Η κιβωτός του Κόσμου, διοικείται από αυταρχικούς καταπιεστές. Η κυβέρνηση παρακολουθεί (μέχρι αποδείξεως του εναντίου) πολιτικούς και πολιτειακούς παράγοντες. Η διαφθορά του ελληνικού πολιτικού συστήματος «εξάγεται» τώρα πια και στο Ευρωκοινοβούλιο.
Αλήθεια, με όλα αυτά πόσοι θα παριστάνουν τους έκπληκτους, εάν στις επόμενες εκλογές στην Ελληνική Βουλή αναδειχθούν «ακραίες φωνές»; Ποιοι είναι εκείνοι που θωπεύουν τα ταπεινότερα των ενστίκτων των Ελλήνων ψηφοφόρων;
Η υπόθεση της σύλληψης της Εύας Καϊλή στις Βρυξέλλες, υπό τη κατηγορία της διαφθοράς για χάρη του Κατάρ αποδεικνύει τις βαθιές ρίζες ενός πελατειακού συστήματος, που επιβεβαιώνει την λογοδοσία πολιτικών προσώπων σε «εξωθεσμικά» κέντρα.
Ποια η ποιότητα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και μάλιστα σε κορυφαίο επίπεδο όταν βουλευτές χρηματίζονται, προκειμένου να ομολογήσουν δημόσια πως το Κατάρ είναι «εργασιακός παράδεισος»;
Αμείλικτα ερωτήματα που η απάντησή τους ουδείς γνωρίζει αν ποτέ θα αποδειχθεί ικανοποιητική. Η επιδίωξη όμως, μιας ακόρεστης δίψας για πλουτισμό με κάθε κόστος είναι τουλάχιστον προκλητική από πρόσωπα που βρίσκονται συνεχώς στην διεκδίκηση δημοσίων αξιωμάτων.
Το εκλογικό σώμα διαθέτει και μνήμη αλλά και κρίση. Ιδιαίτερα όταν αυτά τα πρόσωπα έχουν πρωταγωνιστήσει στον μύλο μιας πολιτικής ανωμαλίας, σε στιγμές που η χώρα αντιμετώπιζε κρίση ύπαρξης. Χτίζοντας καριέρες την στιγμή που η απειλή της ασύντακτης χρεωκοπίας, επικρεμόταν σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από την Ελλάδα.
Οι υποθέσεις αυτές εκθέτουν και το πολιτικό σύστημα αλλά και την χώρα. Και αναδεικνύουν την ανάγκη τα σύγχρονα ελληνικά κόμματα, να αποκτήσουν επιτέλους εκείνες τις σταθερές και αδιάβλητες διαδικασίες ανάδειξης «λαμπρών» και όχι «λαμπερών» προσώπων, που θα κοσμήσουν τα ψηφοδέλτια.
Οι επιλογές των ανθρώπων που θα έρθουν σε επαφή με τα κοινωνικά αιτήματα, δεν μπορούν να είναι αποτέλεσμα αναθέσεων καθηκόντων σε τηλεαστέρες από κομματικά κονκλάβια «κολλητών και ημετέρων». Η αστική δημοκρατία δεν θα μακροημερεύσει με φανταχτερά περιτυλίγματα «πουκάμισων αδειανών».
Η ακρίβεια, το ενεργειακό πρόβλημα και η επιδείνωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών απέχουν παρασάγγας από τις υποθέσεις διαφθοράς. Που προκαλούνται από προκατ πολιτικούς που λειτουργούν ως «υπηρέτες ξένων αφεντάδων». Στην προεκλογική αρένα όμως ευαγγελίζονται ηθικές «αρχές και αξίες». Επιβεβαιώνοντας την διγλωσσία και την υποκρισία του πολιτικού παιχνιδιού.
Η ανάδειξη ενός προσώπου σε ύπατο αξίωμα πρέπει να γίνεται με πολύ προσεκτικά βήματα. Η αλαζονεία και η έπαρση είναι κακοί σύμβουλοι. «Θολώνουν» τα κριτήρια και εξασφαλίζουν τα εισιτήρια για την αστάθεια. Και ενίοτε προς τον γκρεμό.
Ο Διονύσης Γ. Γράψας είναι ιστορικός
