Η ανατριχιαστική προτροπή του ISIS στους απανταχού σουνίτες «επιτεθείτε και σφάξτε με κάθε μέσο – μαχαίρι, αυτοκίνητο, πέτρα, σφεντόνα -, όποιον χριστιανό σταυροφόρο βρείτε μπροστά σας στις πόλεις της Δύσης», σήκωσε τις μπάρες κάθε ενδοιασμού για μια πολύ μικρή αλλά άκρως επικίνδυνη μειοψηφία ριζοσπαστικοποιημένων ισλαμιστών.
Τα τρισέγγονα της αποικιοκρατίας, παιδιά γεννημένα και μεγαλωμένα στις ανθρωπο-αποθήκες των γαλλικών μπανλιέ, των βρετανικών και βέλγικων γκέτο, βρήκαν ένα νόημα στην περιθωριοποιημένη ζωή τους: την εκδίκηση και το ματωμένο διαβατήριο για το ταξίδι εξπρές στον παράδεισο των μαρτύρων του τζιχάντ.
Φαίνεται ότι μία ανάλογη άρρητη προτροπή «άκουσαν» και κάποιοι μοναχικοί λύκοι της άλλης πλευράς του κοινωνικού αποκλεισμού, των λευκών μικροαστών ή λούμπεν προλετάριων, οι οποίοι εν θερμώ «αποφάσισαν» να πληρώσουν με το ίδιο νόμισμα. Ευτυχώς, είναι ολίγιστοι και δεν τίθεται ζήτημα συμψηφισμού. Αλλά μπορούν να κάνουν ζημιά, όπως ο 47χρονος Ντάρεν ‘Οσμπορν ο οποίος αργά το βράδυ της Κυριακής έριξε ένα νοικιασμένο φορτηγάκι πάνω σε φιλήσυχους μουσουλμάνους έξω από το τέμενος του Φίνσμπουρι Παρκ στο βόρειο Λονδίνο, σκοτώνοντας έναν άνθρωπο και τραυματίζοντας δέκα.
Καυγατζής, πότης μέχρι τελικής πτώσεως, ρατσιστής που αποκαλούσε δημοσίως «μπάσταρδο» ένα δωδεκάχρονο μαύρο αγόρι, χωρίς σταθερή δουλειά, ακόλουθος στο twitter του εθνικιστικού κόμματος Britain First, «επιθετικός» και «παράξενος», πρόσφατα χωρισμένος από την σύντροφό του, με τέσσερα παιδιά στα οποία ούρλιαζε κάθε μέρα για το παραμικρό.
Ετσι περιγράφουν γείτονες και γνωστοί τον δράστη. Η απάντηση στον ακροδεξιό μεθύστακα της διπλανής πόρτας ήρθε από την ίδια την κοινότητα του συγκεκριμένου τεμένους. Την ώρα που οι πιο θαρραλέοι είχαν ακινητοποιήσει το δράστη και υπό τη συναισθηματική φόρτιση της στιγμής απειλούσαν να τον λιντσάρουν, ο ιμάμης του τεμένους, ο Μοχάμεντ Μαχμούντ, φώναξε δυνατά και αποφασιστικά: «Να μην τον αγγίξει κανείς ! Κανείς ! Θα τον παραδώσουμε στην αστυνομία !».
Η παρέμβασή του ήταν υπόδειγμα ψυχραιμίας, σοφίας και κοινής λογικής. Ενας θανάσιμος ξυλοδαρμός του ρατσιστή τρομοκράτη, θα έβαζε στο στόχαστρο άλλων φανατικών μία ολόκληρη κοινότητα, η οποία θα χρεωνόταν την εφαρμογή του «οφθαλμόν αντί οφθαλμού».
Άλλη απάντηση: στο Βερολίνο, η ευαγγελική εκκλησία του αγίου Ιωάννη έχει παραχωρήσει εδώ και λίγο καιρό μία αίθουσά της για να στεγαστεί ένα τέμενος διαφορετικό από τα άλλα. Ένας ναός συνύπαρξης και ανεκτικότητας, αφού σε αυτόν μπορούν να συχνάζουν πιστοί όλων των μουσουλμανικών δογμάτων, σιίτες, σουνίτες και τα παρακλάδια τους, αλλά και χριστιανοί, επίσης κάθε δόγματος, καθώς και οπαδοί άλλων θρησκειών.
Στα εγκαίνια, μια χούφτα ξεροκέφαλοι ακροδεξιοί μοίραζαν φυλλάδια διαμαρτυρόμενοι για την επιχειρούμενη «ισλαμοποίηση της Γερμανίας». Τόσο τους έκοψε, τόσο κατάλαβαν. Η έμπρακτη αποδοχή του άλλου δεν χωράει στο μυαλό τους.
Υπάρχει και τρίτη απάντηση στον ακροδεξιό μεθύστακα. Το εκπληκτικό ρεύμα κοινωνικής αλληλεγγύης που φουσκώνει κάθε φορά που προκύπτει ένα τυφλό τρομοκρατικό χτύπημα. Εγινε στο Μάντσεστερ, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες, έγινε ακόμη και στην πυρκαγιά που έκανε στάχτη τον πύργο μαζικής στέγασης Γκρένφελ, στο Κένσινγκτον. Αγνωστοι ανοίγουν τα σπίτια τους σε αγνώστους, οργανώνουν αστραπιαία ομάδες ενημέρωσης στα κοινωνικά δίκτυα, σπεύδουν να βοηθήσουν δίνοντας ρούχα, τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης.
Πρώτα οι συμπολίτες, μετά οι πολιτικοί. Η χαμένη αξία του κοινοτισμού επιστρέφει στις μητροπόλεις της κρίσης – καιρός ήταν.
