Η αναθεώρηση της Ιστορίας καλά κρατεί. Ιδιαίτερα όταν βρίσκει ευνοϊκό πολιτικό περιβάλλον που την ενθαρρύνει και την υποθάλπτει. Περιβάλλον σαν και αυτό που επέτρεψε την ατιμωρησία των συνεργατών των κατακτητών και των εκμεταλλευτών της δυστυχίας του λαού την επαύριο του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Σαν και αυτό που με πρόσχημα τον αντικομμουνισμό επέτρεψε την ενσωμάτωση των δοσιλόγων στον κρατικό μηχανισμό στο εμφυλιακό και μετεμφυλιακό κράτος. Σαν και αυτό που επέτρεψε σε υπουργούς των κατοχικών κυβερνήσεων να κατεβαίνουν στον πολιτικό στίβο για να εκλεγούν δήμαρχοι ή βουλευτές. Σαν και αυτό που έχρισε όσους συνεργάστηκαν με τους Ναζί σε εγκλήματα πολέμου ενάντια στον ελληνικό λαό, σε εθνικόφρονες πατριώτες. Σαν και αυτό που στο αποκορύφωμα της κυριαρχίας της εθνικοφροσύνης, τη Χούντα των συνταγματαρχών, έφτασε να χορηγήσει συντάξεις στους Ταγματασφαλίτες και μέσα από παράνομα και διορισμένα χουντικά δημοτικά συμβούλια τίμησε με οδωνύμια δημόσιους αξιωματούχους που υπηρέτησαν τη «Νέα Ευρώπη» του Χίτλερ.
Σήμερα στο γενικότερο κλίμα της αναθεώρησης της Ιστορίας, και δη της Ιστορίας του Β Παγκοσμίου Πολέμου, με την επιχειρούμενη εξίσωση ναζισμού και κομμουνισμού, με την απόπειρα συμψηφισμού θυτών και θυμάτων, Ταγμάτων Ασφαλείας και αντιστασιακών και ενοχοποίησης της Αντίστασης για τις εκατόμβες της ναζιστικής θηριωδίας το πολιτικό περιβάλλον μοιάζει ξανά ευνοϊκό. Ιδιαίτερα όταν έχουν αναδυθεί για άλλη μια φορά στην πολιτική σκηνή πολιτικοί εγνωσμένων ακροδεξιών φρονημάτων ή και αντισημητικών απόψεων. Ιδιαίτερα όταν γίνονται ανεκτά μέσα στην αίθουσα δικαστηρίου, που δικάζει την εγκληματική – νεοφασιστική «Χρυσή Αυγή» ναζιστικοί χαιρετισμοί.
Σε αυτό το πλαίσιο που μοιάζει βγαλμένο από το πιο ζοφερό παρελθόν, που πιστεύαμε – εσφαλμμένα από ότι αποδεικνύεται – ότι είχε παρέλθει ανεπιστρεπτί, εκδικάζεται σήμερα Δευτέρα 10 Οκτωβρίου στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης η αγωγή των απογόνων του στρατηγού Αθανασίου Χρυσοχόου – φρουράρχου Θεσσαλονίκης και Γενικού Διοικητή Μακεδονίας επί ναζιστικής Κατοχής – για «προσβολή μνήμης νεκρού» κατά των αντιστασιακών – δεσμωτών της Χούντας, Αλέκου Γρίμπα και Σπύρου Σακέτα ενώ η αγωγή κατά του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη θα ‘εκδικαστεί κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών από δημοσιεύματα’. Η σημερινή αγωγή ακολουθεί την ακύρωση από το Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης της μετονομασίας της οδού Αθ. Χρυσοχόου σε Αλμπέρτου Ναρ, απόφαση εναντίον της οποίας έχουν ήδη καταθέσει έφεση στο Συμβούλιο της Επικρατείας οι εναγόμενοι.
