Πυκνό πέπλο µυστηρίου συνεχίζει να καλύπτει τη θέση της κυβέρνησης για το άλλοτε εθνικό πρότζεκτ του EastMed.
Αυτό που γνωρίζουµε µέχρι σήµερα είναι η δήλωση του πρωθυπουργού πριν από δύο χρόνια ότι το έργο «θα αναβάθµιζε τη γεωστρατηγική υπεραξία και τον περιφερειακό ρόλο της Ελλάδας και της Κύπρου» και ότι ο αγωγός είναι «τεχνικά υλοποιήσιµος και εµπορικά ανταγωνιστικότερος σε σχέση µε άλλες επιλογές».
Επίσης γνωρίζουµε τα περίπου 35 εκατ. ευρώ που έχει δώσει µέχρι τώρα η Ευρωπαϊκή Ενωση για µελέτες όπως φυσικά και τον ενταφιασµό του έργου πριν από δύο µήνες µέσω ενός non paper του Στέιτ Ντιπάρτµεντ το οποίο υιοθετούσε εµµέσως πλην σαφώς τους τουρκικούς ισχυρισµούς ότι «χωρίς εµάς κανένα έργο δεν θα προχωρήσει στην περιοχή». Αµέσως µετά ήρθε νέα δήλωση του Ελληνα πρωθυπουργού ότι δεν τρέχει και τίποτε που δεν θα γίνει ο αγωγός!
Ολα τα παραπάνω προτού ξεκινήσει η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία που επαναφέρει µε επιτακτικό τρόπο την απεξάρτηση της ΕΕ από το ρωσικό φυσικό αέριο. Από εκεί και µετά κάποια ΜΜΕ και στην αλλοδαπή και µεµονωµένοι πολιτικοί από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού (οι περισσότεροι του λεγόµενου αντιτουρκικού λόµπι) προσπάθησαν να επαναφέρουν τον EastMed. Για τον καινούργιο Αµερικανό πρέσβη στην Αθήνα θα σας γελάσω. ∆εν έχουµε ακόµη κάποια επίσηµη δήλωσή του ούτε για τον αγωγό ούτε για κάτι άλλο.
Αν υποθέσουµε πάντως ότι η κυβέρνηση της χώρας θέλει τον αγωγό (γιατί να µην τον θέλει άλλωστε;), προκαλούν πολύ µεγάλη (αρνητική) εντύπωση η απουσία της ελληνικής διπλωµατίας αλλά και η αφωνία των κυβερνητικών στελεχών στα διεθνή φόρουµ. Και µάλιστα σε µια περίοδο κατά την οποία θα µπορούσαν να εκµεταλλευτούν τη συγκυρία (κυρώσεις σε Ρωσία) και να επαναφέρουν το θέµα στην επικαιρότητα. Ειδικά από τη στιγµή που συνταχτήκαµε και µε τους πιο σκληρούς στην ΕΕ, στέλνοντας όπλα στην Ουκρανία και δίνοντας γη και ύδωρ στις ΗΠΑ.
Αντίθετα, η Τουρκία είναι εκείνη που κάνει ό,τι περνά από το χέρι της προκειµένου να πείσει ότι ο αγωγός πρέπει και µπορεί να περάσει από τουρκικό έδαφος. Κι αν δεν υπήρχε η συριακή και λιβανική ΑΟΖ, πιθανότατα θα το είχε πετύχει.
Η εικόνα συµπληρώνεται από τη γνωστή αφωνία των άλλοτε λαλίστατων περί των εθνικών θεµάτων ελληνικών ΜΜΕ. Και κάπως έτσι µείναµε µε το ακριβό ρωσικό φυσικό αέριο και µελλοντικά µε το ακόµη ακριβότερο αµερικανικό σχιστολιθικό. Μοναδικοί κερδισµένοι οι Ελληνες εφοπλιστές που το µεταφέρουν µε τα καράβια τους και οι εταιρείες εµπορίας και παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην ηµεδαπή.
