Δέκα άλμπουμ από εγχώρια hard rock και heavy metal σχήματα που ξεχώρισαν μέσα στο 2024.
1000mods
«Cheat death»
(Ouga Booga And The Mighty Oug)
Τέσσερα χρόνια μετά το πιο εξωστρεφές άλμπουμ τους («Youth of dissent») η παρέα από το Χιλιομόδι Κορινθίας επιστρέφει με το πιο punk, το πιο metal, το πιο stoner και αναμφίβολα το πιο ώριμο άλμπουμ που μας έχει προσφέρει μέχρι σήμερα, καθώς δεν διστάζει να ενσωματώσει ακόμη και progressive στοιχεία, δημιουργώντας ένα πολύ ενδιαφέρον μωσαϊκό πάνω στο οποίο μας προσκαλεί να βαδίσουμε μαζί της.
Full House Brew Crew
«Rise of the underdogs»
(Roar)
Με επιρροές από Fear Factory μέχρι Machine Head και Five Finger Death Punch και με ισχυρές δόσεις σκανδιναβικού death metal, το πνευματικό παιδί του Βαγγέλη Καρζή συνεχίζει να παντρεύει με συνέπεια τα γκρουβάτα riffs με τα μελωδικά ρεφρέν και να δημιουργεί πιασάρικα κομμάτια που γράφτηκαν για να παίζονται live και που πολλές μπάντες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού θα ήθελαν να έχουν στη δισκογραφική φαρέτρα τους.
InnerWish
«Ash of eternal flame»
(Reigning Phoenix Music)
Ο έκτος δίσκος του αθηναϊκού σχήματος είναι γεμάτος με τραγούδια που κολλάνε στο μυαλό σου από το πρώτο άκουσμα και κάπως έτσι, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, το καλύτερο άλμπουμ στο ευρωπαϊκό power metal έχει χρώμα ελληνικό. Μετά τους Sacred Outcry, οι InnerWish αποδεικνύουν ότι οι καλές ιδέες είναι εκείνες που δίνουν πνοή σε ένα είδος που πολλοί θεωρούν παρωχημένο.
Khirki
«Κυκεώνας»
(Venerate Industries)
Αν η προ τριετίας «Κτηνωδία» ήταν η προειδοποιητική βολή, ο «Κυκεώνας» είναι το άλμπουμ που σε κάνει να αναρωτιέσαι «έπειτα από αυτό τι;». Ενα άλμπουμ που τάραξε για τα καλά τα νερά της ελληνικής σκηνής, αφού πάντρεψε με έναν μοναδικό τρόπο τις ετερόκλητες επιρροές των μελών της μπάντας που μεγάλωσαν ακούγοντας από Μάρκο Βαμβακάρη μέχρι Metallica και Mastodon. Γίνεται; Φυσικά και γίνεται.
Mother of Millions
«Magna mater»
(Vicisolum Records)
Το πιο heavy άλμπουμ των Mother of Millions είναι ένα post-apocalyptic έπος και η απάντηση σε όλους όσοι αναρωτιόμασταν αν θα μπορούσαν να μαζέψουν τα κομμάτια τους και να συνεχίσουν μετά τον αδόκητο χαμό του Μάκη Τσαμκόσογλου. Οσοι πιστεύετε ότι το «Artifacts» ήταν το αποκορύφωμα μιας εξελικτικής πορείας, ο πήχης που δύσκολα θα ξεπερνούσαν, μάλλον πρέπει να το ξανασκεφτείτε…
Planet of Zeus
«Afterlife»
(Ihaveadrum Records)
Η τέταρτη προσπάθεια των Planet of Zeus να κυκλοφορήσουν τον δίσκο που θα κοιτάξει στα μάτια το «Macho libre» του 2011 είναι και η φαρμακερή. Το «Afterlife» είναι το απόλυτο heavy rock άλμπουμ του 2024, με το «State of non-existence» που κλείνει τον δίσκο να σε στοιχειώνει από το πρώτο άκουσμα…
SKAGS
«Year 2200»
(Self-release)
Με τις κιθάρες σε πρωταγωνιστικό ρόλο και τα απόκοσμα synths να υπηρετούν ιδανικά τον ατμοσφαιρικό χαρακτήρα και συνολικά τη δυστοπική θεματολογία του, το «Year 2200» είναι ένα άλμπουμ που μεταφέρει τον ακροατή σε ένα μέλλον όπου η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει την εξαφάνιση και ξεκινά διαστημικά ταξίδια για την επιβίωση. Αραγε πόσο απέχει το concept των SKAGS από την πραγματικότητα;
Suicidal Angels
«Profane prayer»
(Nuclear Blast Records)
Πέντε χρόνια χωρίς δίσκο ήταν πολλά, όμως η δισκογραφική επιστροφή των Suicidal Angels έγινε με έναν δίσκο που όχι μόνο ικανοποίησε το κοινό που τους ακολουθεί εδώ και σχεδόν μια εικοσαετία, αλλά δεδομένα φέρνει και νέο κόσμο στο άρμα τους. Το «Profane prayer» είναι οι εισακουσθείσες προσευχές όσων ήθελαν κάτι βαρύτερο, πιο τεχνικό αλλά και πιο μελωδικό από το «Years of aggression» του 2019.
Sunburst
«Manifesto»
(Inner Wound Recordings)
Πολλοί είπαν ότι το δεύτερο άλμπουμ των Sunburst είναι αυτό που θα μπορούσαν να είχαν γράψει οι Conception μετά το «Flow». Η αλήθεια είναι ότι, όσο κι αν η χροιά του Βασίλη Γεωργίου παραπέμπει στον Roy Khan, o τρόπος με τον οποίο στο «Manifesto» οι Θεσσαλοί προσεγγίζουν το σύγχρονο progressive metal μέσα από συνθέσεις εύπεπτες ακόμη και για λιγότερο «εκπαιδευμένα» αυτιά είναι αξιοθαύμαστος.
Triumpher
«Spirit invictus»
(No Remorse Records)
Εναν μόλις χρόνο μετά το «Storming the walls» που έγινε talk of the town στα metal στέκια οι Triumpher επέστρεψαν για να αποδείξουν ότι το ντεμπούτο τους δεν ήταν απλώς ένα πυροτέχνημα. Αν κάποιος έχει την απορία πώς ορίζεται σήμερα το ακραίο επικολυρικό metal, δεν έχει παρά να ακούσει το «Spirit invictus», ένα άλμπουμ που θυμίζει πολλά αλλά ακούγεται τόσο ιδιαίτερο.
Τσεκάρετε ακόμη
Arysithian Blade – «Iriath» (Steel Gallery Records)
Hail Spirit Noir – «Fossil gardens» (Agonia)
Rotting Christ – «Pro Xristou» (Season Of Mist)
Temor – «My sorrow’s rage» (Ανεξάρτητη παραγωγή)
Yoth Iria – «Blazing inferno» (Edged Circle Productions)