Σχήματα και ανένταχτοι αναζητούν κοινό βηματισμό στην αριστερή όχθη.
Δύο χρόνια μετά τις εκλογές του 2019 που έφεραν στη διακυβέρνηση της χώρας τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη εντείνονται οι ζυμώσεις στα αριστερά σχήματα του… εξωκοινοβουλίου και ανένταχτους για την αναζωογόνηση του χώρου της λεγόμενης ριζοσπαστικής και μαχόμενης Αριστεράς. Φουντώνουν οι διεργασίες είτε για την ανασυγκρότηση αντιιμπεριαλιστικού αριστερού μετώπου είτε για τη συγκρότηση νέου κομμουνιστικού πόλου είτε για την οικοδόμηση ενός μαζικού κινήματος που να ευνοεί πολιτικές γέφυρες επικοινωνίας με μαρξιστικές οργανώσεις. Αναζητείται με λίγα λόγια υπέρβαση πολιτικών αδιεξόδων στο έδαφος της απογοήτευσης που έφερε σε ένα τμήμα του κόσμου της εργασίας η κυβερνώσα Αριστερά. Σε μια δύσκολη περίοδο που η κυβέρνηση της ΝΔ έχει εξαπολύσει ολομέτωπη επίθεση στους εργαζόμενους, το στοίχημα ενός χώρου που είναι κατακερματισμένος οργανωτικά, πολυδιασπασμένος ιδεολογικά και δύσπιστος σε εκλογικές και κυβερνητικές λύσεις επιδιώκει να επανέλθει στο προσκήνιο. Υπάρχουν στελέχη που συναρτούν την ύπαρξή τους με το πολιτικό προσκήνιο – μέσω των εκλογών– και όχι τόσο με τη δράση μέσα στο εργατικό μαζικό κίνημα. Αλλοι έχουν διαφορετική οπτική ακόμη και με συνομιλητές τους σε εγχειρήματα για αριστερά μετωπικά σχήματα.
Κυρίως στελέχη και σχήματα που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά το 2015, συσπειρώσεις που δημιουργήθηκαν μετά την «πρώτη φορά Αριστερά» αναζητούν συμπορεύσεις. Η Λαϊκή Ενότητα (ΛΑΕ) συνεχίζει να δρα με δύο σχήματα, το Αριστερό Ρεύμα (πρώην στελέχη ΣΥΡΙΖΑ) και την «Αριστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση (ΑΡΑΣ)», έχοντας έντονη κινητικότητα στη νεολαία (κυρίως μέσω της ΑΡΑΣ). Εχουν αγκαλιάσει σε μεγάλο βαθμό την Αριστερή Πρωτοβουλία για Διάλογο και Κοινή Δράση (ο πρώην επικεφαλής της ΛΑΕ και πρώην υπουργός Παναγιώτης Λαφαζάνης δεν μετέχει στο εγχείρημα, σε αντίθεση με κορυφαία στελέχη του Αριστερού Ρεύματος, όπως ο Δημήτρης Στρατούλης,ο Νίκος Χουντής κ.ά.). Την «έτρεξε» με… επιτάχυνση ο πανεπιστημιακός Κώστας Λαπαβίτσας.
Η Αριστερή Πρωτοβουλία που ήρθε στην επικαιρότητα με την εκδήλωση της περασμένης Δευτέρας αποσείει το… στίγμα της εκλογικής κίνησης για να προλάβει εκλογικές εξελίξεις. Ομως, το πραγματικό ζήτημα είναι αν η κίνηση αυτή, υπό τις σημερινές αντίξοες συνθήκες, μπορέσει να πείσει ότι δεν είναι «μια από τα ίδια» και ότι έχει περιθώριο ουσιαστικής παρέμβασης. Πάντως, προσωπικότητες που είτε μετέχουν είτε δεν μετέχουν αλλά στηρίζουν την Πρωτοβουλία έχουν έντονη διεθνιστική δράση. Είναι χαρακτηριστικό για παράδειγμα ότι προ ημερών η πρώην υπουργός Νάντια Βαλαβάνη (παρέστη στην παρουσίαση της Πρωτοβουλίας αλλά δεν μετέχει) και ο πρώην υπουργός Κώστας Ησυχος (μετέχει στην Πρωτοβουλία) ήταν εκ των εκπροσώπων από το Δίκτυο στην Υπεράσπιση της Ανθρωπότητας – ελληνικό τμήμα που εξέφρασαν σε συνάντηση ενημέρωσης της πρέσβειρας της Κούβας τη συμπαράστασή τους στον κουβανικό λαό.
