Τρεις μέρες μετά την ιστορική νίκη στο Γουέμπλεϊ, η εθνική μας υποδέχεται σήμερα την Ιρλανδία, με τη σκιά του θανάτου του Μπάλντοκ να πέφτει ακόμη βαριά
Η θλίψη για τον αδόκητο χαμό του Τζορτζ Μπάλντοκ μετατράπηκε σε νύχτα θριάμβου για το ελληνικό ποδόσφαιρο μέσα στο Γουέμπλεϊ με την ιστορική νίκη της εθνικής μας ομάδας επί της Αγγλίας (2-1). Eνα παλικάρι 31 ετών χάθηκε και ο πρόωρος θάνατός του πώρωσε τους συμπαίκτες του, που έγραψαν ένα συγκλονιστικό ποδοσφαιρικό έπος, τιμώντας με αυτή την τεράστια επιτυχία τη μνήμη του. Οταν ο Ιταλός διαιτητής Αντρέα Κολόμπο σφύριξε για τελευταία φορά στον «ναό» του ποδοσφαίρου οι περίπου 3.500 Ελληνες φίλαθλοι και οι διεθνείς μας δεν πανηγύρισαν. Φώναζαν το όνομα του Τζορτζ Μπάλντοκ και έκλαιγαν. Δεν μπορούσαν να διαχειριστούν τόσο πόνο και ξέσπασαν σε λυγμούς. Στο μυαλό όλων δεν ήταν μια από τις σημαντικότερες επιτυχίες της «γαλανόλευκης». Στο μυαλό όλων ήταν ο αδικοχαμένος Τζορτζ Μπάλντοκ.
Κατάθεση ψυχής
Πριν από το μεγάλο παιχνίδι της 3ης αγωνιστικής του Nations League τα αποδυτήρια ήταν παγωμένα και η ατμόσφαιρα μύριζε θλίψη. Τα παιδιά ήξεραν πως πρέπει να κάνουν την καρδιά τους πέτρα και να αγωνιστούν. Φόρεσαν το μαύρο περιβραχιόνιο στο μπράτσο, άφησαν τη στεναχώρια τους εκτός τερέν και έπαιξαν για τον Τζορτζ, τον φίλο ή τον «αδερφό» για κάποιους απ’ αυτούς.
Οδηγός τους δεν ήταν η πρόκληση, όπως είχε δηλώσει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς προτού μαθευτεί το μαύρο μαντάτο του θανάτου του συμπαίκτη τους. Οδηγός τους ήταν ο Τζορτζ και έκαναν κατάθεση ψυχής. «Ξέρουμε την ιδιαιτερότητα του παιχνιδιού. Πολλοί από μας ξέρουν τι σημαίνει ο Τζορτζ και τι παιδί ήταν. Ο Τζορτζ ήταν το παράδειγμα γι’ αυτή την ομάδα και έδινε την ψυχή του. Εβαζε την ομάδα πάνω απ’ όλους και θυσίαζε ακόμη και τη σωματική του ακεραιότητα. Μέσα στο παιχνίδι θα είναι το παράδειγμά μας. Ο καθένας από μας θα θυσιάσει τον εαυτό του για να τον τιμήσουμε, όπως του αξίζει. Πάμε, πάμε…» ήταν τα συγκλονιστικά λόγια του αρχηγού Τάσου Μπακασέτα πριν από την έναρξη του αγώνα. Η φωνή του άγγιξε τις πιο ευαίσθητες χορδές των συμπαικτών του, που έδειξαν το μεγαλείο της ψυχής τους μέσα σε ένα 90άλεπτο. Οι διεθνείς μας ψυχολογικά ήταν τσακισμένοι στα όρια της κατάρρευσης, κάτι που δεν φάνηκε στη διάρκεια του παιχνιδιού.
Ηταν τέτοια η τακτική τους προσήλωση και η πίστη ότι θα βγει το πλάνο του προπονητή τους που έκαναν την Αγγλία να υποφέρει μέσα στο «παλάτι» της. Τη νίκησαν παλικαρίσια και αφιέρωσαν αυτή την ιστορική νίκη στον αδικοχαμένο Τζορτζ. Και όλοι εμείς ως θεατές αυτής της αξέχαστης βραδιάς νιώσαμε το μεγαλείο των Ελλήνων ποδοσφαιριστών.
Νέα αφετηρία
Τα πόδια τους δεν ήταν βαρίδια από το μοιραίο γεγονός, δεν λύγισαν ούτε μετά την ισοφάριση της Αγγλίας στο 87΄. Ηθελαν τη νίκη για τον «αδερφό» τους και την κατέκτησαν σε μια βραδιά που θα μνημονεύεται για πολλά χρόνια και για διαφορετικούς λόγους. Από τη μια ο θάνατος και το σκοτάδι και από την άλλη το φως που έφεραν τα «παιδιά» του Γιοβάνοβιτς. Ο ομοσπονδιακός προπονητής με καθαρό μυαλό έδωσε ρεσιτάλ στην τακτική και ενέπνευσε τους ποδοσφαιριστές του, που έριξαν κάτω τον Γολιάθ. Η προηγούμενη μεγάλη νίκη της εθνικής (με εξαίρεση το Euro 2004) ήταν με την Ισπανία πριν από 21 χρόνια. Ισως λοιπόν το διπλό της περασμένης Πέμπτης να είναι η αφετηρία για να επιστρέψει η «γαλανόλευκη» σε ρότα επιτυχιών και προκρίσεων σε μεγάλες διοργανώσεις.
Η εθνική μας με τρεις νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια είναι μόνη πρώτη στον Β΄ όμιλο του Nations League. Σήμερα υποδέχεται στο «Γ. Καραϊσκάκης» (21.45) την Ιρλανδία με στόχο άλλο ένα «τρίποντο». Κι αυτό θα είναι αφιερωμένο στον Τζορτζ…
Διαβάστε επίσης
Η χρυσή παράγκα της Μενδώνη – Στο Documento που κυκλοφορεί – Μαζί το Docville
Η πρώτη αντίδραση Κασσελάκη μετά την απόφαση της ΚΕ: «Η φωνή μας είναι το συνέδριο»
ΣΥΡΙΖΑ για Μαρινάκη: Ντροπιαστική η αναφορά του στη συναυλία για τα Τέμπη