Είχα την ευκαιρία τις προηγούμενες ημέρες να επισκεφτώ κάποιες πόλεις της κεντρικής και δυτικής Ελλάδας. Η γεύση είναι γλυκόπικρη. Η Ελλάδα εκτός Αθηνών και Θεσσαλονίκης ζει στους δικούς της ρυθμούς. Σε οικονομίες μικροκλίμακας, δυστυχώς αποκομμένη από το μητροπολιτικό κέντρο, χωρίς πρωτογενή τομέα και φυσικά χωρίς σοβαρά κονδύλια για την ανάπτυξή της και προσανατολισμένη σε αυτό που εγώ ονομάζω «οικονομία των καφέ» δηλαδή στην εστίαση για την εξυπηρέτηση των αναγκών της και του τουρισμού όταν υπάρχει.
Το κάνει όμως προσεγμένα, νοικοκυρεμένα. Όσο κι αν σε μας τους Αθηναίους ακούγεται απίστευτο στα Τρίκαλα για παράδειγμα τα ΙΧ σταματούν για να περάσουν οι πεζοί και τα ποδήλατα. Έφτιαξαν μια πολύ καθαρή, όμορφη, ευγενική πάνω απ’ όλα πόλη, τους έγινε βίωμα και έτσι πορεύονται. Το βράδυ βρέθηκα στο γνωστό ρολόι της πόλης ακούγοντας παραδοσιακά και ηπειρώτικα τραγούδια από δύο παιδιά με ένα λαούτο και ένα κλαρίνο. Στα Ιωάννινα η πόλη εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι δύο μεγάλοι οδικοί κόμβοι, η Ιωνία οδός και η Εγνατία οδός, «σκάνε» κυριολεκτικά πάνω της. Ο τουρισμός αποτελεί βασική πηγή εσόδων. Κι εδώ φυσικά η «οικονομία των καφέ» έχει την πρωτοκαθεδρία. Από τον τουρισμό ζούνε και στο Μέτσοβο. Εκεί πουλούν τα προϊόντα τους. Καμία μέριμνα δεν έχει ληφθεί από το κράτος για μια εξωστρέφεια στην οικονομία τους.
Κι ας παράγουν εξαιρετικά και ποιοτικά προϊόντα. Η Ελληνική επαρχία ζει και αναπτύσσεται σε κλειστά οικοσυστήματα. Με δικούς της κώδικες και συμπεριφορές προς εξυπηρέτηση του εαυτού της. Και το κυριότερο χωρίς πρόγραμμα και χωρίς όραμα. Χρειάζεται πάση θυσία ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα, της έρευνας και τη τεχνολογίας, εξωστρέφεια και διασύνδεση με το κέντρο και τον υπόλοιπο κόσμο. Χρειάζεται να κρατήσει τα παιδιά της όχι μόνο όσα ανοίγουν ένα bar ή ένα καφέ. Όσο κι αν ακούγεται παράξενο τα κονδύλια υπάρχουν. Το Ταμείο Ανάκαμψης θα ήταν μια κάποια ευκαιρία. Αν δεν μοιράζονταν στις δέκα οικογένειες της οικονομικής ελιτ της χώρας που τυγχάνουν και ιδιοκτήτες των καναλιών ξέρετε μη συνεχίσω διαπλοκή λέγεται. Αν οι λεγόμενοι τοπάρχες δεν ήταν κι αυτοί μέρος της διαπλοκής πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Αν το «σύστημα« αντί της «παραγωγής» και της «εξαγωγής» των σχέσεων εξουσίας προωθούσε την πραγματική ανάπτυξη επ’ ωφελεία των πολιτών.
Το πραγματικά παρήγορο όμως είναι ότι η Ελληνική επαρχία μοιάζει και είναι πιο έτοιμη να δεχθεί μια επαναστατική αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο πορευτήκαμε ως κράτος φτάνοντας στη χρεοκοπία. Οι καιροί ωριμάζουν. Η γνώμη μου είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι το κύκνειο άσμα (και γι αυτό το σφοδρότερο) τη διαπλοκής στη χώρα. Το σύστημα έχει εξαντλήσει και τις εφεδρείες του και τις αντοχές της κοινωνίας. Μένει να περιγράψουμε αυτό που θα το διαδεχθεί.
