Η «γαλάζια» κυβέρνηση της πλατφόρμας αναπαράγει σαν σε κοινωνικό matrix τις ιδεοληπτικές επιδιώξεις της, που μεταξύ άλλων είναι να κυριαρχήσουν και να εμπεδωθούν στην ελληνική κοινωνία οι συντηρητικές ιδέες. Η επανεκκίνηση για την «ιδεολογική ηγεμονία της Δεξιάς» απέναντι στην Αριστερά περιλαμβάνει ένα θεσμικό πλαίσιο που δένει χειροπόδαρα την κριτική σκέψη. Η αποθέωση της εθνικοφροσύνης και ο οικονομικός κοσμοπολιτισμός, σαν τις δυο όψεις του ίδιου νεοφιλελεύθερου νομίσματος, είναι οι μόνες σταθερές στην εκπαιδευτική πολιτική. Από εκεί και πέρα, η κυβέρνηση ενεργοποιεί, μοντέρνα, ντε, ψηφιακά, τον ανορθολογισμό τού «έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε», πλασάροντας τον πλουραλισμό της τεχνοκρατικής ημιμάθειας. Μέρα με τη μέρα διαμορφώνεται μια εκπαίδευση που από τα μικράτα των ανθρώπων να καλλιεργεί την αβεβαιότητα, να μην εστιάζει σε στέρεες απαντήσεις της επιστήμης αλλά να επαναφέρει μεσαιωνικές και μεσσιανικές αλυσίδες στην καθημερινή ζωή και τη σκέψη.
Και η γέννηση της ζωής, από χαρά και ελευθερία επιλογής για τη γυναίκα, είχε φτάσει με ενθάρρυνση του υπουργείου Παιδείας να διδάσκεται από εταιρείες προγεννητικής αγωγής σαν μεταφυσική θηλιά επιβολής σκοτεινών κοινωνικών προτύπων αλά «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια». Και μαζί επιβιώνει –μετά βαΐων και κλάδων, και συχνά μετά κλομπ– η πολιτική των κοινωνικών ανισοτήτων και το σχολείο των ταξικών διαχωρισμών, όπου η εκπαιδευτική κοινότητα θα αναζητά, λόγω ασφυξίας από έλλειψη κρατικών πόρων, χρήματα χορηγών ώστε να είναι ανοιχτές και λειτουργικές οι σχολικές μονάδες.
Αρχαιοπληξία
Τα υπέροχα αρχαία ελληνικά, που δεν είναι νεκρή γλώσσα, απονεκρώνονται από την ουσία τους, έρμαια στα φληναφήματα περί υπεροχής τους έναντι άλλων γλωσσών, με ταγό τον υπουργό (της Ελληνικής Αγωγής) Ανάπτυξης Αδωνη Γεωργιάδη. Και τα νήπια μέσω της Ελληνικής Αγωγής μαθαίνουν αρχαία ελληνικά σαν να είναι ξένη γλώσσα. Και επιβραβεύεται η Ελληνική Αγωγή με Education Leaders Awards 2020 και πρόεδρο της κριτικής επιτροπής την πρώην υπουργό Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου! Και η κλασική αρχαία γραμματεία αποδεσμεύεται από την ενότητά της με το περιεχόμενο και δεν διαλέγεται με τη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη μέσω της εκπαιδευτικής πολιτικής, με εμβληματική την παρουσία της υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως, προωθεί αλλαγές που ευνοούν την επιχειρηματική δράση στον χώρο της παιδείας, στέλνουν στρατιές ανέργων ως φτηνά εργατικά και υψηλής εξειδίκευσης χέρια. Σε αυτό το πεδίο ενεργοποιούνται συντηρητικά αντανακλαστικά και ως κοινωνική αντανάκλαση βρίσκουν έδαφος να αναπτυχθούν ο ανορθολογισμός και η συνωμοσιολογία με αντιδημοκρατικές εκφάνσεις.
«Τραμπική» συντήρηση
Δεν μνημονεύεται εύκολα ο Δαρβίνος. Οι ματιές του πάνω στα ράμφη εκείνων των φτερωτών στα νησιά Γκαλαπάγκος και οι μελέτες του για τα ζωντανά της Γης άλλαξαν τον ρου της επιστήμης αλλά παραμένουν ενοχλητικές για τη συντηρητική αντίληψη των σταυροκοπούμενων αντιεπιστημονικών απόψεων των τραμπιστών των ΗΠΑ και αλλού. Ομως και στη χώρα μας μόνο ως υποσημείωση σε δηκτικές αναφορές της υπουργού Παιδείας κατά εκπαιδευτικών που αντιδρούν στην πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη μνημονεύεται
«Ο κάθε είδους διαχωρισμός σε μία κατ’ επίφαση αριστεία, η οποία μάλιστα δεν στηρίζεται σε καμιά παιδαγωγική αρχή, βλάπτει τελικά όλα τα παιδιά, καθώς εντείνει τις συνθήκες ανταγωνισμού και περιορίζει τη δημιουργικότητα, επηρεάζοντας αρνητικά την ψυχοκοινωνική ανάπτυξή τους. Η εκπαιδευτική κοινότητα αντίθετα παλεύει για άριστα σχολεία για όλα τα παιδιά» ο φυσιοδίφης που έκανε τη βιολογία επιστήμη και έδειξε ότι η ανθρώπινη ύπαρξη είναι μέρος ενός όλου, της φύσης. Η εξέλιξη των ειδών, η προέλευση μέσω της φυσικής επιλογής δεν είναι στα πάνω της ακόμη και σήμερα στη σχολική μας ζωή. Δύο ώρες θρησκευτικά, μία βιολογία.
