Το θολό τοπίο των δημοσκοπήσεων. Η χλεύη των νομοταγών. Οι αποδέκτες της οργισμένης πολιτείας. Η ταυτότητα των αρνητών τόσο της ύπαρξης του κορονοϊού όσο και του εμβολιασμού δεν σχετίζεται με την κοινωνική προέλευση, το μορφωτικό επίπεδο, την οικονομική κατάσταση, τον συντηρητισμό ή την προοδευτικότητα του καθενός ξεχωριστά. Σημαντικό πάντως εύρημα των ερευνών, εκτός από τους αρνητές των νεαρών ηλικιών που σχεδόν εξ ορισμού πιστεύουν πως η θνητότητα δεν τους αφορά, είναι ότι μεγάλο ποσοστό ανήκουν είτε σε ακροδεξιά κόμματα (περίπτωση Λεπέν στη Γαλλία) είτε απέχουν στις εκλογές. Η μεγαλύτερη μερίδα αυτών με τις εξωφρενικές θεωρίες και τα αναπόδεικτα ή παραποιημένα επιχειρήματα θυμίζει μυστικιστική σέχτα μοναδική κάτοχο της αλήθειας. Το τσιπάκι θα το εμφυτεύσει στο σώμα μας η παγκόσμια ελίτ, λες και ο Γκέιτς και ο Σόρος άλλη έγνοια δεν έχουν από το να παρακολουθούν τον Μήτσο από τα Σούρμενα και τη Σούλα από την Κολοπετινίτσα.
Ωστόσο, κάτω απ’ αυτές τις γελοιότητες κρύβεται η πολιτική μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου που βλέπει την κοινωνική ανισότητα να γιγαντώνεται και τη φτωχοποίηση να διογκώνεται. Ετσι, ασυνείδητα μεταβολίζει την απογοήτευσή του σε απάθεια, σε αντισυστημική ψήφο, σαν ένα είδος αντίστασης ή και εκδίκησης ακόμη απέναντι στο ένοχο σύστημα, το ανάλγητο κράτος. Σωστοί οι χαρακτηρισμοί της κοινωνικής ανευθυνότητας ή της αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς στο πλαίσιο της πολιτικής ορθότητας, αλλά όχι από την πλευρά ενός ολοκληρωτικού μηδενισμού. Η στάση τους επομένως εξηγείται πρωτίστως πολιτικά και δευτερευόντως ιατρικά. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν οι σκεπτικιστές, ανήμποροι να διαχειριστούν τον φόβο τους, τον οποίο καλλιεργούν οι πληροφορίες για παρενέργειες, οι επιστημονικές αντιφάσεις και τα συγκρουόμενα συμφέροντα των φαρμακοβιομηχανιών.
H πιο σκληροπυρηνική «φυλή» είναι οι θρησκόληπτοι. Στοιχισμένοι πίσω από ένα τείχος ανορθολογισμού που κανένας πολιορκητικός κριός δεν μπορεί να διασπάσει, γιατί ζουν με την ασφάλεια της ευαγγελικής ρήσης «η πίστις σου σέσωκέ σε». Στους κόλπους της εκκλησίας όμως δεν φωλιάζουν μόνο όσοι ασπάζονται τις προφητείες του γέροντα Παΐσιου ή οι αντισημίτες που θεωρούν ότι με το εμβόλιο εισχωρεί στα κύτταρά μας και η εβραϊκή πεντάλφα. Θεσμικοί εκπρόσωποι όπως ο Σωτήρης Τσιόδρας χτυπάει τρεις φορές ξύλο όταν εμβολιάζεται και το μέλος της επιτροπής Ελένη Γιαμαρέλλου υπεραμύνεται της άποψης ότι η νόσος δεν μεταδίδεται με τη Θεία Κοινωνία.
Στα καθ’ ημάς ακόμη ένα διάγγελμα του πρωθυπουργού, ακόμη μία ομολογία αποτυχίας στην πειθώ. Η αιώνια λιακάδα ενός ανέμελου μυαλού άρχισε να συννεφιάζει. Ο αχταρμάς της αλλοπρόσαλλης τακτικής με πρόστιμα και καλοπιάσματα, απειλές και χαρτζιλίκια, διαχωρισμούς και διχασμούς δεν απέδωσε. Κόλαφος στον ηγεμόνα τον οποίο οι υπήκοοι δεν υπακούουν. Και πώς να τον εμπιστευτούν, αφού μερικές μέρες νωρίτερα δήλωνε ότι τα δημόσια νοσοκομεία είναι πολλά και πρέπει να συγχωνευτούν. Πώς να τον εμπιστευτούν όταν σαν ελέω Θεού αυτοκράτορας παραχωρεί την ελευθερία στους εμβολιασμένους, σαν τον Λουδοβίκο που με μια κίνηση του σπαθιού χάριζε τη ζωή.
Σύντομα ο κορονοϊός, καθότι γλεντζές, θα διαπιστώσει πως δεν χορεύουν στα πανηγύρια και θα αρχίσει να βαριέται, καθότι ψηλός δεν θα μπορεί να σκύψει για να φτάσει τους καθήμενους και θα φύγει. Venceremos.
H Χρύσα Κακατσάκη είναι φιλόλογος ιστορικός Τέχνης
