Οι φήμες που συνοδεύουν την πιο ηχηρή αποχώρηση του ανασχηματισμού.
Εάν κάτι χαρακτηρίζει τον χθεσινό ανασχηματισμό είναι η ηχηρή απομάκρυνση του μέχρι πρότινος υπουργού Εσωτερικών, Τάκη Θεοδωρικάκου και οι φήμες που την συνοδεύουν.
Ο κ. Θεοδωρικάκος ήταν στην στενή ομάδα των προσώπων που πλαισίωσαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη από την εποχή που κατέστρωνε τα σχέδιά του για την διεκδίκηση της ηγεσίας της ΝΔ. Όπως μάλιστα ανέφεραν τα ρεπορτάζ της εποχής είχε παίξει σημαντικό ρόλο στην επιτυχία του κ. Μητσοτάκη. Παρέμεινε δε, βασικός παίκτης στο στενό περιβάλλον και στην συνέχεια στην διεκδίκηση της πρωθυπουργίας. Οι παροικούντες την γαλάζια Ιερουσαλήμ του πιστώνανε ένα σημαντικό μέρος της επιτυχία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τι μεσολάβησε στον ενάμιση χρόνο της πρωθυπουργίας και ο κ. Μητσοτάκης τον «πέταξε σαν την τρίχα απ΄το προζύμι», σύμφωνα με την λαϊκή ρήση; Έχει ενδιαφέρον ότι ήδη από χθες αμέσως μετά την ανακοίνωση της απομάκρυνσής του ο κ. Θεοδωρικάκος ανέβασε στους προσωπικούς του λογαριασμούς στα κοινωνικά δίκτυα και διέρρευσε σε φιλικά του μέσα ενημέρωσης τον θετικό του απολογισμό και τις “15 μεγάλες μεταρρυθμίσεις του” στο υπουργείο Εσωτερικών μεταξύ των οποίων η αλλαγή του εκλογικού νόμου και η ψήφος των αποδήμων.
Οι πρώτες πληροφορίες για προστριβές στις σχέσεις του Τάκη Θεοδωρικάκου με στελέχη του Μεγάρου Μαξίμου είδαν το φως της δημοσιότητας περίπου πριν από έναν χρόνο. Έκτοτε η απόστασή του από τον πρωθυπουργού είχε αυξομοιώσεις και η σχέση του διακυμάνσεις. Όπως το περιέγραφε στέλεχος του Μεγάρου Μαξίμου: «Ο κ. Θεοδωρικάκος θεωρούσε ότι ως μέλος του ευρύτερου πολιτικού σχεδιασμού της κυβέρνησης ήταν απαραίτητος στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ωστόσο άρχισε να συμπεριφέρεται με αλαζονεία και να αυτονομείται. Σταδιακά έχανε την στήριξη άλλων προσώπων γύρω από τον πρωθυπουργό στην καθημερινή μάχη της επιρροής. Μέχρι που έχασε και τον τελευταίο, ισχυρό του υποστηρικτή». Όπως έλεγε το ίδιο πρόσωπο το σημαντικό όμως ήταν ότι «ο Κυριάκος Μητσοτάκης πείστηκε ότι δεν του ήταν και τόσο απαραίτητος όσο ο ίδιος πρόβαλε». Από εκεί και μετά η πολιτική του πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη.
Σημαντικός σταθμός ήταν η αντιπαράθεσή του με την υπουργό Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, στην έναρξη της σχολικής χρονιάς, με αφορμή το φιάσκο για τις υπερμεγέθεις μάσκες των μαθητών. Σύμφωνα με πληροφορίες ο κ. Θεοδωρικάκος είχε διαρρεύσει τότε non paper σε περιορισμένο αριθμό φιλικών του δημοσιογράφων με το οποίο στρεφόταν κατά της κ. Κεραμέως. Ένας από τους αποδέκτες το μετέφερε στον μηχανισμό του Μεγάρου Μαξίμου. Η υπουργός Παιδείας όμως, παρά τις ουκ ολίγες αστοχίες της εξακολουθεί να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού. Άλλωστε και μόνο ότι ο κ. Θεοδωρικάκος διατηρούσε δικό του παράλληλο σύστημα ενημέρωσης και φιλικών δημοσιογράφων ήταν επαρκής λόγος για να πέσει σε δυσμένεια. Ειρήσθω εν παρόδω ο κ. Θεοδωρικάκος είχε αποτύχει να διαχειριστεί ως υπουργός Εσωτερικών τις αντιδράσεις των δημάρχων ανά την Ελλάδα όταν άρχισε η μεταφορά προσφύγων και μεταναστών στην ηπειρωτική Ελλάδα. Και τότε είχε φροντίσει να χρεώσει με τις κατάλληλες διαρροές τις ευθύνες σε όλους τους συναρμόδιους υπουργούς.
