Η FIFPro, η παγκόσμια Ενωση Ποδοσφαιριστών έχει εκφράσει πολλές φορές τις αντιρρήσεις και τις ανησυχίες της για την υγεία των μελών της εξ αιτίας των συνεχόμενων παιχνιδιών με τους συλλόγους και τις εθνικές τους ομάδες. Αποκορύφωμα ότι είχε στείλει επιστολή στην UEFA λίγες μόνο ημέρες πριν την κατάρρευση του Κρίστιαν Έρικσεν στον αγώνα της Δανίας με τη Φινλανδία.
«Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ποδοσφαιριστές ανά τον κόσμο μας έχουν πει πόσο βαρύ και εξαντλητικό έχει γίνει το πρόγραμμα, οι συνθήκες σωματικές και πνευματικές, γύρω από έναν αγώνα, οδηγούν σε εξάντληση. Στους επόμενους μήνες θα συζητήσουμε με την FIFA ώστε να μπορέσουμε να εγγυηθούμε ένα πιο δίκαιο πρόγραμμα για τους ποδοσφαιριστές, καλύτερες συνθήκες εντός και εκτός του αγωνιστικού χώρου» ανέφερε η επιστολή της FIFPro.
Ποια ήταν η επίσημα απάντηση της UEFA σε παλαιότερη ανακοίνωση της Ενωσης; Ηταν και παραμένει, η κυνική απάντηση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας, Αλεκσάντερ Τσέφεριν; «Λιγότεροι αγώνες σημαίνουν λιγότερα έσοδα, άρα μικρότερα συμβόλαια και αποδοχές για όλους. Το θέλετε; Είσαστε έτοιμοι να το αποδεχτείτε;». Κανείς δεν απάντησε! Ούτε η Ενωση Ποδοσφαιριστών, που αναζητάει μεσοβέζικες λύσεις για λιγότερα ματς με τα ίδια ή περισσότερα χρήματα.
Τι κι αν δεκάδες ποδοσφαιριστές έχασαν τη ζωή τους στα γήπεδα; Τι κι αν κάποιοι άλλοι όπως ο Κρίστιαν Ερικσεν, γλίτωσαν από του χάρου τα δόντια, στον οποίο πήγαν αλλά επέστρεψαν; Τι κι αν τέτοια περιστατικά συμβαίνουν συχνά σε μικρές και μεγάλες κατηγορίες; Το αποτέλεσμα είναι ένα: Θρηνούμε και προσευχόμαστε για 3-4 μέρες και μετά όλα ξεχνιούνται γιατί «η ζωή συνεχίζεται». Πως; Χωρίς κανείς να σκέφτεται την ανθρώπινη ζωή, χωρίς ακόμη και οι οπαδοί να καταλαβαίνουν ότι οι ποδοσφαιριστές δεν είναι μηχανές, οι οποίες παίρνουν ένα καράβι λεφτά και θα πρέπει από το πρωί μέχρι το βράδυνα παίζουν μπάλα και καλή μπάλα. Είναι άνθρωποι.
Όμως όταν και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές (οι περισσότεροι) δεν σκέφτονται τη ζωή τους αλλά βάζουν πρώτα το πόσα χρήματα θα μπουν στον προσωπικό τους λογαριασμό, τότε γιατί να τους σκεφτούν ο Τσέφεριν, ο Ινφαντίνο και οι πρόεδροι τους; Ισα-ίσα που οι πιο πολλοί κριτές του καναπέ έχουν ως απάντηση «να παίξουν και 200 ματς, τόσα λεφτά παίρνουν που εμείς δεν θα βγάλουμε ούτε σε 10 ζωές». Όμως αυτό είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση…
Το χρήμα εξουσιάζει τα πάντα και όλοι στον χώρο αναζητούν κάθε φορά όλο και περισσότερα, δίνοντας το δικαίωμα σε κάθε Τσέφεριν να εφευρίσκει διοργανώσεις της πλάκας για να βάλει περισσότερα λεφτά στο ταμείο της κάθε UEFA. Όπως η διοργάνωση ανέκδοτο, το Nations League, όπου ουδείς ασχολήθηκε σοβαρά μαζί της πέρα από κάποιες μικρές εθνικές που το βρήκαν ευκαιρία να πάνε στο Euro 2020, όπως η Φινλανδία…
‘Η όπως η τελευταία… εφεύρεση των χαρτογιακάδων της Νιόν, η Conference League που δημιουργήθηκε μόνο και μόνο για να μη φωνάζουν οι μικρές ποδοσφαιρικά χώρες και «επαναστατήσουν», επειδή θεωρούν ότι με τις αλλαγές στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ουσιαστικά αποκλείονται από αυτές και κατά συνέπεια μαραζώνουν. Κι από λεφτά; Το πολύ ο νικητής να βάλει στο ταμείο του 5-6 εκατ ευρώ. Γιατί; Για να παίξει 12-16 ματς περισσότερα και να λέει ότι έπαιξε στην Ευρώπη…
Οι ποδοσφαιριστές ειδικά από τα πάνω «ράφια» φτάνουν να δίνουν μέχρι και 70-80 ματς σε 10 μήνες στη σεζόν. Σε αυτό το πρόγραμμα προσθέστε συνεχόμενα ταξίδια με αεροπλάνα και πούλμαν, προπονήσεις, στρες, άγχος, πνευματική και σωματική κόπωση, πίεση για όλα. Πόσο μπορεί να αντέξει -με όσα βοηθήματα και… «βοηθήματα» κι αν παίρνει- κάθε οργανισμός; Αλλος αντέχει περισσότερο, άλλος λιγότερο…
Ας δούμε τις τέσσερις ομάδες (Τσέλσι, Μάντσεστερ Σίτι, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Βιγιαρεάλ) που έφτασαν φέτος στον τελικό του Champions και του Europa League. Επαιξαν 38 ματς πρωταθλήματος. Πέντε-έξι ματς στο Κύπελλο και δύο-τρία στο Λιγκ καπ. Επαιξαν 13 ματς στην Ευρώπη, ενώ οι διεθνείς τους έδωσαν ακόμη 10 με τις εθνικές τους ομάδες και βάλτε μέσα και τα περίπου 10 φιλικά στη σεζόν. 70-80 παιχνίδια σε 10 μήνες. Δηλαδή σε λιγότερο από 4 μέρες κι ένα ματς. Και μιλάμε μόνο για τα παιχνίδια όχι τα υπόλοιπα που προαναφέραμε, ή για την ταλαιπωρία από την πανδημία, την ελλιπέστατη προετοιμασία λόγω covid-19, τους σοβαρούς τραυματισμούς. Μη πάτε μακριά. Παράδειγμα και ο Ολυμπιακός που έδωσε σε δύο σεζόν 114 επίσημα ματς με ενδιάμεση προετοιμασία πέρσι το καλοκαίρι μόλις 12 ημερών…
Ο Ερικσεν, ο Κασίγιας, ο Μουάμπα που ήταν νεκρός για 78 λεπτά αλλά σώθηκε και άλλοι, ήταν από τους «τυχερούς». Όμως πολλοί περισσότεροι όπως ο Φεχέρ, ο Φοέ, ο Πουέρτα, ο Αστόρι και δεκάδες άλλοι δεν στάθηκαν το ίδιο «τυχεροί» κι έσβησαν στους αγωνιστικούς χώρους. Και τους θυμόμαστε μόνο στην επόμενη περίπτωση ή στις «μαύρες επετείους». Στην ιστορία περνούν ως «μεμονωμένα περιστατικά» γιατί είπαμε. Η ζωή συνεχίζεται…