Με κατεύθυνση αντιιμπεριαλιστική-αντιμονοπωλιακή για τη δημιουργία μετώπου δρουν προσωπικότητες που είχαν συνδεθεί με το ΚΚΕ μέχρι το τέλος του ’90, αρχές δεκαετίας 2000 και αποχώρησαν, όπως και άλλοι που έφυγαν ή διαγράφηκαν από τον Περισσό μετά το 2012. Συνεχίζουν να έχουν δράση ο Εργατικός Αγώνας (Γεράσιμος Αραβανής κ.ά.), ο Σύλλογος «Γιάννης Κορδάτος» (ο καθηγητής Θεωρίας Κράτους και Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Δημήτρης Καλτσώνης, ο εκπαιδευτικός Βασίλης Λιόσης κ.ά.). Επίσης, πρώην στελέχη της ΚΟΕ (Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας) που αποχώρησαν το 2012 από την οργάνωση, όταν αυτή εντάχτηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, έχουν δημιουργήσει την Παρέμβαση. Με εξαίρεση τον Εργατικό Αγώνα που διαφώνησε, τα άλλα δύο σχήματα (με στελέχη τους) μετέχουν στην Αριστερή Πρωτοβουλία.
Ο λεγόμενος Κομμουνιστικός Συντονισμός που περιλαμβάνει και συριζογενείς αλλά και προερχόμενους από το ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί πυλώνα των εγχειρημάτων για μετωπικό κίνημα.
Προκαλεί… ίλιγγο η αγωνιώδης προσπάθεια για τη δημιουργία ενός πόλου για ευρύτερο πολιτικό συντονισμό και κοινή δράση των οργανώσεων της ριζοσπαστικής και μαχόμενης Αριστεράς . Μοιάζει σαν μια πορεία αναζήτησης που ξεκίνησε το 2018 με τη Συνάντηση για μία Αντικαπιταλιστική Διεθνιστική Αριστερά με τη συνεργασία των 4: Συνάντηση, Ανασύνθεση-ΟΝΡΑ/Οργάνωση Νέων Ριζοσπαστικής Αριστεράς, Δικτύωση για τη Ριζοσπαστική Αριστερά – Τάσος Κορωνάκης, Χρήστος Λάσκος κ.ά. και Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα – Νίκος Γιαννόπουλος, Γιάννης Αλμπάνης κ.ά.). Αργότερα προστέθηκε και η Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση. Αλλά ύστερα από αποχωρήσεις (Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα) και από διαφορετικούς δρόμους βρέθηκαν να συνεχίζουν τη συνεργασία τους η Συνάντηση για μία Αντικαπιταλιστική Διεθνιστική Αριστερά και η Αναμέτρηση-Ομάδα Κομμουνιστών/στριών (Αντώνης Φάρας κ.ά.) που σήμερα στηρίζουν διακριτικά την Αριστερή Πρωτοβουλία για Διάλογο και Κοινή Δράση. Οι εξελίξεις έφεραν συναντήσεις από το… νερό που κύλησε στο αυλάκι της Aντικαπιταλιστικής Αριστερής Συνεργασίας για την Ανατροπή (ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Το Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο –συσπειρώνεται στην ιστοσελίδα kommon.gr– (δημοσιογράφος Θανάσης Σκαμνάκης, Κώστας Μάρκου) και η Αναμέτρηση συγκροτήθηκαν μετά το συνέδριο του ΝΑΡ το 2018 από αποχωρήσαντες. Μαζί τον Εργατικό Αγώνα, τον «Κορδάτο», την «Παρέμβαση» και την ΑΡΑΝ δημιούργησαν τον Συντονισμό Δράσης και Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων, με πρόταση συμφωνίας πάνω σε συγκεκριμένες διεκδικήσεις «που θα επιχειρούν να σπάνε την επίθεση της κυβέρνησης και να βελτιώνουν άμεσα τη θέση των εργαζομένων και τον συσχετισμό δύναμης».
Στο μεταξύ το ΝΑΡ – Νέο Αριστερό Ρεύμα (Αγγελος Χάγιος, Γιάννης Ελαφρός, Αντώνης Δραγανίγος κ.ά.), αν και μετέχει στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ διατηρεί την αυτοτελή παρουσία του ενώ επιταχύνει τη δημιουργία μιας κομμουνιστικής οργάνωσης που αναμένεται να συγκροτηθεί το καλοκαίρι. Μάλιστα, έχει επαφή και κοινή δράση σε επίπεδο κινήματος με άλλες εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις, όπως το ΚΚΕ (μ-λ), το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα-ΕΕΚ, η ΟΚΔΕ. Χωρίς πια να υπάρχει η Λαϊκή Αντίσταση – Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία, παρεμβαίνουν δυναμικά στην καθημερινή δράση το ΚΚΕ (μ-λ) και το Μ-Λ ΚΚΕ που επιμένουν στην ανάγκη ενίσχυσης του εργατικού κινήματος.
Πλεύση με ορίζοντα τη Βουλή
Η δικηγόρος και πρώην πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου προχωρά σε αναδιοργάνωση της Πλεύσης Ελευθερίας με τη φιλοδοξία να μπει στο κοινοβούλιο. Δεν επιδιώκει συνεργασίες με κομματικά σχήματα, αλλά κυρίως έρχεται σε επαφή με ανθρώπους των κινημάτων και αφουγκράζεται τις αγωνίες του, όπως λένε από το επιτελείο τους.