Η απάλειψη του ονόματος του Χρυσοχόου είχε αποφασιστεί σχεδόν ομόφωνα από το δημοτικό συμβούλιο Θεσσαλονίκης το 2018 (με αποχή μόνο της Χρυσής Αυγής), ύστερα από πρόταση του τότε βουλευτή Τριαντάφυλλου Μηταφίδη και έπειτα από επιστημονική-ιστορική τεκμηρίωση. Επρόκειτο για μια ιστορική απόφαση, αφού σε μια πόλη που έχασε περίπου 45.000 Εβραίους πολίτες της στα ναζιστικά στρατόπεδα έπαψε να τιμάται σε δρόμο, και μάλιστα παλιάς εβραϊκής συνοικίας, ένας συνεργάτης των Γερμανών κατακτητών και τιμάται ένας Θεσσαλονικιός Εβραίος συγγραφέας και ιστορικός, τέκνο επιζώντων του Ολοκαυτώματος.
Οι απόγονοι του Χρυσοχόου που κατέθεσαν τη σημερινή αγωγή αξιώνοντας 600.000 ευρώ αποζημίωση επ’ απειλή κράτησης, συνειδητά αποσιωπούν σειρά αποφάσεων των κατοχικών κυβερνήσεων με τις οποίες διορίζουν τον Αθανάσιο Χρυσοχόου, από τον Ιούλιο του 1941 και σ΄ όλη τη διάρκεια της Κατοχής, σε σειρά καίριων θέσεων ως έμμισθου γενικού επιθεωρητή Νομαρχιών Μακεδονίας διορισμένο από τη δωσιλογική ελληνική κυβέρνηση της περιόδου και γενικό διοικητή Μακεδονίας τον τελευταίο μήνα της γερμανικής κατοχής. Σε μία από τις πιο τραυματικές ιστορικές περιόδους της σύγχρονης ελληνικής και ευρωπαϊκής Ιστορίας ο Χρυσοχόου λόγω της θέσης του σε συνδυασμό με τις αποφάσεις και τη δραστηριότητα που ανέπτυξε εκπροσωπούσε την κατοχική εξουσία. Εντάσσεται με άλλα λόγια στον εσμό των συνεργατών των κατακτητών, όπως αυτοί προσδιορίζονται στην πρώτη Συντακτική Πράξη «Περί επιβολής κυρώσεων κατά των Προδοτών», που θεσπίστηκε στις 14 Οκτωβρίου 1944, καθώς και στις αντίστοιχες που ακολούθησαν. Οι εκλεκτικές συγγένειές του με τη γερμανική κατοχή και τα όργανά της συνεχίστηκαν και μετά τον πόλεμο. Στο Ειδικό Δικαστήριο Εγκληματιών Πολέμου το 1959 ο Χρυσοχόου κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης του εγκληματία πολέμου, δήμιου της Θεσσαλονίκης, Μαξ Μέρτεν υπεύθυνου για παράνομες φυλακίσεις και εγκλεισμούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, φόνους και θανάτους από ασιτία, το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης.
Η αναθεώρηση της Ιστορίας και κυρίως η μέσω δικαστηρίων απόπειρα εξαγνισμού πολιτικών και στρατιωτικών που ευθύνονται ή συμμετείχαν ενεργά σε εγκλήματα οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια. Όσο δεν ξεκαθαρίζονται οι λογαριασμοί με το σκοτεινό παρελθόν του ναζισμού και του φασισμού, τόσο το πεδίο θα μένει ανοιχτό για μαζικά εγκλήματα, φυλετικά και πολιτικά. Η συμβολική και ηθική δικαίωση των θυμάτων του μεγαλύτερου εγκλήματος σε βάρος μερίδας του ελληνικού λαού στο πλαίσιο της αποκατάστασης της ιστορικής μνήμης και της κραυγαλέας παραποίησης των γεγονότων είναι όχι μόνο επιβεβλημένη αλλά και αναγκαία. Ο αγώνας για τη διαμόρφωση μιας κοινωνίας δημοκρατικής και ώριμης απέναντι στο παρελθόν με σεβασμό, υπευθυνότητα και τεκμηριωμένη γνώση είναι διαρκής και επίμονος.
Διαβάστε επίσης
