Στον απόηχο της απολογίας του Πέτρου Φιλιππίδη και εν αναμονή της εισαγγελικής αγόρευσης σήμερα, Παρασκευή, επί της ενοχής του, οι δεκαετίες που μετρά η ενασχόληση μου με το δικαστικό ρεπορτάζ αλλά κυρίως η συνείδηση μου, δεν μου επιτρέπουν να μην τοποθετηθώ για όσα άκουσα, για όσα είδα, για όσα κατάλαβα κατά τη διάρκεια του πολύωρου μονολόγου του κατηγορούμενου ηθοποιού αλλά και των ερωτήσεων που του υπέβαλλαν στη συνέχεια μέλη του δικαστηρίου.
Βρέθηκα έξω από το δικαστήριο, πολύ νωρίς το πρωί, δύο ώρες τουλάχιστον πριν εμφανισθεί, αργοπορημένος, ο Π. Φιλιππίδης συνοδευόμενος από τους συνηγόρους, τη σύζυγο και τον γιο του.
Οι τρεις μηνύτριες, ήταν ήδη εκεί.
Αυτές ,που αργότερα αποκάλεσε στην απολογία του «εθελόντριες» στο σχέδιο… εξόντωσης του που «εξύφαναν γνωστοί ηθοποιοί», πίσω από τις κλειστές πόρτες ενός δικηγορικού γραφείου. Εξυψώνοντας τες, με αυτόν τον χαρακτηρισμό, κι όχι μειώνοντας τες,όπως ήταν η πρόθεση του, αγνοώντας προφανώς την πραγματική έννοια του εθελοντισμού.
Διαβάστε επίσης: Δίκη Φιλιππίδη: Η ώρα της απολογίας για τον ηθοποιό στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο (Photos)
Τρεις μικροκαμωμένες, νεαρές και όμορφες γυναίκες, με φανερά στα πρόσωπα τους τα σημάδια της αγρύπνιας από την αγωνία για όσα επρόκειτο να ακούσουν από το στόμα του ανθρώπου που κατήγγειλαν επίσημα στις αρχές, κι όχι ανώνυμα και με αλλοιωμένες φωνές στα τηλεοπτικά πάνελ , ως τον άνθρωπο που αποπειράθηκε να βιάσει τις δύο και ολοκλήρωσε την εγκληματική πράξη με την τρίτη .
Τρεις γυναίκες που περνούν μήνες τώρα τη βάσανο του ακροατηρίου , χωρίς να έχουν λείψει λεπτό, χωρίς να έχουν μεταφέρει την διαδικασία της ποινικής απόδειξης στα κανάλια, και οι οποίες όχι απλώς δεν έχουν κερδίσει κάτι από την στάση τους αυτή, όχι απλώς δεν έχουν εξαργυρώσει με τον οποιονδήποτε τρόπο τις καταγγελίες τους , αντιθέτως έχουν χάσει πολλά και σε προσωπικό και σε επαγγελματικό επίπεδο .
Στο πλευρό τους βρέθηκαν και την κρίσιμη αυτή στιγμή ,οι τρεις λαμπερές πρωταγωνίστριες, Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, Λένα Δροσάκη και Πηνελόπη Αναστασοπούλου , οι οποίες μπήκαν στο δικαστήριο πιασμένες χέρι -χέρι.
Είναι οι γυναίκες που ευθαρσώς, επωνύμως , όταν άνοιξε ο Ασκός του Αιόλου με το κίνημα metoo να φωτίζει τα σκοτάδια του καλλιτεχνικού χώρου , κατήγγειλαν για σεξουαλική παρενόχληση και κακοποιητικές συμπεριφορές τον δημοφιλή και ισχυρό μέχρι τότε άνθρωπο του θεάτρου, Πέτρο Φιλιππίδη. Οι δικές τους υποθέσεις δεν είχαν ποινική υπόσταση καθώς τα όποια τελεσθέντα αδικήματα είχαν υποπέσει σε παραγραφή.
Το βάρος αυτό το σήκωσαν τα άλλα τρία κορίτσια , επίσης ηθοποιοί , επίσης λαμπερά και ταλαντούχα πλάσματα, αυτά που κατά την απολογία του ο Πέτρος Φιλιππἰδης σκιαγράφησε ως …κομπάρσους του επαγγέλματος, με μικρά βιογραφικά, που δεν δίστασαν να τον προσεγγίσουν ερωτικά , με ιδιαίτερη φορτικότητα μάλιστα στη μία περίπτωση, προκειμένου αυτός ο επιτυχημένος και με διασυνδέσεις στον χώρο καλλιτέχνης να τους βρει δουλειές.
