Στην αρχή του πολέμου στην Ουκρανία δεν ήταν λίγοι αυτοί που πίστευαν ότι η Ρωσία θα έχει καταλάβει μέσα σε μια εβδομάδα το Κίεβο, αφού είχε την θεωρητική υπεροχή. Δεκαέξι μήνες αργότερα, η Ρωσία όχι μόνο θριαμβεύτρια δεν είναι αλλά το καθεστώς Πούτιν βιώνει μια δίχως προηγούμενο κρίση, με έναν εκ των εμπίστων του, τον Γεβγκένι Πριγκόζιν, να κάνει ανταρσία. Ο «σεφ» του Πούτιν έχει εκφραστεί ξανά κατά του Κρεμλίνου, όμως ποτέ δεν έφτασε στο σημείο να απειλεί ευθέως με εμφύλιο πόλεμο και πτώση του Πούτιν. Κάποιοι εύχονταν ή προέβλεπαν ότι η αυτοκρατορία που έχτισε ο Πούτιν θα έπεφτε από μέσα, κάτι που μένει να ιδωθεί. Πάντως αρκετοί είναι αυτοί που εκτιμούν ότι η ανταρσία του Πριγκόζιν δεν είναι αρκετή για να πέσει ο Πούτιν.
Ο Πούτιν συνέκρινε τις ενέργειες του Πριγκόζιν με αυτές που κατέλυσαν στην αρχή το ρωσικό στρατό και έπειτα το ίδιο το κράτος, το 1917. Δεν έχει άδικο, αφού ο τρόπος που οι ρωσικές μονάδες του στρατού εγκατέλειψαν μαζικά το μέτωπο κατά τη διάρκεια αυτής της στρατιωτικής κατάρρευσης μοιάζει με το παρόν.
Η προκλητική ρητορική του Πούτιν που υπόσχεται να αντιμετωπίσει αποφασιστικά αυτή την προδοσία έρχεται μετά από εβδομάδες σιωπής σχετικά με την αυξανόμενη αντιπαράθεση μεταξύ του Πριγκόζιν και του τακτικού στρατού της Ρωσίας. Η επίκληση αυτού που συνέβη το 1917 μπορεί να σημαίνει ότι ο Πούτιν συνειδητοποιεί ότι το άφησε για πολύ αργά και επέτρεψε να αναπτυχθεί μια πραγματική πρόκληση για τη σταθερότητα της εξουσίας του στη Ρωσία.
Ο Πριγκόζιν, και οι δυνάμεις μαζί του, δεν είναι σε θέση να αμφισβητήσουν άμεσα την εξουσία του Πούτιν, ακόμα κι αν το ήθελαν. Αλλά έμμεσα, έχουν ήδη δείξει την αδυναμία αυτού που θεωρούνταν απόλυτη εξουσία στη Ρωσία. Μια ένοπλη δύναμη περιφέρεται στη νότια Ρωσία και απαιτεί αναγνώριση από τις κρατικές αρχές. Αυτό απέχει πολύ από την ενότητα της εξουσίας που ο Πούτιν διακηρύττει τόσο καιρό ότι θέλει να επιβάλει.
Η κατάσταση εξακολουθεί να εξελίσσεται με γοργούς ρυθμούς. Σε οποιαδήποτε αντιπαράθεση μεταξύ των ρωσικών δυνάμεων ασφαλείας και των στρατευμάτων Wagner, πολλά μπορούν να εξαρτηθούν από το τι συμβαίνει σε τοπικό επίπεδο. Η Wagner έχει μακροχρόνια στενή σχέση με τις ειδικές δυνάμεις στρατιωτικών πληροφοριών της Ρωσίας FSB, συμπεριλαμβανομένων κοινών βάσεων και εγκαταστάσεων. Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε σε ποιο «καράβι» θα πηδήξουν αυτές οι δυνάμεις – ή οποιαδήποτε από τις άλλες μονάδες που έχουν αναπτυχθεί για να εμποδίσουν μια πιθανή κίνηση της κύριας δύναμης της Wagner περαιτέρω στη Ρωσία και προς τη Μόσχα. Μονάδες ή ομάδες από οποιαδήποτε από τις ρωσικές στρατιωτικές, παραστρατιωτικές ή μυστικές οργανώσεις που προσαρμόζουν την πίστη τους στο πλευρό του Πρισκόζιν – ή απλώς αρνούνται να τον εμποδίσουν – θα μπορούσαν να αλλάξουν γρήγορα την ισορροπία ισχύος.
Αν και είναι καλά νέα για το Κίεβο ότι ορισμένες από τις δυνάμεις της Ρωσίας θα αποσπαστούν προσωρινά, κανείς δεν πρέπει να φανταστεί ότι αυτή η εξέλιξη θα μειώσει την απειλή για την Ουκρανία και την Ευρώπη. Το επιχείρημα του Πριγκόζιν δεν είναι ενάντια στον πόλεμο – είναι με το πώς και το γιατί γίνεται. Πρόκειται για μια αντιπαράθεση για το πώς να καταστρέψουν την Ουκρανία με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο.
Η Ουκρανία θα παρακολουθεί μια ευκαιρία να μετατρέψει το εσωτερικό χάος της Ρωσίας σε πλεονέκτημα στην πρώτη γραμμή. Ακόμα κι αν η ανταρσία του Πριγκόζιν τεθεί γρήγορα υπό έλεγχο, είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει σύγχυση και αβεβαιότητα στους Ρώσους στρατιώτες και διοικητές ευρύτερα – και οι ουκρανικές επιχειρήσεις πληροφόρησης θα πρέπει να είναι ικανές να την εκμεταλλεύονται και να την εντείνουν.
Η Ρωσία έχει κινηθεί για να περιορίσει την πρόσβαση στο Διαδίκτυο για να μειώσει την εμβέλεια των ανακοινώσεων του Πριγκόζιν. Υπάρχει μια ειρωνεία στις ρωσικές αρχές που διαμαρτύρονται για την κυριαρχία της Wagner στην αφήγηση των Μέσων ενημέρωσης μετά από όλα τα χρόνια που ο Πριγκόζιν έλαβε την αρμοδιότητα να διευθύνει «φάρμες τρολ» για να κάνει ακριβώς αυτό.
Αυτή η επίδειξη της ευθραυστότητας της Ρωσίας δείχνει στη Δύση ότι μπορεί να συνεχίσει την αμέριστη υποστήριξη προς την Ουκρανία. Η πρόταση ότι η Ρωσία δεν μπορεί να ηττηθεί, και επομένως είναι καλύτερο να μην προσπαθήσουμε και αντί αυτού η «διαπραγματευτική διευθέτηση» είναι ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός, έχει τορπιλιστεί πλήρως από αυτήν την εσωτερική διαμάχη. Αλλά αυτό είναι μια προσωρινή οπισθοδρόμηση για τη Ρωσία – και η αυξημένη υποστήριξη για την Ουκρανία έχει τη δυνατότητα να επιφέρει μια μόνιμη λύση.
Μια αποσπασμένη, αποδυναμωμένη Ρωσία είναι καλά νέα για τη Δύση και την Ουκρανία. Η πρόκληση του Πριγκόζιν προς τη Μόσχα είναι μια αντιπαράθεση μεταξύ ενός ψυχοπαθή που ηγείται μιας συμμορίας δολοφόνων εγκληματιών και ενός αφεντικού της μαφίας που κάθεται στο Κρεμλίνο και μοιράζει τα πλούτη της Ρωσίας στους φίλους του.