«Ο συντηρητισμός έχει εισβάλει με διάφορους τρόπους στα σχολεία» επισημαίνει στο Documento η φιλόλογος και γενική γραμματέας του Κέντρου Μελετών και Τεκμηρίωσης της ΟΛΜΕ Μαρία Γεωργαρίου. Από τα πρώτα δείγματα γραφής της κυβέρνησης της ΝΔ ήταν η αναγραφή της διαγωγής στα απολυτήρια. «Η αναγραφή της διαγωγής είναι κάτι που παιδαγωγικά δεν έχει υπόσταση μια και ζητήματα συμπεριφοράς από μαθητές και διάφορες αρνητικές καταστάσεις η εκπαιδευτική κοινότητα τα διαχειρίζεται με παιδαγωγικές μεθόδους» τονίζει. Παράλληλα, σημειώνει ότι τα νέα προγράμματα σπουδών της ιστορίας που προωθούνται, αφού πρώτα καταργήθηκαν προγράμματα που δεν πρόλαβαν καν να εφαρμοστούν, συνδέουν την ιστορική γνώση με την εθνική συνείδηση. Σύμφωνα με τη Μαρία Γεωργαρίου, «η σύνδεση της ιστορικής γνώσης με την εθνική συνείδηση είναι κάτι αντιεπιστημονικό και αναχρονιστικό και σαφώς μια συντηρητική οπτική για την επιστήμη της ιστορίας. Συνδέεται με τη συντηρητικοποίηση».
«Αριστεία» και ελίτ
Επίσης, η εκπαιδευτικός κρίνει ότι «η αριστεία που επαγγέλλονται κατηγοριοποιεί τους μαθητές σε ένα σχολείο για λίγους που υποδέχεται παιδιά με συγκεκριμένο εκπαιδευτικό προφίλ. Αφήνει έξω από την οπτική του μαθητές που είτε ανταποκρίνονται με διαφορετικό τρόπο στη μάθηση είτε έχουν χαμηλές σχολικές επιδόσεις για διαφορετικούς κάθε φορά λόγους – συνδέονται με κοινωνικές αιτίες, ειδικές μαθησιακές ανάγκες, με προσφυγικό υπόβαθρο κ.ά.».
Οπως εξηγεί, αξίζει να δει κάποιος πώς χτίστηκαν τα πρότυπα σχολεία με εξετάσεις, σε μια διαδικασία πρόσβασης που οδηγεί σε αυτά περισσότερο μαθητές από πιο ευνοημένα οικογενειακά περιβάλλοντα. Συμπληρώνει ότι «ο κάθε είδους διαχωρισμός σε μία κατ’ επίφαση αριστεία, η οποία μάλιστα δεν στηρίζεται σε καμία παιδαγωγική αρχή, βλάπτει τελικά όλα τα παιδιά, καθώς εντείνει τις συνθήκες ανταγωνισμού και περιορίζει τη δημιουργικότητα, επηρεάζοντας αρνητικά την ψυχοκοινωνική ανάπτυξή τους. Η εκπαιδευτική κοινότητα αντίθετα παλεύει για άριστα σχολεία για όλα τα παιδιά».
Παράλληλα, η Μαρία Γεωργαρίου δίνει έμφαση στη διδακτική των αρχαίων ελληνικών. Οπως τονίζει προς το Documento, η αρχαία ελληνική γλώσσα πρέπει να προσεγγίζεται στο πλαίσιο της ευρύτερης γνώσης και ανάδειξης της ιστορίας σε συνάφεια με τον πολιτισμό, τις αξίες και τις αλληλεπιδράσεις με άλλους πολιτισμούς. Και καταλήγει: «Η στείρα προσέγγιση του κλασικού παρελθόντος όχι μόνο απωθεί τα παιδιά από τη μελέτη της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και γραμματείας, αλλά μπορεί να αποτελέσει εύφορο έδαφος για αντιδραστικές και εθνικιστικές ιδεολογίες».