Κι αφού έγινε ότι έγινε, όχι απλώς με τη θέληση τους αλλά και με …δική τους πρωτοβουλία, ο Πέτρος Φιλιππίδης που δεν είχε ανάγκη , όπως υποστηρίζει, να πιέσει για ερωτική παρέα καθώς ο ερωτισμός από τις πολλές θαυμάστριες του ξεχείλιζε στα καμαρίνια , και δουλειές δεν τους βρήκε και έσβησε από το μυαλό του την ασημαντότητα της ύπαρξης τους.
Το πρωί της απολογίας του Πέτρου Φιλιππίδη και αυτά τα κορίτσια μπήκαν στην δικαστική αίθουσα πιασμένα χέρι -χέρι …και αυτά τα κατέγραψε ο φωτογραφικός φακός αλλά και οι τηλεοπτικές κάμερες .Η δική τους φωτογραφία όμως δεν έγινε viral , όπως των Παπαχαραλάμπους, Δροσάκη και Αναστασόπουλου που όλοι γνωρίζουν ότι κατήγγειλαν τον Πέτρο Φιλιππίδη, καθώς η πλειοψηφία του κόσμου αγνοεί ότι υπάρχουν κι ακόμα τρεις που σηκώνουν επίσης ένα σταυρό ,ακόμα μεγαλύτερο, ακόμα πιο επώδυνο . Για την κοινή γνώμη αυτά τα τρία κορίτσια που δεν έχουν εκφραστεί δημόσια παρά μόνο μέσα στην δικαστική αίθουσα και περιμένουν με σεβασμό την ετυμηγορία της Δικαιοσύνης, δεν έχουν μορφή και όνομα.
(ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ/EUROKINISSI)
Οι άθλιες συνθήκες της δικαστικής αίθουσας
Όποιος κι αν είναι ο κατηγορούμενος, ότι κι αν του καταλογίζεται , ότι κι αν λέει , η ώρα της απολογίας του είναι ιερή.
Ο Πέτρος Φιλιππίδης ευτύχησε να τύχει του προσήκοντα σεβασμού από όλους τους παράγοντες της δίκης . Συντετριμμένος για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει μίλησε εκτός κειμένου χωρίς διακοπές και ιδιαίτερες εντάσεις. Πρώτες απ΄ όλους τον σεβάστηκαν οι ίδιες οι τρεις μηνύτριες ,που ήταν σε απόσταση αναπνοής από τον κατηγορούμενο ,άκουσαν προσβολές και απαξιωτικούς υπαινιγμούς και δεν έβγαλαν άχνα. Στριμωγμένες ,μέσα σε μια δικαστική αίθουσα που χωράει ελάχιστους ανθρώπους και βάζει προσκόμματα στην συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της δημοσιότητας της δίκης καθώς αποκλείει , όπως ορίζεται, τη δυνατότητα στον κάθε πολίτη να παρακολουθεί ανεμπόδιστα τις δικαστικές συνεδριάσεις.
Η απολογία του Πέτρου Φιλιππίδη ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε , με τις μηνύτριες , τους δημοσιογράφους, όλους τους παράγοντες της δίκης, να ασφυκτιούν σε έναν χώρο που δεν συνάδει με την σπουδαιότητα των υποθέσεων οι οποίες δικάζονται από Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο. Όσο για το κοινό, ελάχιστοι ήταν αυτοί που κατάφεραν να παραμείνουν στην αίθουσα των ελάχιστων τετραγωνικών μέτρων.
Σεβασμός στη γυναίκα… αλα καρτ
Ας πάμε όμως τώρα στο περιεχόμενο της απολογίας του ηθοποιού ,που στόχευσε στο θυμικό , κυρίως των ενόρκων, και ο οποίος δεν στριμώχτηκε ,όπως πολλοί ανέμεναν ότι θα γίνει, από τις λίγες ερωτήσεις που του υπέβαλλε η έδρα του δικαστηρίου αν και ήταν στην πλειοψηφία τους εύστοχες, καθώς εστίαζαν σε κομβικές αντιφάσεις των ισχυρισμών του, τόσο σε σχέση με όσα είχε πει στην προδικασία, όσο και με την δια ζώσης “μαρτυρία” του.
Η ποινική αποτίμηση της απολογίας του και εν γένει της υπόθεσης είναι δουλειά της εισαγγελέα της έδρας που θα προτείνει και τελικώς του δικαστηρίου των τριών τακτικών και των τεσσάρων λαικών δικαστών (ενόρκων) οι οποίοι θα εκδώσουν ετυμηγορία για την ενοχή ή την απαλλαγή του κατηγορουμένου για όλα ή για κάποια σκέλη του κατηγορητηρίου. Θα κρίνουν δηλαδή με την πρωτόδικη απόφαση τους αν ο Πέτρος Φιλιππίδης υπήρξε ή όχι βιαστής.
