«Εμείς εδώ στην Αυστρία έχουμε υποδεχτεί πάρα πολύ μεγάλο αριθμό προσφύγων τα τελευταία χρόνια, δεν θα ακολουθήσουμε τον γερμανικό δρόμο» διεμήνυσε σε αυστηρό τόνο ο ακροδεξιός Αυστριακός καγκελάριος Σεμπάστιαν Κουρτς, αρνούμενος να δεχτεί άλλους πρόσφυγες όπως έκανε η Γερμανία. «Εφόσον δεν υπάρχει αίτημα από τις Βρυξέλλες για να υποδεχτούμε πρόσφυγες, τίποτε δεν μπορεί να γίνει» ξεκαθάρισε ο υπουργός Μετανάστευσης της Σουηδίας. Οι εικόνες από την καμένη Μόρια με τους χιλιάδες πρόσφυγες και τα ανήλικα προσφυγόπουλα να κοιμούνται στους δρόμους και τα νεκροταφεία μέσα στη βρομιά δεν συγκίνησαν κανέναν για μια ακόμη φορά. Η λέξη «αλληλεγγύη» που ακούστηκε από τα χείλη των μεγαλόψυχων Ευρωπαίων περιλάμβανε τελικά μερικούς υπνόσακους, κάποια στρώματα, κουβέρτες, σεντόνια μαζί με μερικές φορητές τουαλέτες από τους γαλαντόμους Σουηδούς. Μπερδεύτηκε ανάμεσα σε συνθήκες και συμφωνίες που έφτιαξαν οι ίδιοι αλλά ποτέ δεν τήρησαν.
Δεν είναι μόνο η Αυστρία και η Σουηδία που έχουν τέτοια άρνηση. Είναι η Ολλανδία που εδώ και μήνες γυρίζει την πλάτη της στα ανήλικα προσφυγόπουλα, είναι η Ουγγαρία που ύψωσε φράχτες για τους μετανάστες, είναι η ευρωπαϊκή οικογένεια που σταματάει να είναι οικογένεια μπροστά στο πρόβλημα. Γιατί στα πρόσωπα των χιλιάδων μικρών παιδιών που κλαίνε, γελάνε, ζητάνε, παρακαλάνε, φωνάζουν, σωπαίνουν και ρωτάνε οι Ευρωπαίοι δεν βλέπουν ανθρώπους αλλά ατελείωτα προβλήματα που αρνούνται να επιλύσουν. Και τελικά η ανθρωπιά πέθανε μαζί με τον μικρό Αϊλάν, πνίγηκε μαζί με εκατοντάδες μετανάστες και κάηκε στη Μόρια.
