Οι αιώνες 14ος έως 17ος χαρακτηρίστηκαν από τη διαρκή επέκταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας προς δυσμάς, στη νοτιοανατολική και κεντρική Ευρώπη.
Η άλωση της Κωνσταντινούπολης ήταν η κορύφωση της οθωμανικής εξάπλωσης· και το έναυσμα νέων κατακτήσεων. Πέφτουν το Βελιγράδι το 1521 και η Ρόδος το 1522, η Αίγυπτος. Μετά την κατάκτηση των Βαλκανίων άρχισε να συγκροτείται μια διηπειρωτική αυτοκρατορία η οποία τον 16ο αιώνα έλεγχε όλες τις μεσογειακές χώρες από τις πύλες του Γιβραλτάρ και είχε εξόδους στον Περσικό Κόλπο και τον Ινδικό Ωκεανό.
Στα δύο σημαντικότερα ορόσημα της ανάσχεσης αυτής στέκεται το τεύχος που θα βρείτε ένθετο στο Hot.Doc History της Κυριακής: Στη Ναύπακτο και τη Βιέννη.
Η πολιορκία της Κύπρου κινητοποίησε τους Ευρωπαίους ηγεμόνες. Με πρωτοβουλία του πάπα Πίου Ε΄ και τη συγκατάνευση του Ισπανού βασιλιά Φιλίππου Β΄ σχηματίστηκε ο Ιερός Συνασπισμός (Sacra Liga) με σκοπό την ανάσχεσης της οθωμανικής πλημμυρίδας. Στην είσοδο του Κορινθιακού Κόλπου –εκεί κοντά που είχε γίνει και η ναυμαχία του Ακτίου- από το πρωινό της 7ης Οκτωβρίου 1571 συγκρούστηκαν ο χριστιανικός, με ναύαρχο τον Δον Χουάν τον Αυστριακό, και ο οθωμανικός στόλος. Με το πέρας της αναμέτρησης ο δεύτερος, μετρώντας χιλιάδες νεκρούς, είχε πάψει να αποτελεί πλέον αξιόμαχη απειλή για τη Δύση.
Το τέλος του οθωμανικού ντόμινο γράφτηκε έξω από τα τείχη της Βιέννης. Η δύναμη που έφτασε μπροστά στα τείχη της πρωτεύουσας των Αψβούργων στις 21 Σεπτεμβρίου 1529 αριθμούσε 120.000 στρατιώτες, με το οθωμανικό στρατόπεδο να καταλαμβάνει έκταση επταπλάσια της πόλης. Ένα μήνα αργότερα είχαν διωχθεί πέρα από τα αυστροουγγρικά σύνορα. Επανήλθαν το 1683 με νέα πολιορκία της Βιέννης αλλά απωθήθηκαν έπειτα από σκληρή μάχη στην οποία καθοριστικό ρόλο έπαιξε το πολωνικό ιππικό του βασιλιά Γιαν Σομπιέσκι. Ήταν η αρχή της παρακμής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