Η δημοσιογραφική ματιά , απ΄ την άλλη, μπορεί να καταδείξει κενά, αντιφάσεις, ασάφειες, αξιολογώντας τη “γενική εικόνα” της απολογίας και κάποιες λεπτομέρειες ,που δείχνουν πολλά για την προσωπικότητα και κυρίως για την ειλικρίνεια του κατηγορούμενου.
Έχουμε και λέμε :
-Κύριο μέλημα του Πέτρου Φιλιππίδη ήταν να καταδείξει πόσο αγαπά και κυρίως πόσο σέβεται τις γυναίκες.
Ακούσαμε λοιπόν για τους οίκους ανοχής που ήταν κοντά στο πατρικό του σπίτι , τις καλές σχέσεις που είχε με τις σεξεργάτριες , που μεγάλωσε δίπλα τους και τις χαιρετούσε ,την βαθιά εκτίμηση, την αγάπη και τον θαυμασμό που έτρεφε για όλες τις γυναίκες. Μίλησε για τον γυναικείο πόνο που τον στιγμάτισε όταν αρρώστησε η μητέρα του , για την κουμπάρα του ,γνωστή ηθοποιό , που όταν ήταν έγκυος κι έπαιζαν μαζί στο θέατρο της είχε κρεβατάκι για να ξεκουράζεται και περίμενε ένα νεύμα της για να σταματήσει τα πάντα σε περίπτωση που δεν ήταν καλά.
Πολύ συγκινητική πραγματικά η αφήγηση του.
Kαι ακόμα πιο πολύ υποκριτική… Ο ίδιος έχει παραδεχτεί ότι ήταν άπιστος στον γάμο του και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό και τόσο φανερά που το γνώριζαν όλοι στο θέατρο, έναν χώρο στον οποίο κινούνταν και η επίσημη σύντροφος της ζωής του, η σύζυγος του.
Πάνω σ΄ αυτή του τη συμπεριφορά άλλωστε, του …μη σεβασμού προς τη σύζυγο του, δόμησε και την υπερασπιστική του γραμμή περί συνωμοσίας.
«Έκανα μία ζωή , είπε στην απολογία του, που παρέπεμπε σε αυτό που ήθελαν. Δεν κρυβόμουν…».
Σκόνη στον άνεμο λοιπόν το λογύδριο του περί σεβασμού στην γυναίκα. Θα μου πείτε; Είναι ποινικά κολάσιμη η απιστία ή είναι ένδειξη ενοχής του για το βαρύ κατηγορητήριο που αντιμετωπίζει ; Προφανώς και όχι…
Ο ύμνος του όμως για το γυναικείο φύλλο και η σπουδή του να καταδείξει ένας σεβασμό που είχε ακυρώσει , με το κατά συρροή και κατ΄ εξακολούθηση «αμοιβαίο φλερτ» με συναδέλφους του ,ήταν ένα πέραν πάσης αμφιβολίας ψέμα που εκστόμισε απολογούμενος στους δικαστές.
Σε άλλο σημείο της απολογίας του, μίλησε για το Πολυτεχνείο που δεν το έζησε γιατί ήταν 12 ετών, αλλά και για τους αγώνες που έκανε στην ενήλικη ζωή του «για τα δικαιώματα των ανθρώπων, των εργαζομένων, των φοιτητών, των μαθητών» αλλά και στο θέατρο όπου ήθελε «πάντα το καλύτερο για όλους]. Παρόλα αυτά, αν και σημαίνον πρόσωπο στον χώρο του, ουδέποτε βγήκε μπροστά να μιλήσει για τα κακώς κείμενα, παρά μόνο τώρα που κατηγορείται ο ίδιος σε μια αποστροφή του λόγου του , και χωρίς να κατονομάσει πρόσωπα και πράγματα, αναφέρθηκε σε «τέρατα που έχουν γίνει με σκηνοθέτες στο Εθνικό Θέατρο», για να αναρωτηθεί μάλιστα «που είναι όλοι αυτοί» ; Εν ολίγοις, «γιατί δικάζομαι εγώ κι όχι και τόσοι άλλοι»;
Παράλληλα, άφησε και υπαινιγμούς για πρόσωπα του θεάτρου , με τα οποία προφανώς είχε στενές σχέσεις στο παρελθόν, που δεν τόλμησαν να παρουσιαστούν στο δικαστήριο για να τον υποστηρίξουν λέγοντας μάλιστα ότι κάποιοι από αυτούς «έχουν λερωμένη τη φωλιά τους».
