Πριν, μερικές ημέρες ο πρωθυπουργός επισκέφτηκε ανθρώπους που ζουν στους δρόμους, της Αθήνας, τους δικούς μας άστεγους. Ίσως, ο Μητσοτάκης, από την εποχή όπου ήταν εξόριστος στις Βερσαλλίες να νομίζει πως οι κλοσάρ είναι, τίποτα, γραφικοί, που τους αρέσει να ζουν μποέμ, ανέστιοι και χωρίς ταυτότητα. Ναι, από τον συγκεκριμένο, κι αν κρίνω από το χαμόγελο που είχε όταν τους μιλούσε, όλα τα περιμένω. Έτσι, κι αλλιώς δεν είναι η πρώτη φορά, που ο πρωθυπουργός αδυνατεί να κατανοήσει την σοβαρότητα μιας κατάστασης, πόσω, μάλλον, να την αντιμετωπίσει.
Πάνω από ένα 24ωρο η χώρα έχει παραδοθεί στην ανικανότητα και ανεπάρκεια της πιο επικίνδυνης κυβέρνησης, που έχει υπάρξει από την μεταπολίτευση και μετά. Στους 100άδες, καθημερινούς νεκρούς της πανδημίας, στα 1.200.000 στρέμματα, που έγιναν στάχτη από τις φωτιές (σύμφωνα, με τα στοιχεία του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών), στην κατάκτηση της πρώτης θέσης σε απώλεια εισοδήματος στις μικρές επιχειρήσεις και στον κόσμο της εργασίας, στην αύξηση της καταστολής και της αστυνομικής βίας και, φυσικά, στις πρόσφατες πολιτικές διώξεις δημοσιογράφων, έρχονται να προστεθούν τα λάθη και οι παλινωδίες στην αντιμετώπιση των καιρικών φαινομένων, που μπορεί να είναι έντονα, αλλά όχι, απρόοπτα, μιας και υπήρξε ενημέρωση, από τους αρμόδιους φορείς, τις προηγούμενες ημέρες. Με λίγα λόγια είχαν πάνω από 20 λεπτά να οργανωθούν και να προνοήσουν…
Θέλοντας να αλλάξει την πολιτική ατζέντα ο πρωθυπουργός έκανε ολόκληρο σόου με την παραλαβή των μαχητικών αεροσκαφών Rafale. Αγιαστούρες, κορδώματα και ντροπή καμία. Την ώρα που το ΕΣΥ αιμορραγεί, η παιδεία διαλύεται, οι λογαριασμοί και οι φόροι πνίγουν τα νοικοκυριά, ο Μητσοτάκης και όλη του η κουστωδία βαράνε παλαμάκια. Όσο, δυνατά, όμως, κι αν τα χτυπήσουν δεν θα μπορέσουν να καλύψουν την οργή των πολιτών. Των χιλιάδων πολιτών, που βρέθηκαν εγκλωβισμένοι στις οδικές αρτηρίες και παγιδευμένοι στην αδιαφορία της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Γιατί δεν έστειλε τα Rafale να ανοίξουν τους δρόμους;
Αναρωτιέμαι, στα αλήθεια, τι θα έλεγε ο πρωθυπουργός σήμερα σε όλους τους συνανθρώπους μας που βρίσκονται στο δρόμο; Τι θα τους ρωτούσε και ποιες υποσχέσεις θα τους έδινε; Ίσως, να τον βοηθούσε σε αυτό και ο ανιψιός του, ο Κώστας Μπακογιάννης. Ούτε, ένας μήνας δεν έχει περάσει από την συναυλία στο Λυκαβηττό, όπου ο δήμαρχος Αθηνών πέταξε τόσα χρήματα την ώρα που σε κάθε στενό αυτής της πόλης βλέπουμε ανθρώπους να δίνουν καθημερινό αγώνα για να επιβιώσουν. Ποιος ξέρει μπορεί να τους έλεγε λαϊκιστές… του αρέσει, άλλωστε, του δημάρχου αυτή η λέξη.
Όλο το βράδυ παρέμειναν άνθρωποι στο δρόμο, σε αυτές τις άγριες συνθήκες. Πολλές περιοχές δεν έχουν ρεύμα, κανένας από τον κρατικό μηχανισμό δεν φάνηκε και ο πρωθυπουργός άφαντος. Για άλλη μια φορά το πήραν πάνω τους κάποιοι εθελοντές που προμήθευαν τους εγκλωβισμένους με νερό και κάτι να φάνε. Και από πάνω νομίζουν πως θα τους πετάξουν 2000 € χαρτζιλίκι για να τους βουλώσουν τα στόματα.
Η κακοκαιρία «Ελπίς» θα φύγει. Θα μας ταλαιπωρήσει, αλλά θα φύγει. Αυτό που πρέπει να μας απασχολεί είναι πότε θα απαλλαγούμε από τον Μητσοτάκη και την συμμορία του. Ως πότε θα ανεχόμαστε να αποφασίζει για εμάς ότι πιο βορβορώδες υπάρχει στην ελληνική πολιτική σκηνή; Ως πότε θα κάνουμε πως δεν βλέπουμε πως μας κυβερνούν ανίκανοι και επικίνδυνοι, κατώτεροι των περιστάσεων; Πόσα, ακόμα, πρέπει να χαθούν, μέχρι, να τερματίσει την 4ετή εκλογική κούρσα θανάτου ο Μητσοτάκης;
