Μεταξύ 1910 και 1970, χιλιάδες παιδιά αυτοχθόνων που ήταν στόχοι πολιτικών εξαναγκαστικής αφομοίωσης. Τοποθετήθηκαν σε ιδρύματα ή λευκές ανάδοχες οικογένειες.
Μερικοί ήταν μόλις λίγων μηνών όταν αποχωρίστηκαν βίαια την αγκαλιά των γονιών τους. Μερικοί από αυτούς δεν τους ξαναείδαν ποτέ. Από το 1910 μέχρι και το 1970, δεκάδες χιλιάδες παιδιά Αβορίγινων, αλλά και άλλων λαών των νήσων του Στενού του Τόρες, μεταξύ Αυστραλίας και Νέας Γουινέας, απήχθησαν από τα σπίτια τους για να τοποθετηθούν σε ιδρύματα για λευκά παιδιά ή ανάδοχες οικογένειες, ως μέρος των επίσημων πολιτικών αφομοίωσης. Την Πέμπτη 5 Αυγούστου, μετά από μακρά κινητοποίηση της «κλεμμένης γενιάς», η κυβέρνηση της Αυστραλίας ανακοίνωσε ότι επρόκειτο να αποζημιώσει χιλιάδες θύματα.
«Θέλω απλώς να πω πόσο με συγκινεί προσωπικά. Είναι μια σημαντική αναγνώριση. Γνωρίζω, ωστόσο, ότι υπάρχουν πολλοί επιζώντες που έχουν πεθάνει περιμένοντας αυτήν την αναγνώριση, με τη μητέρα μου να είναι μία από αυτές », δήλωσε πολύ συγκινημένος, ο Πατ Τέρνερ, μια από τις κύριες φιγούρες των Αβορίγινων της χώρας, λίγο μετά την ομιλία από τον πρωθυπουργό Σκοτ Μόρισον. «Αυτό είναι ένα πολυαναμενόμενο βήμα» , υπογράμμισε ο Συντηρητικός πολιτικός ενώπιον του κοινοβουλίου.
«Για να πούμε, επισήμως, ότι όχι μόνο λυπούμαστε βαθιά για αυτό που συνέβη, αλλά ότι θα αναλάβουμε την ευθύνη γι ‘αυτό». Οι αρχές θα πληρώσουν 378,6 εκατομμύρια δολάρια Αυστραλίας (236 εκατομμύρια ευρώ) στα θύματα που κατάγονται από τα εδάφη που διαχειριζόταν η Κοινοπολιτεία κατά τη διάρκεια των αναγκαστικών μετατοπίσεων.
Περίπου 3.600 άτομα θα λάβουν εφάπαξ πληρωμή 75.000 δολαρίων Αυστραλίας (47.000 ευρώ) ως αναγνώριση της ζημίας που προκλήθηκε και πληρωμή 7.000 δολαρίων Αυστραλίας (4.400 ευρώ) για «θεραπευτική βοήθεια» . Θα μπορούν επίσης να πουν την ιστορία τους σε ανώτερο κυβερνητικό αξιωματούχο και να λάβουν συγγνώμη προσωπικά ή γραπτώς.
«Θύματα κακοποίησης»
Το 1997, η έκθεση Bringing Them Home (Επιστρέφοντάς τους Σπίτι), που υποβλήθηκε στους βουλευτές μετά από πανεθνική έρευνα διάρκειας άνω του ενός έτους, εκτιμούσε ότι το 10% έως 33% όλων των παιδιών Αβορίγινων και εκείνων από τα νησιά του στενού Τόρες είχαν αποχωριστεί τα σπίτια τους, κατά παράβαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Έντεκα χρόνια αργότερα, ο πρωθυπουργός Κέβιν Ραντ ζήτησε επίσημα από την κοινότητα των ιθαγενών συγχώρεση για «τους νόμους και τις πολιτικές … που προκάλεσαν τόσο πόνο, βάσανα και απώλεια».
Όμως, μέχρι στιγμής, κανένας ομοσπονδιακός ηγέτης δεν έχει απαντήσει στις αξιώσεις των επιζώντων για αποζημίωση παρά τα επανειλημμένα αιτήματά τους. Τον Απρίλιο, 800 από αυτούς είχαν ξεκινήσει συλλογική δράση εναντίον της κυβέρνησης στο Ανώτατο Δικαστήριο της Νέας Νότιας Ουαλίας.
Την Πέμπτη, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα δαπανήσει συνολικά ένα δισεκατομμύριο δολάρια Αυστραλίας (620 εκατομμύρια ευρώ) για τη χρηματοδότηση προγραμμάτων που αποσκοπούν στη μείωση των ανισοτήτων μεταξύ των αυτόχθονων πληθυσμών και των συμπατριωτών τους.
Επειδή, περισσότερο από δύο αιώνες μετά την ίδρυση της πρώτης βρετανικής αποικίας σε νότιο έδαφος, το 1788, οι Αβορίγινες εξακολουθούν να υποφέρουν από πληθώρα κακουχιών που σχετίζονται με την ακραία φτώχεια: ανεργία, αλκοόλ, ναρκωτικά, υψηλά ποσοστά φυλακίσεων και αυτοκτονία, ενώ το προσδόκιμο ζωής είναι δέκα χρόνια χαμηλότερο από αυτό των υπόλοιπων Αυστραλών.
Το 2018, οι αρχές μπορούσαν να παρατηρήσουν μόνο την αποτυχία της πολιτικής που ξεκίνησε το 2008 για να «γεφυρώσει το χάσμα», αλλά η οποία δεν κατάφερε να μειώσει τις ανισότητες στην εκπαίδευση, την υγεία ή την απασχόληση. Στη συνέχεια, η κυβέρνηση αποφάσισε να εμπλέξει τους διάφορους ιθαγενείς οργανισμούς περισσότερο στην ανάπτυξη και την εφαρμογή μιας νέας στρατηγικής που χωρίζεται σε 17 κοινωνικοοικονομικούς στόχους.
Είναι τώρα προικισμένο με σημαντικούς οικονομικούς πόρους. Αλλά ο δρόμος είναι μακρύς. Μελέτες έχουν δείξει ότι η «κλεμμένη γενιά» και οι απόγονοί τους είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίσουν οικονομικές δυσκολίες, να βρεθούν άστεγοι ή ακόμη και άποροι σε περιόδους κρίσης.