Ένα επιπλέον στοιχείο είναι ότι ο κ. Θεοδωρικάκος δεν τα πήγαινε καλά με τον υφυπουργό του τον Θεόδωρο Λιβάνιο τον οποίο πέρα από τις αρμοδιότητες, έβλεπε σαν ανταγωνιστή και στο πεδίο του κυβερνητικού σχεδιασμού. Εν τέλει ο κ. Λιβάνιος από υφυπουργός Εσωτερικών αναβαθμίστηκε σε υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην καθημερινή χάραξη πολιτικής, ενώ ο «αναντικατάστατος» κ. Θεοδωρικάκος πήγε σπίτι του ή για την ακρίβεια στα έδρανα της βουλής όπου θα έχει να αντιμετωπίσει άλλου είδους ανταγωνισμό, στην προσπάθειά του να επανεκλεγεί με σταυρό. Το ότι ακόμη και πριν τις εκλογές, ως πρόσωπο ισχυρό δίπλα στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ευνοούσε συγκεκριμένους υποψηφίους, όπως πχ τον Βασίλη Οικονόμου δεν πέρασε απαρατήρητο.
Και επειδή ακόμη και αυτά ίσως να μην είναι αρκετά, συμπληρωματικά κυκλοφορούν φήμες ότι στο υπουργείο του είχε αυτονομηθεί. Δεν είναι δίχως σημασία ότι σταθερά του ασκούσαν κριτική -στην καλύτερη περίπτωση-, τα «Παραπολιτικά» του Γιάννη Κουρτάκη, για το θέμα που αφορούσε τους μπλε κάδους. Στο ίδιο πλαίσιο δεν είναι δίχως σημασία ότι ο Μάκης Βορίδης, δεν είναι μόνο σκληρός δεξιός με απόψεις για το πως θα πρέπει να αποτραπεί θεσμικά η επιστροφή της αριστεράς στην εξουσία, αλλά και δικηγόρος του Γιάννη Κουρτάκη. Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες το συγκεκριμένο επιχειρηματικό σύστημα βγαίνει ενισχυμένο στο επίπεδο της πολιτικής επιρροής, μετά τον ανασχηματισμό, καθώς όπως λέγεται μεθοδεύει την επέκτασή του και σε πεδία που αγγίζουν τις αρμοδιότητες του άλλου «χαμένου» του ανασχηματισμού, του κ. Κωστή Χατζηδάκη.
Βεβαίως ο κ. Θεοδωρικακος δεν θα χαθεί. Η πορεία του από γραμματέας της ακμαίας και σκληροπυρηνικής ΚΝΕ, μέχρι συνεργάτης του Κώστα Λαλιώτη (κόκκινο πανί για τους δεξιούς την εποχή εκείνη), και στην συνέχεια εξ απορρήτων του νεοφιλελεύθερου Κυριάκου Μητσοτάκη είναι μακρά και δείχνει ότι είναι ευέλικτος. Αν μη τι άλλο έχει εγκολπωθεί την βασική λενινιστική αρχή της προσαρμογής στις εκάστοτε συνθήκες. Ίσως γι αυτό λένε κάποιες φήμες δεν δίστασε να επιχειρήσει και προσέγγιση με τον Αλέξη Τσίπρα πριν τις εκλογές. Οι φίλοι του έλεγαν ότι με την απομάκρυνσή του από το υπουργείο θα μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον πολιτικό σχεδιασμό της κυβέρνησης. Μόνο που εκεί είναι ήδη ο κ. Λιβάνιος με θεσμική πλέον θέση. Το βέβαιο είναι ότι δεν θα εγκαταλείψει την προσπάθεια να επαναπροσεγγίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τουλάχιστον όσο είναι κυρίαρχος ή μέχρι να βρει τον επόμενο…
