Ο χρόνος των αυτοδιοικητικών εκλογών του Οκτωβρίου πλησιάζει και πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι το πολιτικό κλίμα το τελευταίο διάστημα είναι αρκετά βαρύ, με βασικότερο ζήτημα τον έντονο κίνδυνο της αποχής των πολιτών από τις κάλπες. Παραδοσιακά στις τελευταίες αναμετρήσεις, εξάλλου, έχουμε δει τη συμμετοχή να μειώνεται. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τις νομοθετικές παρεμβάσεις της ΝΔ κατά την προηγούμενη θητεία της που είχαν θύμα τους την τοπική αυτοδιοίκηση και τον τρόπο λειτουργίας της αυτοδιοικητικής πλειονότητας, δρα αποτρεπτικά.
Αν εξετάσουμε από πιο κοντά τα νομοθετήματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, θα δούμε μεταξύ άλλων την αλλαγή στα κοινοτικά συμβούλια και την ενδυνάμωση των οικονομικών επιτροπών με αξιοσημείωτη αύξηση αρμοδιοτήτων, στοιχεία που συνεργούν στην αποδυνάμωση της αυτοδιοίκησης.
Αναλογιζόμενοι, τώρα, τον τρόπο που λειτουργούν οι περισσότερες τοπικές διοικήσεις εύκολα καταλαβαίνουμε ότι φέρονται ως τυπικοί διαχειριστές κονδυλίων και εφαρμοστές κεντρικών οδηγιών και νόμων. Δυστυχώς έχουν εκλείψει οι δεσμοί που υπήρχαν παλαιότερα, γι’ αυτό και πλέον παρατηρούμε οι δημότες να ενδιαφέρονται ολοένα και λιγότερο για τα θέματα της πόλης τους.
Ως εκ τούτου, είναι στοίχημα όλων μας όχι μόνο να αυξηθεί η συμμετοχή αλλά να αλλάξει συνολικά ο τρόπος που οι δημότες αντιλαμβάνονται την κοινότητα ή τον δήμο τους.
Γι’ αυτή την αλλαγή δεν υπάρχει κανένα «μαγικό χάπι»· απαιτούνται κόπος, χρόνος και προσπάθεια για να επιτευχθεί.
Καταρχάς, πρέπει να είναι στόχος όλων μας να επαναπροσδιοριστεί η σχέση πολίτη – δήμου, να ανακτήσουν το ενδιαφέρον τους οι συμπολίτες μας για το τι συμβαίνει γύρω τους. Αυτό θα γίνει, θεωρώ, οικοδομώντας σε νέα βάση τη σχέση δημοτών – τοπικών εκπροσώπων και κυρίως αναπτύσσοντας μια αμφίδρομη επαφή διαλόγου και συνεργασίας. Οι πολίτες θα ανακτήσουν το ενδιαφέρον τους βλέποντας πως υπάρχουν αυτοδιοικητικά παραδείγματα ανθρώπων που θέλουν να διεκδικήσουν τη βελτίωση της καθημερινότητας μέσω πιέσεων προς την κυβέρνηση, με σχέδιο, γνώση και όραμα για την πόλη τους.
Αν επικεντρωθούμε στην περίπτωση του Πειραιά, θα έλεγα πως είναι απαραίτητο να σκύψουμε πάνω σε ζητήματα που ταλαιπωρούν τους συμπολίτες μας καθημερινά, όπως η έλλειψη πρασίνου και χώρων άθλησης, το κυκλοφοριακό, η γήρανση των σχολικών κτιρίων, τα προβλήματα των δομών υγείας, αρκετά περιβαλλοντολογικά ζητήματα, καθώς και υπερτοπικά θέματα όπως η ακρίβεια, τα «κόκκινα» δάνεια, η ανεργία, οι αποκοπές ενέργειας και ύδρευσης, η φτώχεια, η διαχείριση των απορριμμάτων.
Εχω τη μεγάλη χαρά τον Οκτώβρη να είμαι υποψήφια δημοτική σύμβουλος με την παράταξη ΑλλάΖΟΥΜΕ τον Πειραιά για Ολους και Ολες, με επικεφαλής τον Γιώργο Γαβρίλη, έναν άνθρωπο που έχει γνώση, τεράστια εμπειρία και σχέδιο για την πραγματική αλλαγή προς όφελος όλων στον Πειραιά. Αυτή, λοιπόν, την προεκλογική περίοδο βλέποντας την πολιτική από μια άλλη σκοπιά νιώθω την ανάγκη να σημειώσω ότι με όρους συλλογικότητας, συγκλίσεων και μεθοδικότητα μπορεί ο Πειραιάς –κάτι που ισχύει για όλες τις πόλεις– να κάνει την υπέρβαση να κλείσει κάθε εκκρεμότητα του παρελθόντος σε ζητήματα περιβάλλοντος, διαχείρισης πολιτιστικής κληρονομιάς, δημόσιας υγείας και εκπαίδευσης, να αναπτύξει μια νέα σχέση πόλης – λιμανιού, να δομήσει δίκτυα στήριξης των ασθενέστερων και να ξαναφέρει τους πολίτες κοντά στην πόλη.
*Η Φωτεινή Μπακαδήμα είναι τ. βουλεύτρια Β΄ Πειραιά ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, υποψήφια δημοτική σύμβουλος με την παράταξη ΑλλάΖΟΥΜΕ τον Πειραιά για Ολους & Ολες