Σε ρόλο… οσιομάρτυρα που ξέρει και δεν μιλά
Το ενδεικτικότερο όμως σημείο της ένδειας των υπερασπιστικών του ισχυρισμών ,κυρίως απέναντι στις γυναίκες που τον μήνυσαν ,και των οποίων οι μαρτυρίες είναι ο βασικός κορμός της δικογραφίας, είναι δύο πράγματα:
-«Γεγονότα» σημαντικά που θυμήθηκε να αναφέρει μόνο στη απολογία του στο δικαστήριο αναφορικά με την γνωριμία τους, όπως πχ για τρίτα πρόσωπα που συνετέλεσαν σε αυτήν, αλλά κυρίως η παράλογη άρνηση του, την ύστατη αυτή στιγμή που διακυβεύεται ακόμα και η ελευθερία του, να εισφέρει συγκεκριμένα στοιχεία για καταγγελίες που έκανε σε βάρος τους και παρέμειναν στην σφαίρα της αοριστίας.
Είπε ενδεικτικά: «Πρέπει να ψάξετε το παρελθόν της δεύτερης καταγγέλλουσας. Ψάξτε τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, αν θέλετε μια δίκαιη δίκη. Ψάξτε τις σχέσεις τους. Δε θα σας πω εγώ περισσότερα πράγματα. Έχουν έρθει δυο άνθρωποι και μου έχουν πει για δυο από τις καταγγέλλουσες που έχουν δουλέψει μαζί τους»….
Στον αντίποδα αυτής της «καταγγελίας» θα αναφέρω μόνο μια φράση που μου είπε μια από τις μηνύτριες σε μια διακοπή της διαδικασίας.
Τη ρώτησα αν γνώριζε τις άλλες δύο κοπέλες και μου απάντησε βουρκωμένη:
«Δυστυχώς, όχι. Μακάρι να τις ήξερα. Αν γνώριζα έστω τη μια και είχαμε μιλήσει μπορεί να μου το είχε εκμυστηρευθεί και να νιώθαμε πιο δυνατές να πάμε νωρίτερα να τον καταγγείλουμε».
Το επιχείρημα του… χορτάτου
Αναφορικά με τον επικίνδυνο στερεοτυπικό ισχυρισμό του ότι δεν θα μπορούσε να είναι βιαστής , δεν είχε λόγο να είναι γιατί ήταν “χορτάτος”, δεν χρειάζεται να γράψουμε πολλά. Είναι μια θέση, που ναι μεν αντιλαμβανόμαστε γιατί την επικαλείται ,πλην όμως έχει διαψευσθεί προ πολλού από την ίδια τη ζωή και έχει εμπεριστατωμένα αναλυθεί και καταρριφθεί από κοινωνιολογικής και από ψυχιατρικής πλευράς .
Οφείλω βέβαια κλείνοντας να του αναγνωρίσω ότι σε ένα σημείο της απολογίας του είπε μια φράση που αγγίζει ένα πολύ μεγάλο ζήτημα, το οποίο όμως -δυστυχώς γι αυτόν -δεν αφορά στην περίπτωση του.
Είπε ο Πέτρος Φιλιππίδης: «Σήμερα όποιος καταγγέλλει λέει υποχρεωτικά την αλήθεια».
Είναι γεγονός ότι στην εποχή μας δεν είναι λίγες φορές που άνθρωποι συκοφαντούνται αδίκως , λοιδωρούνται , κατασπαρράσσονται από μερίδα της αποκαλούμενης κοινής γνώμης που βιαστικά και άκριτα διαμορφώνει άποψη ακόμα και από μια ανάρτηση σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης μιας αδιασταύρωτης , επί σκοπώ βλάβης ενίοτε, πληροφορίας.
Στην περίπτωση όμως του Πέτρου Φιλιππίδη δεν συνέβη αυτό. Οι καταγγελίες σε βάρος του έγιναν επίσημα στη Δικαιοσύνη ,του ασκήθηκε ποινική δίωξη από εισαγγελέα, κρίθηκε προσωρινά κρατούμενος μετά την απολογία του με σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα και παραπέμφθηκε σε δίκη με βούλευμα τριμελούς δικαστικού συμβουλίου.
Σήμερα είναι ελεύθερος με περιοριστικούς όρους καθώς έγινε δεκτό το τρίτο αίτημα αποφυλάκισης του (είχαν απορριφθεί από τα δικαστικά συμβούλια τα άλλα δύο) για λόγους υγείας.
Διαβάστε επίσης:
Καταπέλτης η Λένα Δροσάκη στη δίκη Φιλιππίδη: «Αν δεν μου κάτσεις, δεν θα περάσεις»
Με τις καταθέσεις των μαρτύρων υπεράσπισης συνεχίστηκε η δίκη του Πέτρου Φιλιππίδη
