Οσο φουντώνουν τα φθινοπωρινά εκλογικά σενάρια τόσο δυναμώνει η αντιπαράθεση ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ, με πολλά επεισόδια «τοξικής» ή «τραμπικής» αντιπαράθεσης. Τα «δάνεια του Μητσοτάκη» και τα «ακίνητα του Παπαδημούλη», το «φουσκωμένο Ε9» του Πλεύρη και οι «αντιεμβολιαστές» του Πολάκη. Αυτά είναι κάποια δείγματα αντιπαράθεσης, τις ίδιες μέρες που ψήφιζαν μαζί στη Βουλή νέα πακέτα εκατομμυρίων για τους ακτοπλόους εφοπλιστές και θεσμοθετούσαν το αφορολόγητο πετρέλαιο για το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Με μία από τα ίδια η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ μάχονται στα «μαρμαρένια αλώνια» της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, των συνελεύσεων των Ελλήνων βιομηχάνων και των μεγαλοξενοδόχων, με διαδοχικές εμφανίσεις Μητσοτάκη και Τσίπρα.
Ενα σημαντικό, διακριτό πλέον τμήμα του λαού μας αντιλαμβάνεται ότι λύση στα καθημερινά του αδιέξοδα δεν μπορεί να δώσει ο εκβιασμός «διάλεξε έναν από τους δύο». Σε όλες τις δημοσκοπήσεις σχεδόν το 1/3 απαντά «κανέναν από τους δύο». Πάνω από το 1/3 των ερωτώμενων βλέπουν εχθρικά το ΝΑΤΟ και αξιολογούν αρνητικά την ΕΕ.
Τις προηγούμενες μέρες από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ και από τη σύνοδο των Ευρωσοσιαλιστών ο πρώην και ο νυν πρωθυπουργός στήριξαν τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ με Φινλανδία – Σουηδία και την ενταξιακή πορεία Ουκρανίας – Μολδαβίας στην ΕΕ. Στήριξαν τον οικονομικό πόλεμο των κυρώσεων στη Ρωσία, τον οποίο πληρώνουν με την τεράστια ακρίβεια οι λαοί της Ευρώπης και ο ελληνικός λαός.
Ο εκβιασμός της ΝΔ για σταθερότητα με αυτοδυναμία ή συγκυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ δεν απαντιέται με την κοροϊδία του ΣΥΡΙΖΑ για δοκιμασμένες, ψευδεπίγραφες «προοδευτικές» κυβερνήσεις. Με το ΠΑΣΟΚ μαζί και με τους εφτά όρους του Βαρουφάκη.
Οι επιμέρους διαφορές αυτών των κυβερνητικών επιλογών δεν αλλάζουν το κύριο, αυτό που καθορίζει τις ζωές μας. Οπως το είδαμε από το 2015 μέχρι σήμερα, είναι ευθυγραμμισμένοι με τις δεσμεύσεις στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, τις συμφωνίες με τους Αμερικάνους, τις μνημονιακές και μεταμνημονιακές πολιτικές. Η ενεργειακή ακρίβεια είναι το αποτέλεσμα της πράσινης μετάβασης που υλοποιούν, η φτώχεια από το «ράλι των τιμών» είναι οι κυρώσεις και η συμμετοχή στο μακελειό των ιμπεριαλιστών στην Ουκρανία.
Η μαζική δημοσκοπική αμφισβήτηση του «πρωθυπουργικού» δίπολου, μαζί με την αρνητική στάση σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, μπορεί να αποκτήσει ριζοσπαστικό πολιτικό περιεχόμενο όταν συναντηθεί με το ΚΚΕ και εκλογικά. Με ένα σημαντικό τμήμα αυτού του κόσμου συναντηθήκαμε σε μεγάλες εργατικές-λαϊκές κινητοποιήσεις και αγώνες. Στα χρόνια της πανδημίας, που «δεν λέει» να φύγει, το αγωνιστικό αποτύπωμα ήταν το αντίπαλο δέος στον Μητσοτάκη και στους υπουργούς του: Στην COSCO και στα Πετρέλαια Καβάλας, στη ΛΑΡΚΟ και την efood, στα νοσοκομεία και στην εκπαίδευση, σε κλάδους και τόπους δουλειάς, στα πανεπιστήμια και τα αγροτικά μπλόκα. Το αγωνιστικό καλεντάρι μεγάλωσε, δυνάμωσε η αλληλεγγύη.
Ο λαός μας ιεραρχεί στα προβλήματά του την ακρίβεια, τις προκλήσεις της «νατοϊκής συμμάχου» Τουρκίας και τον πόλεμο στην Ουκρανία. Είναι εκφράσεις του μεγάλου προβλήματος που πρέπει να λυθεί. Γι’ αυτό και απαιτείται να δυναμώσει ο πόλος της ανατροπής που θα βγάλει τη χώρα από τις ληστρικές ενώσεις των ιμπεριαλιστών, με τον λαό μας ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει η πατρίδα μας.