγγέλλουν το έγκλημα. Δεν αντέχουν τον δημόσιο εξευτελισμό στον οποίο και υποβάλλονται στη δικαστική αίθουσα, όπου και οι δικηγόροι του εκάστοτε δράστη προσπαθούν να ενοχοποιήσουν το ίδιο το θύμα.
Για την ιστορία το απαράδεκτο αυτό κείμενο, γράφτηκε από κάποιον Στρατή Μαζίδη και δημοσιεύτηκε στο freepen.gr.
